روزی حضرت رضا علیه السلام در جمعی نشسته بودند و که حضرت فرمود: "در دنیا هیچ نعمت واقعی و حقیقی وجود ندارد." بعضی از دانشمندان حاضر در مجلس گفتند: پس آیه ی "لتسئلنّ یومئذٍ عن النّعیم" چیست که در آن آب گوارا مقصود از نعیم است که امام اینگونه جواب دادند... این حکایت زیبا و خواندنی از شیخ صدوق را از دست ندهید...
ادامه مطلبعده ای از حضرت رضا علیه السلام خواهش کردند که برای مناظره ای در مورد امامت در حضور مامون شرکت نمایند، امام علیه السلام نیز قبول فرمود که در این مناظره شرکت کند و طرف مقابل فردی به نام یحیی بن ضحاک سمرقندی بود، که این بار او از امام خواست سوال کردن را شروع کند، تا این مناظره خواندنی شکل گیرد، با ما همراه باشید...
ادامه مطلباین مناظره ی خواندنی از امام باقر(ع) نقل شده است که در آن سوالاتی توسط پادشاه روم از معاویه پرسیده میشود تا خلافت اسلام را در او محک بزند، که معاویه لعنت الله در جواب آن عاجز میماند و به ناچار و به صورت غیرمستقیم دست به دامان حضرت علی(ع) بشود، ادامه ی ماجرا را با هم میخوانیم...
ادامه مطلبغيبت كردن از اعمال زشت و ناپسندي است كه در اين مبين اسلام مانند خوردن گوشت برادر مرده قلمداد شده است. در اين توضيح علاوه بر تعريف غيبت پرسش و پاسخ هايي از غيبت هم برايتان آورده ايم. با ما همراه باشيد.
ادامه مطلباموات و گذشتگان با هر جایگاهی بسیار منتظرند که خویشان و نزدیکانشان برای آن ها کوچکترین خیراتی بدهند، اما ما در این مقاله میخواهیم بررسی کنیم بهترین خیرات برای اموات چه چیزهایی میتواند باشد، با ما همراه باشید...
ادامه مطلبیکی از بالاترین نمادهای بندگی انسان در نزد خدا سجده است، سجده کردن باعث ازبین رفتن تکبر و نشان از خضوع و خشوع در نزد خدای یکتا دارد و در اهمیت آن همین نکته کافیست که سوره‌ای از سوره های قرآن به نام آن نازل شده است، برای دانستن بیشتر در این موضوع به ادامه‌ی مطلب توجه کنید...
ادامه مطلبسوختن در آتش و دیگر عذابهای ذکر شده در نصوص دینی واقعی است، و بر جسم و جان هر دو وارد می شود.
ادامه مطلبمن حدود ۵سال پیش به عمره مشرف شدم در حالیکه از لحاظ مذهبی در رتبه خوبی نسبت به هم‌سن های خودم بودم، مثلا مسلط تر به احکام بودم. ولی بلافاصله بعد از اعمال به شک و تردید نسبت به اعمالم دچار شدم با اینکه به صحت اعمال خود هیچ تردیدی ندارم و میدانم اعمال را در زمان خود صحیح انجام داده ام ولی در این ۵ سال مدام به ذهنم خطور می‌کند که نکند صحیح انجام نداده باشم یا طوافم صحیح نبوده است. یا نمازی که خوانده‌ام! اکنون بعد از ۵ سال می‌خواهم این افکار را از بین ببرم..
ادامه مطلبدر حقیقت لذت‌های دنیوی و برزخی از یک سنخ هستند و بر همه آنها معنای لذت صدق می‌کند اما یکی از آنها با ماده و در قالب زمان و مکان رخ می‌دهد و دیگری بی زمان و بی مکان رخ می دهد.
ادامه مطلبابلیس اگر بخواهد منبر برود به سه مسأله عالم‌تر از همه منبری‌هاست. طبق آیات قرآن ابلیس به مسأله توحید؛ هم توحید ذات، هم توحید صفات، هم توحید افعال و دیگری نبوت انبیای الهی، لطائف، مقاصد و اهداف نبوت آگاه است.
ادامه مطلبکشور کافران زلزله میشود به این نتیجه می‌رسند که باید خانه‌های ضد زلزله بسازند، کشور مسلمانان به این نتیجه می‌رسند که خدایی از آسمان‌ها آنها را تنبيه کرده است! خشک‌سالی میشود، کافران به این نتیجه می‌رسند كه آب‌وهوا تغییر کرده و باید برای آن راه و چاره‌ای بیابند، مسلمانان به این نتیجه می‌رسند كه نماز کم خوانده شده و موی زنان بیرون بوده و خدا از آنان انتقام گرفته است!
ادامه مطلبابلیس، دشمنی بیرونی است و تا پایگاهی در درون نداشته باشد، نمیتواند به انسان ضربه بزند. کار شیطان صدور سم به درون انسان است. اگر کسی که میخواهد دیگری را با سم از پای درآورد، آن را در جیب شخص بگذارد، تأثیری در وی ندارد یا اگر سم را به او بخوراند و او بالا بیاورد، باز هم اثری ندارد. دستگاه گوارش باید سم را بپذیرد و آن را جذب کند تا پس از ورود به خون، اثر زیان‌بار خود را به جای بگذارد..
ادامه مطلببحث درباره قلمرو معاد، از بحث هاى مهم در زمینه معادشناسى به شمار مى رود، پرسش این است که آیا معاد اختصاص به انسان و جن و ملائکه دارد یاعلاوه بر آن ها شامل موجودات دیگر مانند حیوان و گیاه و جماد، آسمان و زمین و پدیده هاى دیگر نیز مى شود؟
ادامه مطلبمومنان علاوه بر قرائت قرآن کریم همواره باید به مفهوم و محتوای نهفته در آیات مبارکه این کتاب ارزشمند توجه داشته باشند. توجه به مفهوم آیات قرآن کریم باعث راهنمایی هرچه بهتر انسان ها در مسیر زندگی و پیمودن راه صحیح می شود.
ادامه مطلبعقیده صحیح در مورد معاد آن است که هم روحانی و هم جسمانی است . در این میان نظرات دیگری نیز وجود دارد . هم چنین در کیفیت معاد جسمانی... عقیده صحیح در مورد معاد آن است که هم روحانی و هم جسمانی است . در این میان نظرات دیگری نیز وجود دارد . هم چنین در کیفیت معاد جسمانی نیز اختلاف نظر وجود دارد...
ادامه مطلبعقیده صحیح در مورد معاد آن است که هم روحانی و هم جسمانی است . در این میان نظرات دیگری نیز وجود دارد . هم چنین در کیفیت معاد جسمانی... عقیده صحیح در مورد معاد آن است که هم روحانی و هم جسمانی است . در این میان نظرات دیگری نیز وجود دارد . هم چنین در کیفیت معاد جسمانی نیز اختلاف نظر وجود دارد...
ادامه مطلبقرآن چیز زیادی از شکل و قیافه شیطان نفرموده است. احتمالاً چون خیلی مهم هم نبوده است که چه ریختی است، اما در یک‌جا وقتی از درخت «زقوم» که در جهنم می‌روید، نام می‌برد، شکوفه‌های آن را به سرهای شیطان تشبیه کرده است. کسی نمی‌داند که شکوفه‌های این درخت جهنمی دقیقاً چه شکلی است اما مطمئناً خیلی دیدن ندارد! (65 سوره صافات)
ادامه مطلبدنیای امروز دنیای دور زدن و منکر شدن است ... در برابر کارهایی که از ما سر زده است به راحتی منکر می شویم و اگر سند و چیزی به دست کسی از خود به جای نگذاشته باشیم، هیچ کسی هم نمی تواند با ما کاری بکند ...
ادامه مطلبدانستن چگونگی و شاخصۀ نفوذ شیطان برای انسان بسیار مهم است. این مقاله به بررسی شاخصه‌های نفوذ شیطان پرداخته است و بیان داشته که نفوذ شطان همه‌جانبه و با وسوسه و به تدریج صورت می‌گیرد.
ادامه مطلبحضرت علی(ع) یاد مرگ را عامل کاهش غم های دنیا در گرفتاری و از بین رفتن غرور در شادی های دنیایی میدانند و در هر دو حالت دل انسان از غم و شادی های گذرای دنیا فراخ میشود. پس بد نیست یادی کنیم از فواید یاد مرگ بودن...
ادامه مطلبعروس شیطان , با وجود ضررهای خانمان سوز فراوان مشروبات الکلی که کاملاً هم ثابت شده است، شبکه های بیگانه و شیطانی اصرار عجیبی برای ترویج مصرف این گونه نوشیدنی ها دارد.
ادامه مطلبفرق مرگ حتمی یا اجل مسمی با مرگ مشروط یا اجل معلق چیست؟ مرگ برای همه مقدر و سرنوشت همگانی است، ولی برای هر کسی دو نوع اجل مطرح است:
ادامه مطلبپیرو اظهارات لغو و ساده لوحانه بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی در خصوص ایران و مهدویت، آیت الله نجم الدین مروجی طبسی...
ادامه مطلبآیا حیوانات هم صاحب روح هستند ایا آنها هم آخرتی دارند ؟اگر آخرتی ندارند اینکه ما حیوانی را ذبح میکنیم و گوشت آن را مورد استفاده قرار میدهیم...
ادامه مطلبدر خواندن فاتحه برای أموات چه سوره‌هایی و هر سوره را چند بار باید خواند...
ادامه مطلبآقای حسن حسین خواه نوشته اند:ولایت شاه مردان در روز«غـدیر»ابـلاغ گـردید ولی چطور شد که اکثر مسلمانان پس از مرگ رسول اکرم(صلی الله و علیه وآله) آن را نادیده گرفتند...
ادامه مطلبخـواننده گرامی سؤال کرده است که قرآن به طور آشکار می گوید خداوند به شیطان اعلام کرد که راهی بـر بـندگان حـقیقی من نداری در صورتی که شیطان بر حضرت آدم راه یـافت و او را فـریب داد...
ادامه مطلبهر مالى كه مى بخشید [بهتر است] به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و تنگدستان و به راه مانده انفاق كنید...
ادامه مطلبپس از آن که روح از بدن جدا می شود ، در عالم برزخی در قالبی جسمانی قرار می گیرد و از نعمات بهشت برزخی بهره مند می...
ادامه مطلبعصر حاضر به عنوان عصر شکوفایی علم و دانش شناخته میشود. دورانی که بخش مهمی از رقابت های بین‌المللی بر سر علم بوده و هزینه های کلانی بر روی پروژه های علمی صرف می شود و دلیل آن این است که علم هم قدرت به دنبال دارد و هم ثروت ...
ادامه مطلبآیا برای توسل به امامزادگان دلیلی از آیات قرآن و روایات داریم؟
ادامه مطلبولَكُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿بقره/١٧٩﴾: اى خردمندان شما را در قصاص زندگانى است، باشد كه پرهیزكار شوید...
ادامه مطلباى مردم! در این ماه، درهاى بهشت، بازند؛ پس، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نبندد؛ و درهاى دوزخ، بسته‌اند؛ پس ، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما نگشاید؛ و شیطان‌ها در بندند؛ پس، از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما مسلّط نسازد. (شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج۱، حدیث ۵۳)
ادامه مطلبجدا شدن روح از بدن هنگام مرگ قطعی، در کسری از ثانیه انجام میشود. این لحظه چنان سریع اتفاق می‌افتد که حتی کسی که چشمانش لحظه مرگ باز است فرصت بستن آن را پیدا نمی‌کند. یکی از شیرین‌ترین تجربیات انسان دقیقا لحظه جدا شدن روح از جسم می‌باشد. یه حس سبک شدن و معلق بودن...
ادامه مطلبدر منابع حدیثی روایاتی وجود دارد که با تعابیر گوناگون حامل یک پیام‌اند این که شیاطین در ماه رمضان در بند هستند و نمی‌توانند انسانها را به گناه آلوده کنند...
ادامه مطلبآرزوی مرگ از این نظر مهم است که خیلی سوال می شود اگر مرگ یعنی لقاء الله و لقاء دوست یعنی ملاقات با خدا آیا می توانیم آرزوی مرگ بکنیم؟ آیا می توانیم بگوییم که خدایا من لقاء شما را دوست دارم پس مرگ مرا برسان؟
ادامه مطلبدر این فرصت بر آن شده ایم که رمز عاقبت بخیر نشدن شیطان را در کلام قرآن کریم مرور کنیم ببینیم این شیطان تا چه زمانی فرصت دارد که برای فریب انسان ها با همکاران خود تلاش کند و بالأخره خودش کی از بین می رود...
ادامه مطلبیکی از شخصیت‌های برجسته و زیرک اهل تسنّن در آغاز قرن سوّم، ابوالهُذَیل علّاف بود، وی در بصره می‌زیست و به سال 230 هـ .ق به بغداد آمد و در صد سالگی در 235 هـ . ق در بغداد درگذشت...
ادامه مطلباز سؤالات مهمّی که در بحث معاد مطرح است این است که آیا معاد تنها جنبه «روحانی» دارد، و یا جسم و بدن انسان نیز در جهان دیگر بازمی‌گردد، و انسان با همین روح و جسمی که در دنیا دارد، تنها در سطحی برتر و بالاتر، به زندگی جدید ادامه می‌دهد؟
ادامه مطلبممكن است گفته شود هدف اصلی، هدايت مردم، سعادت مردم، نجات مردم، خير و صلاح و فلاح مردم است. شك نيست كه پيامبران برای هدايت مردم به راه راست و برای سعادت و نجات مردم و خير و صلاح و فلاح مردم مبعوث شده اند؛ سخن در اين نيست؛ سخن در اين است كه اين راه راست به چه مقصود نهايی منتهی میشود؟ سعادت مردم از نظر اين مكتب در چيست؟ در اين مكتب چه نوع اسارتها برای بشر تشخيص داده شده كه میخواهد مردم را از آن گرفتاريها نجات دهد؟ اين مكتب ، خير و صلاح و فلاح نهايی را در چه چيز میداند؟
ادامه مطلببراي حقانيت و صدق گفتار هر پيامبري، علاوه بر معجزاتي كه مي‌آورد، بايد پيامبران قبلي نيز بر آمدنش بشارت داده باشند، درباره رسول گرامي اسلام(ص) بشارت‌هايي از طريق انبياي الهي به خصوص حضرت موسي ـ ع ـ و حضرت عيسي ـ ع ـ به مردم داده شده بود.[1] براي همين است كه قرآن كريم مي‌فرمايد: آنها كه كتابهاي آسماني به آنان داده‌ايم او (پيامبر اسلام) را همچون فرزند خود مي‌شناسند، ولي جمعي از آنان با اين كه مي‌دانند حق را كتمان مي‌كنند.[2]
ادامه مطلبدر ابتداي سخن لازم است نبوّت را تعريف نمائيم، براي همين منظور سخني از شهيد مطهري ـ رحمة الله عليه ـ را نقل مي كنيم؛ ايشان انبياء را گروهي از افراد بشر مي داند كه دستورهاي خدا را از ناحيه خداوند مي گيرند و به مردم ابلاغ مي كنند و به عبارتي آنها واسطة ميان خداوند و ساير افراد بشر مي باشند.[1]
ادامه مطلبخداى سبحان در آيه«قل ياآهل الكتاب تعالوا» آل عمران/ 64 سه محور اتحاد بين موحدان عالم را بيان كرده است.
ادامه مطلبپس از درگذشت پيامبر(ص)، امّت اسلامي به گروههاي گوناگوني تقسيم شده و بر اين اساس، مذاهبي پايه گذاري گرديد. از اين رهگذر، سخت ترين و سهمگين ترين ضربه بر پيكر وحدت اسلامي فرود آمد و همگان طعم تلخ فرقه گرايي را چشيدند و آيه (قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلي أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذابَاً مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُم أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعَاً وَ يُذيِقَ بَعْضَكُم بَأْس بَعْض)[1] درباره آنان تحقق پذيرفت.
ادامه مطلبقرآن جريان هستي را براساس حق مي‌داند و حق را اصيل معرفي مي‌كند و باطل را اصيل نمي‌داند. اسلام براي انسان يك گرايش ذاتي به صداقت و امانت و عدالت معتقد است.
ادامه مطلبدر مورد اديان شرق آسيا منابع زيادي به انگليسي وجود دارد
ادامه مطلبشبه قارة هند سرزمين بزرگي است در جنوب قارة آسيا كه بعد از چين پرجمعيت‌ترين كشورهاي جهان است. اين سرزمين علاوه بر هند كنوني، بخش اعظمي از پاكستان بنگلادش، نپال را هم شامل مي‌شده است. شبه قارة هند در قديم با فلات ايران در ارتباط بوده و از نظر فرهنگي مشتركات زيادي با هم داشته‌اند. بيشتر از دو هزار و پانصد سال قبل از ميلاد مردمي در اين سرزمين زندگي مي‌كرده‌اند سيه چرده، با موهايي مجعد كه اعقاب ايشان در جنوب شبه جزيره‌اي به نام (دراويديان) فراوانند.
ادامه مطلبآئين هندو، از حيث قدمت، كهن ترين مذهب زنده جهان است و اكنون بالغ بر پانصد ميليون تن پيرو دارد. اين آيين شارع و پيامبر ويژه اي ندارد و اساساً دين بومي و ارثي است و تاريخ آن مانند پيروانش در طول زمان و اعصار، به گونه اي دستخوش انقلاب و دگرگوني شده و با افسانه هاي گذشتگان و رسوم و عادات نياكاني و قومي در آميخته كه اصول و فروع آن را به آساني از يك ديگر نمي توان تشخيص داد
ادامه مطلبسرزمين هند نه تنها در زمينة آب و هوا و مردمان، سرزمين عجايب است، در زمينة اديان هم سرزمين عجيبي است. تنوع و پيچيدگي عقايد در مبدأ هندوئيسم بسيار دامنه دار است. گفته‌اند در ميان اديان دنيا، دين هندويي مانند يك انبان فروشندة دوره گردي است كه هم اشياء نفيس و عتيقه در آن ديده مي‌شود و هم ملزومات روزمرة خريداران. دين هندو عبارت است از مجموعه اعتقادات و سازمانهاي بيشمار و در هم آميخته‌اي كه زمان پيدايش وداها به ظهور رسيده و تا كنون هم ادامه دارد. اين دين داراي يك سلسله عقايد فوق العاده گوناگون و اعمال مختلف و متضادي مي باشد.
ادامه مطلبآيين هندو از جمله اديان ابتدايي است كه «دين» ناميدن آن تنها با تعريفي كه دين را «اعتقاد به امري قدسي»[1] مي?داند، امكان?پذير است، والّا در مقايسه با اديان ابراهيمي بايد آن را مجموعه?اي از افسانه?ها، اساطير و برخي توصيه?هاي اخلاقي و عرفاني، ناميد. هندوئيسم شكل تكامل يافته «آنيميسم» است و بنيان?گذار شناخته شده?اي ندارد اين آيين گونه?اي فرهنگ، آداب و سنن اجتماعي است كه با تهذيب نفس و رياضت همراه است و با اندكي تسامح مي?توان اصول اين دين را در موارد زير خلاصه كرد.
ادامه مطلبقوانين، مقررات و عقايد هندوها بر اساس مقاصد چهار گانه اي بنا شده است كه عبارتند از: 1. كامه: كه همان كامراني و طلب لذايذ جسماني است. 2. ارتهه: كه مراد از آن وظايف افراد نسبت به امور جهان مي باشد. 3. دهرمه: به معناي شريعت و اخلاق و رفتار ديني. 4. مكشه: به معناي هدف غايي انسان و آن عبارت است از نجات روح و رسيدن آن به مرتبه كمال كه از طريق نفي تمام بدبختي هاي زندگي مي باشد.[1]
ادامه مطلبواژه هندوئيزم اشاره به سنت ديني پيچيده اي دارد كه از چند هزار سال قبل در شبه قارة هند آغاز شده و اكنون به صورت اعتقادات و مناسك به غايت متنوع بيش از 650 ميليون نفر در آمده است.[1] به عبارت ديگر دين هندو عبارت است از مجموعه اعتقادات و سازمانهاي بي شمار و در هم آميخته كه از زمان پيدايش آثار و كتب مقدس وداها به ظهور رسيده و تا كنون ادامه دارد.[2] در اين دين آيينهاي عملي متعددي براي پيروان در نظر گرفته شده است، امّا چگونگي انجام آنها در هر منطقه و ناحيه با مناطق و نواحي ديگر تفاوت دارد. از جملة اين آيينها، آيين مرده سوزان است كه تا بيش از يك قرن قبل در برخي نقاط هندوستان زن شوهر مرده مي بايست خود را در ميان تودة آتش مرده سوزي شوهرش مي انداخت و قرباني مي كرد، امّا اين قانون كه هميشه يك استثنا بوده نه يك رويه بيش از يك قرن است كه از نظر قانوني ممنوع گرديده است
ادامه مطلبدين هندو داراي يك سلسله عقايد فوق العاده گوناگون و اعمال مختلف و متضادي است كه از آن جمله عقيده به وحدت وجود، تعدد الهه، و نيز الحاد و ثنويت و كثرت و امثال آن را مي توان نام برد. يك فرد هندو مي تواند در اعمال و اخلاق ديني خود هم متعصب باشد و هم سهل انگار. هم ممكن است مرتب به معبد برود و خدايان را ستايش كند و هم شايد در تمام عمر پا به معبدي نگذارد و در عين حال هندو هم باشد. تنها چيزي كه بر او واجب است مراعات قواعد نظام طبقاتي ياكاست است. لازم به ذكر است كه آئين هندو هيچگاه تحت قاعده و شريعت يك باني و يك شارع نبوده است بدين جهت هميشه طريق تسامح و تساهل را پيش گرفته و حتي از مبادي اديان ديگر هم اقتباس كرده است تا به صورت يك دين قطعيت يافته و شكل گرفته است
ادامه مطلب. گرايش به پرستش يك امر فطري است كه در تمام انسانها مشترك است هندوها نيز از اين قانون فطري، مستثني نيستند اشتباهي كه صورت ميگيرد در تعيين مصداق است كه چه كسي لائق پرستش مي‌باشد. 2. بنابر آيات قرآني معلوم مي‌شود كه هيچ امتي را خدا بدون راهنما و پيامبر نگذاشته كه در روز قيامت معذور باشند، بلكه قبل از عذاب، براي همه حجت خدا تمام شده است
ادامه مطلبديدگاه هاي متفاوت درباره نصيريه، پاسخ صريح به اين پرسش را با مشکل مواجه مي کند. بر اين اساس لازم است اجمالي از اقوالي که درباره وجه تسميه اين فرقه به نصيريه و همچنين عقايد و احکام عملي که به اين فرقه نسبت مي دهند آورده شود. اما در مورد وجه تسميه اين فرقه به نصيريه، عده اي بر اين باورند که نام نصيريه اسم تصغير از لغت عربي نصارا (مسيحيان) است و نصيريان معني «مسيحيان کوچک» مي دهد و دشمنان نصيريان به طور تحقيرآميزي آنها را به واسطه کثرت اعمال و فرايض مسيحيان به اين نام خواندند.[1] عده اي معتقدند اين فرقه منسوب به محمد بن نصير است که يکي از اصحاب يا ابواب امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ بوده است. و برخي مي گويند: اين فرقه منسوب به نصير غلام علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ است
ادامه مطلبعلويّون امروزه در شمال لبنان و ساحل سوريه و كوه هاي علويين و مناطق اسكندرون و بعضي مناطق جنوبي تركيه ساكن هستند.[1] از نظر اعتقادي عقائد آنها از عقائد شيعه اثني عشري جدا نيست؛ زيرا علويين مانند شيعه اماميه(اثني عشري) به رسالت حضرت محمد بن عبدالله ـ صلّي الله عليه و آله ـ و امامت و خلافت و وصايت بلافصل اميرالمؤمنين حضرت علي ـ عليه السّلام ـ و يازده فرزندش معتقد هستند و به فقه شيعه جعفري عمل مي كنند و ادله تشريع را «قرآن، سنت اجماع و عقل»، مي دانند. و اصول دين را پنج تا «توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد» و فروع دين را ده تا «نماز، روزه، زكات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف و نهي از منكر، تولي و تبري» و دين اسلام را آخرين و كامل ترين اديان مي دانند؛ و به آنچه كه پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ آورده ملتزم هستند
ادامه مطلبوجود نصيريان در پاكستان مسلّم است. اما چگونگي و زمان ورود آنها به پاكستان، و اين كه مبلغين آنها چه كساني بودند، به طور روشن مشخص نيست. به طور مثال در مناطق مختلف پاكستان از بعضي افراد وقتي سؤال مي كنيد كه مذهب شما چيست؟ مي گويند: ما نصيري هستيم، و يا بعضي ها مي گويند: ما شيعه نصيري هستيم. اما جالب اين است كه آنها خودشان نمي دانند كه نصيريه از چه زمان تاسيس شده و مؤسس آنها چه كسي بوده است. و عقائدشان چيست! هر چند برخي روايات و قصه هاي افسانه مانند را مستند خود قرار مي دهند. مثلاً بعضي ها مي گويند: كه بنيان گذار نصيريه غلام حضرت امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ به نام نصير مي باشد، وي نسبت به علي ـ عليه السّلام ـ معتقد به الوهيت بوده است، ولي علي ـ عليه السّلام ـ او را به علت همين عقيده اش كشت و دوباره زنده اش كرده و فرمود: هنوز هم از عقيده خودت دست بر نمي داري؟ نصير گفت كه: قبلاً شك داشتم كه تو خدا باشي، اما حال كه ديدم هم مي ميراني و هم زنده مي كني. پس در عقيده ام راسخ تر شدم.
ادامه مطلببا صرف نظر از كج انديشي ها در تلقي نصوص و آيات الهي و سخنان رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ، آنچه مبدأ و مبناي تفرّق و تشتّت و به وجود آمدن مذاهب و فرق مختلف گرديد. قدرت طلبي ها و مقام خواهي هايي بود كه از همان روزهاي بعثت نبي اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ براي هر انسان منصف و نكته سنج و دقيقي در تاريخ صدر اسلام ـ مشهود است. به هر حال مي توان گفت عوامل فوق موجب گرديد كه نسبت به اساس دين يعني توحيد و نبوت و امامت، اختلافات مصيبت باري رخ دهد به گونه اي كه گاه باورها و آموزه هايي در امر توحيد در بعض مذاهب و فرق يافت مي شود كه جز با قبول ثنويّت و شرك قابل توجيه نيست و قطعا ساحت اسلام، آخرين منادي آيين توحيدي از آن مبراست.
ادامه مطلبدر اكثر كتاب هاي منتشره كه پيرامون فرقه ها و مذاهب نوشته شده است، نصيريه را گروهي از غلات شيعه محسوب داشته اند كه به الوهيت ائمه اطهار خصوصاً مولي الموحَدين اعتقاد دارند و در بيان وجه تسميه آنها به نصيريه انتساب آنها به محمد بن نصير نميري را عامل اين نام گذاري دانسته اند.[1] يا به قول دكتر عبد الرحمن بدوي، بعضي آنان را به نصير كه غلام حضرت علي ـ عيله السَلام ـ بود، منسوب مي دانند.[2]
ادامه مطلباز آنجا كه فرقة نصيريه طايفه‌اي از جمعيت شيعة اثني عشري است، كه راه غلو را در پيش گرفتند و با اين سلوك، از مسير اصلي منحرف گشتند. دانستن مذهب تيمور و نحوة سلوك وي با شيعيان زمانه خود ميتواند پاسخي براي سوال باشد. در مذهب تيمور، گفته شده كه وي سني و پيرو فقه حنفي است و عمده تحصيلات رسمي وي در مكتب علماي حنفي بوده است و اگر بعضي از مورخين مذهب وي را شيعه پنداشته‌اند، بعلت عدم تتبع كافي در احوالات اين شخصيت شگفت‌آور تاريخي است
ادامه مطلببنابر آنچه مورخان نوشته‌اند: نصيريه نام ديگر علويون مي‌باشد.[1] كه غالباً در شمال لبنان و ساحل سوريه و كوههاي علويين و مناطق اسكندرون و بعضي مناطق جنوبي تركيه ساكن ميباشند.[2] و ليكن با اين وجود ميتوان فرقة نصيريه را به دو گروه غلات و شيعيان اثني عشري تقسيم كرد.[3] گروه اثني عشري در مناطق شامات (سوريه، لبنان و تركيه) سكونت دارند و نصيريه‌هاي غالي غالباً در پاكستان و اطراف شبه قاره منزل و مأوي دارند
ادامه مطلبدربارة فرقة نصيريه آراء و نظرات مختلفي وجود دارد كه برخي از آنها ناشي از تعصبات نسبت به فرقة شيعه اماميه نشأت گرفته و برخي هم سطحي بوده و منشاء آن عدم پرداخت عمقي به اين مسئله مي باشد و ما ناچاريم قبل از هر گونه پيشداوري نظرات علماء و سيره نويسان اعم از شيعه و سني را نقل كنيم. الف: ابن ابي الحديد معتزلي (م 655 هـ .ق) در فصلي كه براي ذكر كردن غلاة شيعه و هم چنين نصيريه باز كرده چنين مي گويد: «نصيريه فرقه اي است كه محمد بن نصير نميري آن را تاسيس كرده است او از اصحاب ابي محمد حسن بن علي العسکري ـ عليه السلام ـ بود. وقتي امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ از دنيا رفت، ادعاي وكالت امام زمان ـ عليه السلام ـ را نمود، ولي خداوند او را به خاطر الحاد و اينكه اهل غلو بود، رسوا کرد؛ پس ادعاي رسالت و نبوت از جانب خداوند نمود و چنين ادعا كرد كه امام دهم علي بن محمد الهادي ـ عليه السلام ـ خداست و او هم فرستاده از جانب اوست.
ادامه مطلبنصيريه نام فرقه اي است كه در مورد آن دو نظريه وجود دارد: نظرية اول مي گويد: نصيريه از غلات اند كه در حق علي ـ عليه السلام ـ غلو كرده براي او مقام الوهيت قائل شدند. آنان را انصاريه و علويه نيز مي گويند. تاريخ پيدايش آنها را قرن پنجم هجري و پيشواي اين فرقه را فردي به نام نصير دانسته اند و هم اكنون در شمال غربي سوريه به سر مي برند.[1] نظرية دوم نصيريه را از شيعيان اثني عشري شمرده است. در كتاب هاي قديمي و معروف ملل و نحل، مانند فرق الشيعه نوبختي، مقالات الاسلاميين اشعري، الفرق بين الفرق بغدادي از اين فرقه ذكري به ميان نيامده است. و تنها شهرستاني از نويسندگان قرن ششم هجري، مختصري دربارة آنها سخن گفته است.
ادامه مطلبنصيريه فرقهاي است كه در به وجود آمدن آن آراء و نظريات مختلف و متناقضي ارائه شده است. بنابر اظهارات برخي از نويسندگان اين فرقه به محمد بن نصير كه ابتداء از اتباع و اصحاب امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ بود، منسوب است. امّا گروه ديگري اين فرقه را به نصير غلام امام علي ـ عليه السّلام ـ منتسب مي‌دانند؛ گر چه به تصريح عده‌اي از نويسندگان غلامي بدين نام و نشان براي آن حضرت نه در كتابهاي تاريخي و نه در غير آن ضبط نگرديده است.
ادامه مطلبدربارة فرقة نصيريه ديدگاه‌هاي مختلف و متعارض بيان شده است. عدّه‌اي اين فرقه را پيروان محمّد بن نصير نميري دانسته و اعتقاد دارند كه آنها امامان معصوم ـ عليهم السّلام ـ را خدا دانسته و به تناسخ و حلال بودن محارم اعتقاد دارند و بنيانگذار آن را محمد بن نصير نميري مي‌دانند، نميري به امامان اماميه تا امام دهم اعتقاد داشته و دربارة امام حسن عسکري ـ عليه السّلام ـ غلو كرده و او را خدا دانسته و خود را پيامبر مي‌دانست. او در سال 395 هـ .ق درگذشت
ادامه مطلببا توجه به اختلاف اقوالي که در مورد نصيريه وجود دارد، پاسخ صريح به اين سئوال مشکل مي نمايد. لذا لازم است به اجمال به اقوالي که درباره وجه تسميه اين فرقه گفته شده پرداخته شود. اما در مورد وجه تسميه اين فرقه به نصيريه، عده اي بر اين باورند که نام نصيريه اسم تصغير از لغت عربي نصارا (مسيحيان) است و نصيريان معني «مسيحيان کوچک» مي دهد و دشمنان نصيريان به طور تحقيرآميزي آنها را به واسطه کثرت اعمال و فرايض مسيحيان به اين نام خواندند.[1] و عده اي معتقدند اين فرقه منسوب به محمد بن نصير است که يکي از اصحاب يا ابواب امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ بوده است. و برخي مي گويند: اين فرقه منسوب به نصير غلام علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ است
ادامه مطلبنصيرية سوريه كه به نام علويون[1] نيز شناخته شده اند، شيعة دوازده امامي و پيرو فقه جعفري[2] مي باشند. اين گروه علاوه بر سوريه در مناطق جنوبي تركيه و مناطق شمالي لبنان نيز حضور دارند.[3] همانطور كه گفته شد آنها در اصول اعتقاديشان داراي معتقدات شيعة اثني عشري مي باشند و همچون اماميه، ادلة تشريع را قرآن، سنت، اجماع و عقل مي دانند.[4] در باب فروع الدين نيز به نماز، اذان و اقامه، روزه، زكات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف و نهي از منكر و تولي و تبري معترف و مقر مي باشند.
ادامه مطلباز آنجا كه تمام اديان موجود در دنيا به مرور زمان و برداشتهاي مختلفي كه از متون ديني مي‌شود و احياناً با تأثير برخي عوامل سياسي، دستخوش تفرقه مي‌شوند و از يك آئين، مذهب‌هاي متعددي با نامهاي متعدد، به وجود ميآيد، مكتب يهوديت هم داراي دستجات و فرقههاي متعدد است، كه از آن جمله ميتوان به مكتب صدوقيان يا فريسيان اشاره داشت كه به اضافة فرقههاي ديگر در برهه‌هاي خاص زماني و دلايل مختلف ظهور و بروز داشته‌اند و بعضاً به دلايل خاص خود باقي مانده يا منقرض شده‌اند. اما آئين يهود در ايران آنچه از بررسي منابع موجود و در دسترس به دست ميآيد گوياي مطلب خاصي نيست.
ادامه مطلبدر رابطه با تاريخ ورود يهود به ايران با بررسي آثار باستاني به جاي مانده از يهوديان ميتوان رد پاي آنان را در استر آباد گرگان و دره موسي در انتهاي تپه‌هاي آب علي، دهكده گيلعاد دماوند و ده‌ها، قصبه و جايگاه‌هاي ديگر كه با نام مسجد سليمان، بارگاه سليمان، تخت سليمان، دكان داوود، مقبره دانيال، مقبره استر و مردخاي و ديگر نامهاي موجود در كشور، پي گرفت كه اينها دلالت بر گستردگي وجود اين قوم در ايران داشته است. آن چه مسلّم است اين كه مهاجرت اين قوم به ايران در عهد باستان و در قبل از ميلاد مسيح بوده و آن هم سه بار، و تقريباً تمام مهاجرت‌ها اجباري و توسط حكومت‌هاي منطقه بين النهرين بوده است.
ادامه مطلبقبل از ورود به پاسخ اشاره اي كوتاه به تلمود مي نمائيم تا زمينة پاسخ فراهم گردد. تلمود مهمترين مرجع حديثي يهود است. در اين كتاب روايات شفاهي خاخام هاي يهودي، از نسلي به نسل ديگر جمع آوري شده است. اولين نوشتارهاي تلمود به سال 150 پس از ميلاد بر مي گردد كه يكي از خاخام ها به نام «يوحناس» از خوف اين كه اين تعاليم فراموش شده و دستكاري شود در كتابي به نام «مشنا» جمع آوري نمود.[1] در سال هاي بعد خاخام هاي فلسطين و بابل اضافات زيادي بر آن افزودند، تا سال 216 ميلادي كه يهودا آن را تمام كرد
ادامه مطلبذكر اين مقدمه لازم است كه اسرائيل لقب حضرت يعقوب مي باشد و به اولاد حضرت يعقوب «بني اسرائيل مي‌گويند: تعداد اولاد حضرت ابراهيم دوازده نفر بوده است و اين تعداد در قرآن هم ذكر شده است؛ زيرا حضرت يوسف در خواب ديد كه «... يازده ستاره و خورشيد و ماه...»[1] در برابرش سجده مي كنند و هنگامي كه پدر و مادر و برادران آن حضرت بعد از ساليان دراز براي ملاقات وي به مصر رفتند و در مقابل وي سجده كردند حضرت يوسف فرمود: «... اين تعبير خوابي است كه قبلاً ديدم...»[2] بنابراين معلوم مي شود (برادران) حضرت يوسف يازده نفر بوده اند. يعني به شماره يازده ستاره اي كه در خواب ديده بود و به اضافه خود حضرت دوازده نفر مي شوند. نام اين دوازده نفر كه در منابع اسلامي ذكر شده به ترتيب ذيل است: 1. روبيل. 2. شمعون. 3. لاوي. 4. يهود. 5. ريالون. 6. يشجر. 7. يوسف. 8. بنيامين.
ادامه مطلبحضرت يعقوب دوازده پسر داشت كه بعد از قدرت يافتن حضرت يوسف در مصر به آن سرزمين كوچ كردند و در آنجا ماندگار شدند. به آنها اصطلاحاً بني اسرائيل گفته مي شود، كه از دوازده قبيله تشكيل شده است، حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ نيز از بني اسرائيل و قبيلة لاوي مي باشد. نام پدر وي «عمران» است و نام جدش «يصهر»، نام پدر يصهر «ماهث» و نام پدر ماهث «لاوي» مي باشد.[1] بنابراين سلسله نسب حضرت موسي تا حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ چنين است.
ادامه مطلبهمان گونه كه روشن است انديشه ظهور منجي در تمام اديان وجود دارد، تا جايي كه تاريخ نشان مي‌دهد موعود گرايي به گونه‌هاي متفاوتي در فرهنگ بشري رسوخ داشته و هريك به صورتي زيبا آينده خود را در سايه اين عقيده پرارزش نشان مي‌دهند، اين حقيقت غيرقابل انكار را انبياء الهي به مردم حق‌بين، تعليم داده‌اند تا جايي كه با سرشت آنها عجين شده با اين تفاوت كه اخبار انبياء عموماً پس از گذشت زمان دستخوش تحريف و تغيير شده است با اين همه اعتقاد به دوره آخرالزمان عقيده‌اي است كه آئين‌ها و اديان الهي خصوصاً اسلام آن را به عنوان يك اصل مسلم پذيرفته‌اند و اصلاح دنيا در شخص خاصي كه آخرين برگزيده خدا باشد را قبول دارند، ولي تفاوت‌هايي در چگونگي اصلاح دنيا، طريق آن و نمودش در شخص خاص، وجود دارد كه در ذيل با بيان مطالبي از چهار دين ياد شده اين تفاوت‌ها را يادآور مي‌شويم:
ادامه مطلبقبل از پرداختن به اصل مطلب لازم است ابتداء معناي تحريف ذكر شود سپس دلايل مسلمانان بازگو شود. 1. «تحريف در لغت به معناي تغيير و تبديل است»[1] و غرض اصلي در بحث ما از تحريف آن است كه كتاب مقدس كه شامل عهد قديم و جديد مي باشد، توسط افراد بشر مورد دستبرد واقع شده است. مطالبي از آن حذف شده و مطالبي كه اصلاً ربطي به كتاب آسماني و الهي ندارد به آن اضافه شده است. بنابراين در كتاب مقدس تحريف هم به زيادي و هم به نقصان رخ داده است
ادامه مطلبيعقوب فرزند اسحاق، كه او را اسرائيل (بنده خدا) مي‌گويند، دوازده فرزند داشت، كه فرزند چهارمش يهودا بود. يهودا و برادرانش با پدر خود يعقوب، در كنعان (فلسطين) سكونت داشتند، و پس از واقعة معروف حضرت يوسف كه يهودا هم در آن شركت داشت. و در سال 1740 قبل از ميلاد، كنعان را به عزم مصر ترك گفتند.[1] يهود معاصر، كه اكنون در فلسطين سكونت دارند از حيث آن كه به يهودا فرزند يعقوب مي‌رسند يهودي گفته مي‌شوند
ادامه مطلبگـاهـى مـمكن است خداوند براى امتحان و آزمايش , جمعيتى را موقتا از اين موضوع نهى كند تا مـقـدار فداكارى آنها روشن شود , و اين يكى از اشكال امتحان خداوند است به علاوه روز شنبه در آيين يهود , روز مقدسى بود و دستور داشتند براى احترام آن روزو رسيدن به عبادت و برنامه هاى مذهبى دست از كسب و كار بكشند . پي نوشت: سوره ابراهيم/آيه 18
ادامه مطلباگر منظور از شباهت و همزادي اسلام و آيين حضرت موسي اين است كه اسلام و يهوديت منشأ واحد و مشتركي دارد و آن تأكيد بر توحيد و اجتناب از شرك و بت پرستي است. و نيز مبارزه همه جانبه بر ضد فساد و تباهي و تربيت نفوس پاك انسانها است. اگر منظور اين است مسلّماً اعتقاد راسخ مسلمين بر اين است كه تمام اديان ابراهيمي گوهر مشترك دارند و ريشه تمام شرايع الهي به حكمت و علم خداوند منتهي مي‌شود؛ كه بر اساس تفاوت ظرفيت انسانها در طول تاريخ شرايع گوناگوني از سوي خداوند تشريع شده است[1] و پيامبران الهي براي ترويج و تبليغ آن همت گماشتند. در اين ميان، شريعت اسلام كاملترين و جامعترين شرايع الهي است.[2] قرآن خود را تصديق كننده شرايع موسوي و عيسوي معرفي مي
ادامه مطلبقول اول آنكه، هنر و علم سامري نسبت به صنعت، باعث ايجاد آن صدا شده. بدين توضيح كه، جمعي از مفسران بر اين عقيده اند كه سامري با اطلاعات خاصي كه، در زمينه توليد صدا به كمك باد و اشياء داشت، لوله هاي مخصوصي در درون سينه گوساله طلايه كار گذاشته بود كه در اثر ورود هوا از پشت گوساله و خروج آن به صورت فشرده از آن لوله ها (انتهاي آنها در دهان گوساله طلايي واقع شده بود) صدايي شبيه به صداي گاو بيرون مي آمد
ادامه مطلبدر نگاه اوّل تعريف لغوي و اصطلاحي «يهود» سختي‌هايي دارد كه ارائه تعريفي جامع و مانع از آن را دشوار مي‌نمايد. با اين حال در تعريف اين كلمه ميتوان گفت! «يهود» اسمي است كه بر اولاد حضرت ابراهيم[1] به خصوص شاخه اسحاقي يعني فرزندان حضرت اسحاق اطلاق مي‌شود، اين افراد كه امروزه در سر تا سر جهان پراكنده ميباشند به دليل همين انتساب به حضرت اسحاق و ابراهيم ـ عليهما السّلام ـ ، خوانده مي‌شوند؛ امّا از آنجا كه علاوه بر نسب خوني و نژادي داراي آيين خاص و كتابهاي مقدس ميباشند و در مقابل ساير اديان و مذاهب، پيرو دين مستقلي هستند، دين آنان را هم «يهوديت» مي‌نامند، به تعبير ديگر از آنجا كه آيين يهود بر خلاف ساير اديان آييني نژادي بوده و مختص يهوديان مي‌باشد، به همين دليل نام يهود، هم دلالت بر نژاد فرد منتسب به آن دارد و هم از دين وي خبر مي‌دهد، يعني هر يهودي بايد از نژاد اسحاق باشد و الّا به او يهودي گفته نمي‌شود
ادامه مطلبهر مسأله اجتماعي چندين عامل ميتواند داشته باشد لكن در اينجا به مهمترين دلايلي كه قوم يهود را آينده نگر جلوه مي‌دهد و آنها بر اساس اين باورها، روحيه توسعه طلبي پيدا مي‌كنند را به صورت خلاصه بررسي مي‌كنيم:[1]
ادامه مطلبدر تمام اديان الهي دستور العمال هاي بندگي و عبادت خداوند، كه به آنها احكام يا شرعيّات گفته مي شود وجود دارد، هر چند از حيث كيفيّت و كميّت متفاوت بوده اند. و از جمله آن احكام، نماز و روزه است كه از قوانين شرعي اديان الهي محسوب مي شوند. امّا در رابطه با چگونگي و كميّت نماز و روزه دين يهود بايد گفت: نماز و روزه در آيين يهود همانند دين مقدّس اسلام نيست، كه به صورت مفصّل در كتب فقهي و حديثي مسلمانان ذكر شده است، بلكه در كتب يهوديان و مسلماناني كه در رابطه با احكام و شرعيّات يهود تحقيقاتي انجام داده اند به صورت خلاصه و بدون اشاره به جزئيّات ذكر گرديده است
ادامه مطلبدر بين انبياء الهي، حضرت ابراهيم خليل ـ عليه السّلام ـ در همة اديان الهي، شاخص و الگو مي‌باشد و در قرآن از ايشان بعنوان «اسوة حسنه» نام مي‌برد و مي‌فرمايد: «ابراهيم براي شما بهترين الگوست»[1] اما متاسفانه در تورات موجود، زشت‌ترين كارها را به آن بزرگوار نسبت مي‌دهد. نسبتهايي كه تورات به انبياء و به خصوص به حضرت ابراهيم مي‌دهد حتي به پست‌ترين و گناهكارترين افراد بشر هم بسختي ميتوان نسبت داد.
ادامه مطلب. يكي از ده فرمان حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ اين است كه به پدر و مادر خود احترام كنيد. هر كس پدر و يا مادر خود را نفرين كند، البته كشته شود، چون پدر و مادر خود را لعنت كرده است. ملعون باد كسي كه پدر و مادر خود را سبك كند.[1] 2. دزدي مكن و برعليه همنوع خود شهادت دروغ نده، به خانة همنوع خود حسادت نكن، كه حسادت موجب بروز امراض عصبي و قلبي مي‌گردد.[2]
ادامه مطلبيهوديان كه نام ديگر آنان بني اسرائيل است، از نسل حضرت يعقوب ـ عليهم السلام ـ مي باشند و به علت اينكه فلسطين را ملك پدري و اجدادي خود مي پندارند آن را سرزمين موعود براي خودشان مي دانند.يهوديان اولين ساكنين فلسطين نبودند، بلكه زماني بسيار طولاني، قبل از اين كه آنها به اين سرزمين بيايند فلسطين داراي سكنه بود، و از سابقة تمدن ده هزار ساله برخوردار است كه قدمت بيش از 9 هزار ساله «اريحا»، قديمي ترين شهر «بارودار» شاهد همين واقعيت است
ادامه مطلبكلمه (الله) در دين مبين اسلام بر خداوند اطلاق مي شود. و در دين يهوديت بر خداوند يهوه اطلاق شده است. اما در مسيحيت در كتب مقدس آنان كه اناجيل چهارگانه باشد حتي براي يك بار هم«يهوه» بر خداوند اطلاق نشده است بلكه به جاي آن كلمه«پدر، پدر آسماني» و امثال اين استعمال گرديده است[1]. پس استعمال كلمه«يهوه» براي خداوند به مسيحيت ربطي ندارد و فقط در دين يهود اين استعمال وجود دارد.
ادامه مطلباين سؤال از زمان جنگي كه ميان مسلمانان و اسرائيل در سال 1967 ميلادي رخ داد و آمريكا از يهود حمايت كرد تا به حال در ذهن ملّتها نقش بسته است. براي پاسخ دادن به اين سؤال قسمتي از كتاب «يهودي جهاني يگانه مشكله جهان» را مورد بررسي قرار مي دهيم : حدود 400 سال است (تقريبا از ابتداي ورود كلمبس ) كه يهود وارد آمريكا شده‌اند و از ابتداي ورود خود تا به حال به اندازهاي زحمت كشيده و تلاش نموده‌اند كه توانستند اين كشوري كه اكنون بزرگترين و ثروتمندترين كشورهاي جهان به شمار ميآيد را تحت نفوذ خود درآوردند.
ادامه مطلبسرگذشت حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ ، كه به صورت داستانها و حكايات در دو كتاب از اسفار پنجگانه تورات (سفر خروج و سفر اعداد) مندرج است، سيصد يا چهار صد سال بعد از زمان وفات او به رشته تحرير در آمده است[1]، فلذا با توجه به تحريفات موجود در تورات مطالب مندرج در آن در خصوص حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ، قابل پذيرش و استدلال نمي باشند. قرآن كريم، بني اسرائيل را به جهت تحريف تورات مذمت و توبيخ مي كند. و تاريخ هم مؤيد گفتار قرآن است، زيرا بخت النصر بعد از آنكه فلسطين را فتح كرد و هيكل (معبد يهود) را ويران ساخت، و تورات را سوزانيد، در سال 588 ق.م، يهود را از فلسطين به سوي بابل كوچ داد، در سال 530 ق.م، يعني 50 سال بعد، كورش، بابِل را فتح نمود و به يهود اجازه داد تا به سرزمين خود، بروند، و در آنجا «عزراي كاهن» تورات را برايشان نوشت، پس تورات اصلي منقرض شده و آنچه مانده محفوظات «عزرا» مي باشد
ادامه مطلبصفت حيا و عفت در زن و غيرت در مرد يك امر فطري است. بنابراين زن از نظر فطري و طبيعت، عفت و پاكدامني را دوست دارد و از بي عفتي و برهنگي نفرت دارد. هر چند شايد به موجب نداشتن اعتقاد و ايمان قوي به خداوند بزرگ و روز قيامت و يا در اثر وسوسة شياطين و غرق شدن در گناهان جلو فطرت آنها گرفته شود و به بي حجابي روي بياورند. امّا اين نمي تواند مجوزي براي مخالفت با فطرت انساني باشد.
ادامه مطلبقبل از هر چيز بايد دانست عزير كيست؟ عزير، در لغت عرب همان (عزرا) در لغت يهود است؛ و از آنجا كه عرب به هنگامي كه نام بيگانه اي را به كار مي برد، معمولاً در آن تغييري ايجاد مي كنند، مخصوصاً گاه براي اظهار محبت آن را به صيغه (تصغير) در مي آورند، عزرا را نيز تبديل به عزير كردهاند.[1] عزير در تاريخ يهود، موقعيت خاص دارد تا آنجا كه بعضي اساس ملّيت و درخشش تاريخ اين جمعيت را به او نسبت مي دهند و در واقع او خدمت بزرگي به آئين يهود كرد؛ زيرا هنگامي كه به وسيله (بُخت النصّر) پادشاه بابِل وضع يهود به كلي در هم ريخته شد و معبدشان ويران و كتاب آنها تورات سوزانده شد.
ادامه مطلبقوم يهود، قومي است كه پيامبران زيادي در ميان آنها مبعوث گرديده اند. اين قوم بعد از به قدرت رسيدن حضرت يوسف داراي نام و نشان گرديده و پا به عرصه دين و سياست گذاشتند. در وجه تسميه اين قوم به «يهود» دو قول وجود دارد: يك قول اينست كه، «يهود» از ماده «هود يا هيادت» كه ماضي آن «هاد» و مضارع آن «يهود» مي باشد گرفته شده است كه به معناي توبه مي باشد. و قوم يهود به خاطر اينكه، گفتند: «انا هدنا اليك»[1] (ما به سوي تو بازگشته ايم) يهود ناميده شدند. زيرا آنان بعد از اينكه گوساله پرست شدند، از گوساله پرستي توبه نمودند.
ادامه مطلبحضرت موسي ـ عليه السّلام ـ پدرش عمران و يكي از نوادگان حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ شمرده مي شود.[1] بدين توضيح كه: پس از آنكه يعقوب و فرزندانش به دعوت حضرت يوسف ـ عليه السّلام ـ به مصر آمدند[2] و در آنجا سكني گزيدند، رفته رفته رشد يافتند و تعدادشان زياد شد، تا آنكه حدود دو قرن بر سرزمين مصر استيلا پيدا كردند، اراضي حاصلخيز مصب رود نيل را تحت تملك خود درآوردند، و وضع خوبي داشتند
ادامه مطلبآنچه در منابع اسلامي و غير اسلامي (تورات، ...) مسلّم است، اين است كه حضرت لوط با حضرت ابراهيم هم عصر بوده است.[1] در تبيين شخصيت او همين بس كه بسان ديگر پيامبران از حكمت و علم برخوردار و از بندگان صالح خدا بود.[2]
ادامه مطلب. تمام پيامبران الهي با وجود تفاوت در مدارج و فضيلت[1] در يك نقطه همگي اشتراك و اتحاد دارند و آن نقطه عبارت است از عصمت كه هرگز در طول زندگي خود كار حرامي مرتكب نشده و كار واجبي را هم ترك ننموده‌‌اند و بالاتر از آن در تبليغ رسالت خود نه دچار اشتباه شده‌اند و نه دچار فراموشي.[2] 2 . از ميان پيامبران الهي پنج تن از آنها پيامبران اولوالعزم ناميده مي‌شوند كه عبارتند از حضرت نوح ـ عليه السّلام ـ ، حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ ، حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ ، حضرت عيسي ـ عليه السّلام ـ ، حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ انبياء اولوالعزم به كساني گفته مي‌شود كه قانون و احكام جديد، براي مردم از سوي خداوند آورده‌اند
ادامه مطلبشفاعت در لغت از ماده شفع به معناي ضميمه شدن چيزي به چيز ديگر است[1] و در اصطلاح عبارت است از ضميمه شدن استعداد ناقص كسي كه نياز به شفاعت دارد با دعا و درخواست شفيع و واسطه. در نتيجه اين وساطت شخص شفاعت شده ارتقاي مقام پيدا كرده و يا از عقوبت و عذاب رهايي مي‌يابد.
ادامه مطلبلازم است قبلا متون آيات مزبور را ذكر كرده سپس به تجزيه و تحليل آن بپردازيم . 1 - ان الـذيـن آمـنـوا و الذين هاوا و النصارى و الصابئين من آمن باللّه و اليوم الاخر و عمل صالحا فـلـهـم اجـرهـم عند ربهم و لاخوف عليهم و لاهم يحزنون ; كسانى كه ( به پيامبر اسلام ) ايمان آورده انـد و كسانى كه به آيين يهود گرويدند و نصارى وصابئان [ پيروان يحيى ] هرگاه به خدا و روز رسـتـاخـيز ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند , پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است و هيچ گونه ترس و اندوهى براى آنها نيست .
ادامه مطلبخداوند متعال از بدو خلقت زمين، هيچ گاه آن را حجّت خالي از نگذاشته و هميشه در تاريخ افرادي بودند كه در قالب پيامبر، رسول و امام و... به هدايت مردمان پرداخته اند. پيامبراني كه خداوند براي هدايت بشريّت مبعوث نموده به دو گروه الوالعزم و مفسّر تقسيم مي شوند. پيامبران الوالعزم پنج نفرند. حضرت نوح ـ عليه السلام ـ ابراهيم ـ عليه السلام ـ موسي و عيسي ـ عليهما السلام ـ و حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ كه هر كدام داراي كتاب و شريعت مستقلي بودند.
ادامه مطلبآنچه از پرسش فوق فهميده مي شود اين است كه پرسشگر در صدد شناسايي اصيل ترين گروه از مسلمين است كه كدام گروه است؟ به همين دليل اگر بانظر علمي و حقيقت جو، تاريخ را مطالعه كنيم خواهيم ديد كه اصيل ترين گروه، شيعه اماميه مي باشد و با تحقيق مي توان دريافت كه مذهب تشيع انشعابي از اسلام ناب محمّدي ـ صلي الله عليه و آله ـ نيست، بلكه عين اسلام ناب محمّدي ـ صلي الله عليه و آله ـ است.
ادامه مطلبهـمانطور كه از آيات قرآن استفاده مى شود تكاليف شاق براى امم پيشين , در اصل شريعت نبوده , بـلـكـه پـس از نافرمانيها به عنوان عقوبت و كيفر قرار داده شده است
ادامه مطلبقرن نوزدهم ميلادي با قرون ديگر به خاطر ظهور حركات ديني بين مسلمين، متمايز است. در اين عصر قاديانيه هند و بابيگري در ايران و وهابيت در بلاد عرب به وجود آمدند. فرقه قاديانيه به ميرزا احمد قادياني (1328 ـ 1250 هـ / 1908 ـ 1835 م) منسوب مي باشد.
ادامه مطلبموريش (Moorish ) در لغت انگليسي به معناي «وابسته به اهالي شمال آفريقا» و ساينس (science ) به معناي علم و دانش و تمپل (Temple) به معناي معبد و پرستشگاه مي‌باشد. و تركيب اين سه كلمه كه عبارت مي‌شود از: «Moorish science temple» عنواني است براي فرقهاي كه در آمريكا تحت اسم اسلام در بين سياهان فعاليت مي‌كند.
ادامه مطلبظهور دين اسلام با اعلام جاودانگي آن و پايان يافتن دفتر نبوت توام بوده است. مسلمانان همواره ختم نبوت را امر واقع شده تلقي كرده اند، هيچ گاه براي آنها اين مساله مطرح نبوده كه پس از حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ پيغمبر ديگري خواهد آمد يا نه؟
ادامه مطلبقاديانيه يا احمديه مذهب جديدي است كه منسوب به ميرزا غلام احمد قادياني مي‌باشد.[1] وي ابتدا ادعاي اصلاح و تجديد دين اسلام را داشت، بعد ادعاي مهدويت و مسيح بودن كرد و در نهايت نيز به عقيده برخي ادعاي نبوت نمود.[2]
ادامه مطلبدر 60 مايلي لاهور مركز ايالت پنجاب، شهر قاديان قرار دارد كه غلام احمدخان قادياني در سال 1889 ميلادي در قريه احمدآباد از توابع قاديان، مسلك خود را بنياد نهاد. اين شهر موطن اصلي قاديانيه است و پيروان غلام احمد آنرا مدينه الشيخ، ناميده و حج خود را در آن شهر انجام مي دهند. قاديانيه امروز در شهرهاي مختلف جهان پراكنده هستند. در نشستي كه در اگوست 1994 م به رياست ميرزا طاهر احمد، خليفه چهارم غلام احمدخان، برگزار شد 10000 ميهمان از 70 نقطه جهان بعنوان نمايندگان قاديانيهاي مناطق مختلف حضور پيدا كردند.
ادامه مطلببنيانگذار فرقة قاديانيه ميرزا غلام احمد قادياني مي باشد، خاندان غلام احمد از بازماندگان «امير برلاس» عموي امير تيمور گركاني بوده كه در قرن 16 ميلادي از خراسان به هندوستان مهاجرت نموده اند و در شهر قاديان واقع در ناحية «گرداس پور پنجاب» ساكن شدند. «قاديان» بعد از تقسيم شبه قاره هند، از توابع هند قرار گرفته است.
ادامه مطلبدولت هاي استعمار براي تسلط بر كشورها همواره تلاش مي كردند تا از نيروهاي داخلي و اختلاف افكني بين مردم كه يكپارچه گي آنها را به هم مي زد، استفاده كنند. براي همين وقتي دولت انگليس، مبارزات ضداستعماري مردم هند به خصوص مسلمانان را باعث به خطر انداختن منافع استعماري خويش در كشور هند ديد، غلام احمد را كه اهل قاديان از ايالت پنجاب بود تحريك كردند
ادامه مطلبدولت انگليس بخاطر چپاول ثروت ملّتها و بر هم زدن اتّحاد آنها از سياست «تفرقه بيانداز و حكومت بكن» استفاده مي كرد و براي ايجاد اختلاف در بين مسلمين پيوسته دست بر فرقه تراشي زده و در برخي نواحي بوسيله مزدوران خود فرقه هايي را به وجود آورد و از عقايد مردم سوءِ استفاده مي كرد، مخصوصاً از عقيدة مهدويت نهايت استفاده را كرده و در ايران فرقه بابيت و بهائيت را راه انداختند و در هند و پاكستان فرقة قاديانه را و در نواحي مختلف فرقه هايي به همين هدف، تراشيد.
ادامه مطلبدولت هاي استكباري هر وقت بر كشوري تسلط مي يافتند، با مطالعة فرهنگ آن جامعه، افرادي به ظاهر مرتبط با آن فرهنگ را تحريك مي كردند تا با ادعاهاي تازه و با عناويني مانند اصلاح فرهنگي جامعه و... ، همان فرهنگي را كه خود مي خواستند در آن كشور رواج دهند، منتها خود در پس پرده به حمايت از اين افراد خود فروخته بر مي خواستند. براي همين وقتي دولت انگليس بر كشور هند سيطره يافت و انواع ظلم ها و حق كشي ها را بر مردم آن كشور روا ديد، عده اي از مسلمانان با تمسك به قرآن كريم، پرچم مبارزه با حكومت و نيروهاي انگليسي را بر افراشتند.
ادامه مطلبآنگونه كه از بررسي منابع بر مي آيد مبلغيني از فرقه قاديانيه در ايران حضور داشته اند كه مرحوم ميرزا حسن نيكو در كتاب خود به نام فلسفه نيكو[1] از آنها ياد مي كند و كتابهايي از آنها به زبان فارسي در دست است.
ادامه مطلبيكي از ضروريّات اسلام اين است كه سلسله پيامبران ـ عليهم السلام ـ با بعثت پيغمبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ ختم شده و بعد از آن حضرت، هيچ پيامبري نيامده و نخواهد آمد. از اين روي، مانند ساير ضروريّات دين، نيازي به استدلال نخواهد داشت. در عين حال، مي توان اين مطلب را هم از قرآن كريم و هم از روايات متواتر، استفاده كرد.
ادامه مطلبقبل از پرداختن به اعتقادات صابئين، بهتر است نگاه اجمالي به زمان و مكان ومؤسس اين آئين داشته باشيم. گرچه در اين رابطه، اقوال متفاوت است امّا براي شناخت اجمالي به يكي از آنها اشاره كنيم:
ادامه مطلبپاسخ: در قرآن سه بار از صابئين نام برده شده است.[1]راغب اصفهاني مي‌گويد:«صبي از نظر لغت به معناي ميل است و چون صابئين از دين حنيف و آسماني خويش به انحراف و شرك ميل كردند، صابئين ناميده شدند.[2] برخي هم گفته‌اند: كه اصل صابئين «صابعين» و به معناي «مُغتسلين» و غسل تعميد كنندگان بوده است. و از آنجا كه فرقة صابئين، داراي سنّت غسل تعميد بوده‌اند. اين نام بر آنها نهاده شده است.[3]
ادامه مطلبدر قرآن سه بار از صابئين نام برده شده است.[1]راغب اصفهاني مي‌گويد:«صبي از نظر لغت به معناي ميل است و چون صابئين از دين حنيف و آسماني خويش به انحراف و شرك ميل كردند، صابئين ناميده شدند.[2] برخي هم گفته‌اند: كه اصل صابئين «صابعين» و به معناي «مُغتسلين» و غسل تعميد كنندگان بوده است. و از آنجا كه فرقة صابئين، داراي سنّت غسل تعميد بوده‌اند. اين نام بر آنها نهاده شده است.[3]
ادامه مطلبدر ابتدا لازم است به بررسي صائبان از نظر قرآن ، مفسران ، متكلمان و فقها اشاره داشته و سپس نكات لازم توضيح دهيم.
ادامه مطلبيكي از ادياني كه پيروانش در اسلام از اهل كتاب شمرده شده اند، دين صابئي مي‌باشد. قرآن كريم در سه جا، صابئين را در كنار مجوس و يهود و نصاري قرار داده است.[1] صابئين در گذشته، داراي فرقههاي زيادي بوده اند كه به مرور ايام از بين رفته‌اند.
ادامه مطلبصابئين نام فرقه اي ديني است که نام هاي ديگر آن صابة البطائح، ماندايي، مغتسله ناصوري است. اين قوم امروز به نام صُبه ناميده مي شود. دين صابئي به شکل فعلي و در قرون بعد از قرن دوم ميلادي نوعي از گنوستيک (عرفان مسيحي) بود.[1] در مورد کلمه صابئين اقوال مختلفي ذکر شده لکن آن چه به واقع نزديک تر است، اين است که اين کلمه لغت آرامي مي باشد و از ريشه لفظي صَبا که به معني خود شستن و در آب فرو بردن و تعميد کردن با آب مي باشد، اخذ شده است.[2]
ادامه مطلببا توجه به اهميت و نقش آب در اجراي مراسم مذهبي صابئين مندايي زندگي در سواحل رودخانه ها در واقع برگزيدن عملي ترين و كوتاهترين راه ممكن براي ادامه حيات ديني اين اقليّت مذهبي است.
ادامه مطلبقبل از آنكه در مورد فرقه هاي متعدد اين آئين كهن، مطالبي بيان شود، خالي از فايده نخواهد بود كه در قرآن كريم موارد اين واژه را جستجو نمائيم. در سه آيه از قرآن كريم از صابئين نام برده شده كه در دو جاي آن در كنار نصارا و يهود و در يك جاي آن در كنار نصارا، يهود، مجوس و كسانيكه شرك ورزيدند، ذكر شده است.[1] كه همين آيات به انضمام برخي اخبار، زمينة بحث و گفتگوي بسيار فقها، در مورد اهل كتاب بودن صابئون و يا عدم اهل كتاب بودن آنها شده است كه فعلاً مجال بحث ندارد، آنچه اجمالاً گفتني است اين است كه در اصل اعتقادات صابئين ابهام هاي بسياري وجود دارد كه بايد به كتابهاي مفصل مراجعه شود.
ادامه مطلبمعمولاً هر ديني، داراي فرقه هاي متعددي هست و آئين صابئي هم از اين امر مستثناء نشده است. منتها وجود فرقه ها در دين صابئي را از دو جهت مي توان نگريست اول يكي به لحاظ وجود عقايد مختلف، پيروان اين آئين كه باعث ايجاد فرقه هاي مختلف شده است و ديگري از حيث تفاوت مكاني يا احكامي است كه باعث شده صابيان را به نام هاي مختلف، معروف كند هر چند در صورت دوم، تفاوت اعتقادي خيلي جزئي مي باشد.
ادامه مطلبصائبان كه هم اكنون قريب پنج هزار نفر از آنان در خوزستان ( كنار رود كارون، در اهواز، خرمشهر، آبادان و شادگان ) به سر مي برند. آئين خود را به حضرت يحيي بن زكريا كه مسيحيان او را يحيي تعميد دهنده يا « يوحناي معتّمد » مي خوانند منسوب نموده اند.[1]
ادامه مطلبدين شينتو خدايان بيشماري داشته و خداي واحدي ندارد. براي همين اين آيين را «راه خدايان» يا «طريق روان هاي پاك» نامگذاري كرده اند. در آئين شينتو عالم فيزيكي را سه بخش مي دانستند: آسمان اثيري در بالا، جهان در سطح زمين و مناطق پست سايه گون در بطن خاك، در اين عالم خدايان بيشماري بودند كه همه را با هم، «كامي» مي ناميدند كه در لغت به معناي «بالا» يا «مهتر» است.
ادامه مطلبشينتو، نام مذهب بومي كشور ژاپن مي باشد. كه اصلاً از لغت چيني گرفته شده و مركب از دو كلمة (شن+تائو ) به معني طريق خدايان مي باشد اين دين مجموعه اي است از اعتقادات باستاني كه از آنيميسم يا پرستش ارواح، نشأت گرفته است و تا پيش از قرن ششم ميلادي نامي نداشته در آغاز مبتني بر اصول و فروع كلامي نبوده است، بلكه بعدها براي مقابله با طريقه ي بودايي كه به تازگي در ژاپن رواج گرفته بود، داراي مبادي اساسي شده.
ادامه مطلبدين مردم ژاپن مجموعه‌اي است از اعتقادات باستاني كه از انيميسم يا پرستش ارواح، نشأت گرفته است و اين دين تا پيش از قرن ششم ميلادي نامي نداشت و از آن قرن به بعد براي مقابله با طريقه‌اي بودايي كه به تازگي در ژاپن رواج گرفته بود. بنام شين تو (راه خدايان) خوانده شد.
ادامه مطلبشينتو، نام مذهب بومي كشور ژاپن مي باشد. كه اصلاً از لغت چيني گرفته شده و مركب از دو كلمة (شن+تائو ) به معني طريق خدايان مي باشد اين دين مجموعه اي است از اعتقادات باستاني كه از آنيميسم يا پرستش ارواح، نشأت گرفته است و تا پيش از قرن ششم ميلادي نامي نداشته در آغاز مبتني بر اصول و فروع كلامي نبوده است، بلكه بعدها براي مقابله با طريقه ي بودايي كه به تازگي در ژاپن رواج گرفته بود، داراي مبادي اساسي شده.
ادامه مطلبدر تعريف «دين» بين دانشمندان، اختلاف وجود دارد و تا كنون تعريف جامع و مانعي براي دين پيدا نشده است. حال اگر دين را به معناي «اعتقاد به يك امر قدسي»[1] بگيريم يا آن را «ايمان به موجودات روحاني»[2] تعريف كنيم، مي‌توانيم ادعا كنيم كه آئين «شينتو» هم يك دين است. با اين همه نمي‌توان آن را جزو اديان آسماني دانست، بلكه بايد آن را نوعي «آنيميسم»[3] به شمار آورد.
ادامه مطلبشينتو قديمي ترين آئين در كشور ژاپن است كه تا امروز پا برجا مانده و رفتار آنها عمدتاً بر حول سه محور است: 1. پرستش امپراتور (خدايان ژاپني ها). 2. پرستش نياكان عشيره. 3. پرستش اجداد خانواده. آئين شينتو از بهشت يا جهنم و نيز مسائل عقلي و استدلالي صحبت نمي كند بلكه فقط مومنان را موظف مي كند كه گه گاهي به زيارت جاهاي متبرك بشتابند و با زهد و تقوي به گذشته و نياكان و امپراتور حرمت گذارند.
ادامه مطلبدر دين اسلام ارواح مورد پرستش قرار نمي‌گيرند و فقط خداوند كه همتايي ندارد، پرستش مي‌شود.[1]به همين دليل اسلام از زمرة اديان توحيدي به حساب مي آيد. در جهان‌بيني اسلامي مرگ پايان زندگي نيست و روحِ انسانها سرانجام در بهشت يا جهنّم جاودان خواهند بود و مسلمانان با صدقه دادن و طلب مغفرت، از خداوند مي‌خواهند
ادامه مطلبپس از تصويب و تاسيس قانون اساسي ژاپن در مورخ 1889 م كه بر طبق آن آزادي عقيده مذهبي به تمام افراد مملكت عطاء گرديد، آئين شينتو به صورت هاي مختلف متشكل شده و مانند ساير مذاهب جهان چون بودايي و مسيحي و غيره به شعب و فرقه هايي چند، منشعب شد، قبل از جنگ دوم جهاني دفتر ملي مذهب ژاپن سيزده فرقه آنها را احصاء كرده است كه هر كدام استقلال خاصي دارد و به هزينة معتقدين و مؤمنين خاص خود اداره مي شود و هر كدام صاحب نام و نشاني جداگانه است.
ادامه مطلبدين شينتو كه از روزگاران بسيار قديم و به ياد نماندني دين ملي ژاپن بوده است. سومين دين كهنسال جهان است. اين دين در ميان اديان عالم، از جهت نقشي كه در شكل دادن به نظر سياسي و ثبات ملي پيروان خود داشته است منحصر به فرد است. دين شينتو از جهت تحمل عملي نسبت به ساير اديان عالم بسيار شگفت انگيز مي‌باشد.[1]
ادامه مطلبپيدايش فرقه زيديه به قرن دوم هجري باز مي گردد، آنان پس از امام حسين(عليه السلام) زيد شهيد فرزند امام زين العابدين(عليه السلام) را امام مي دانند و امام سجاد(عليه السلام) را تنها پيشواي علم و معرفت مي شمارند; اكثر نويسندگان زيدي بجاي امام سجاد(عليه السلام) حسن مثني فرزند امام حسن مجتبي(عليه السلام)را امام خود مي دانند.[1] و زيد امام پنجم شمرده مي شود
ادامه مطلبزيديه از فرق معروف شيعه و پيرو زيد بن علي بن حسين بن علي ـ عليه السّلام ـ معروف به زيد شهيد مي باشند. در تاريخ ولادت و شهادت زيد فرزند امام سجاد ـ عليه السّلام ـ اختلاف است. قول معروف در اين باره اين است كه زيد در سال 80 هجري متولد و در سال 122 هجري به شهادت رسيد[1] و به كسانيكه قائل به امامت زيد بوده اند «زيديه» گويند. اين گروه در مسالة امامت عقيدة ويژه اي دارند و براي امامت شرايطي را لازم مي دانند و از آن جمله است كه گويند: امام آن است كه قيام به سيف كند و مردم را آشكارا به دين خدا دعوت كند.[2]
ادامه مطلبزيديه به كساني گفته مي‌شود كه پس از امام حسين ـ عليه السّلام ـ قائل به امامت زيد[1] فرزند امام سجاد ـ عليه السّلام ـ شدند و امام سجاد ـ عليه السّلام ـ را به عنوان امام واجب الطاعه قبول نداشتند.
ادامه مطلبزيد فرزند امام زين العابدين ـ عليه السلام ـ بعد از امام محمد باقر ـ عليه السلام ـ از ديگر برادران خود بهتر و از همگي افضل بود و عابد و پرهيزکار و فقيه و شجاع بود، امر به معروف و نهي از منکر کرد و طلب خون امام حسين ـ عليه السلام ـ نمود وي در زمان حکومت هشام بن عبدالملک قيام کرد
ادامه مطلبزيديه فرقهاي از شيعه‌اند كه پس از امام زين‌العابدين ـ عليه السلام ـ به جاي امام محمدباقر ـ عليه السلام ـ به امامت زيد بن علي فرزند ديگر امام سجاد ـ عليه السلام ـ اعتقاد دارند. و مذهب كلامي خود را به وي نسبت مي‌دهند.[1]
ادامه مطلب«زيديه» در دو ناحيه به قدرت سياسي رسيدند، يكي در سواحل درياي خزر، از زمان داعي كبير تا حدود سال «520 هجري» كه در آنجا قريب «25 امام» و داعي پيدا شدند؛ و ديگري در يمن كه «يحيي بن حسين» متوفي به سال «298 هـ» آنجا را تسخير كرد و حكومت ديني تأسيس نمود و چند بار با تركان عثماني وارد جنگ شد.
ادامه مطلباحمد امين مصرى در كتاب((ضحى الاسلام))ادعا مى كند كه زيديه به طور شديد مهدى عليه السلام را انكار مى كنند. (1) پاسخ : ادعاى احمد امين به طور حتم باطل است زيرا با مراجعه به كتاب هاى زيديه پى مى بريم كه آنها هم مانند ساير فرق اسلامى به ظهور و قيام حضرت مهدى عليه السلام اعتقاد كامل دارند.
ادامه مطلبزيد بن علي ـ عليه السلام ـ در سال 79 هجري قمري در خانه دانش و فضيلت ديده به جهان گشود و در دامن تقوي و عبادت تربيت يافت، پدرش زينت عابدان، سرور زاهدان، فخرالساجدين، زين العابدين حضرت علي بن حسين ـ عليهما السلام ـ مي باشد كه در عبادت و اطاعت يگانه زمان و نادرة دوران بود.
ادامه مطلبزرتشت واژه‌اي است آريايي كه در اصل «زراتشتر» بوده كه گويند جزء اخير آن «اشترا» به معناي شتر است. براي اين تسميه وجوه مختلف ذكر كردهاند كه از آن جمله «داراي زرد اشتران»يا «صاحب كهن اشتران» مي‌باشد.
ادامه مطلببراي پاسخ به اين سؤال ابتدا بايد به تفاوتي كه ميان آيين زرتشت و مجوس وجود دارد اشاره كنيم. اگر چه زرتشتياني كه امروزه مي‌شناسيم، همان مجوسياني ميباشند كه پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ آنها را به عنوان اهل كتاب معرفي فرموده، ولي بايد به اين نكته توجه كرد كه در منابع روائي شيعه و سنّي، نبوت زرتشت به صورت صريح مورد تأييد قرار نگرفته است و اهل كتاب بودن مجوسيان به دليل وجود پيامبر ديگري است كه نام او به درستي ضبط نشده است.
ادامه مطلبيافتههاي جديد گواه آن است كه پيام زرتشت، چند پيام ابتدايي براي اقوام و قبايل سرزمين‌هاي شرقي ايران بزرگ، در علفزارهاي آسياي ميانه در شمال قزاقستان امروزي، و متعلق به سه هزار سال پيش است.[1] كه اين پيام‌هاي ابتدايي مي‌توانسته با پيام‌هاي پيامبران بعدي تكميل شود، ولي عملاً زرتشتياني كه شما نوشته‌ايد، اعتقاد دارند پيام را از هر كسي ميتوان گرفت، از پيامبرانِ ديگر، پيام‌هايشان را نپذيرفتند در حالي كه اين برخلاف پيام خود زرتشت نيز بود.
ادامه مطلبدر مجله صباح مي خوانيم زرتشت بنيان گذار آيين مجوس نبوده و اين آيين توسط پيامبر ديگري تبليغ شده است. به تعبير ديگر، آيين مجوس، پيامبري غير از زرتشت و كتابي غير از اوستا داشته است و دو آيين مجوس و زرتشت مترادف هم نيستند.
ادامه مطلبزردشتيان به نبوت از زردشت اعتقاد دارند و كتاب اوستا را از او مي‌دانند. بنابر روايات و اخبار خودشان زردشت در قرن ششم پيش از ميلاد مسيح در شرق و يا در غرب ايران تولد يافته و در 30 سالگي از جانب اهورا مزدا به پيغمبري برگزيده شده و آيين خود را در آن عصر انتشار داده است[1]. توجه به همين كلام استاد مطهري ميتواند در اين راستا و آن كه آيين زردشتي آيا از اديان الهي است ما را راهنمايي كند.[2]
ادامه مطلبدرباره دين رسمي قبل از زرتشت اطلاعات بسيار زيادي وجود ندارد، و بين مورخان اختلافاتي ديده مي شود. به همين جهت جان بي ناس مورخ مشهور مي گويد: شرح و بيان داستان پيدايش مذهب زرتشت كار آساني نيست ... مآخذ موجود چندان روشن و موثق نيستند.
ادامه مطلبزرتشت فرزند پوروشسپ که تاريخ حقيقي تولد او بسيار مجهول است. روايات ايراني تولد او را حدود 660 قبل از ميلاد بيان کرده اند. ولي بعضي ديگر با قراين و دلايل موجه، تولد او را 1786 قبل از ميلاد دانسته اند. او قبل از بعثت حضرت موسي _عليه السلام_ تبليغ دين خود مي کرده است.
ادامه مطلبايرانيان قبل از زرتشت پيرو ديني بودند كه از آن تعبير به آيين مجوس مي‌شد. بعدها شخصي به نام «زرتشت» در ميان مجوس قيام كرده و به اصلاح آيين مجوس پرداخت. مؤلف تاج العروس مي‌گويد: «مجوس بر وزن صبور مردي بود با گوش‌هاي كوچك كه براي ملت مجوس ديني وضع كرد و مردم را به آن فرا خواند. به طوري كه بعضي‌ها گمان كردهاند، او «زردشت» فارسي نيست؛ زيرا زردشت بعد از ابراهيم بوده در صورتي كه مجوس دين قديم است و زردشت بعدها آن را تجديد كرده و تغييراتي داده است»[1]
ادامه مطلبدر مورد روزگار و زادگاه واقعي زرتشت اختلافات فراواني وجود دارد. يكي از آخرين و دقيق‌ترين نظريات در اين مورد كه از چهار عنصر (1. اسناد و مدارك كتبي گواه بر حضور هندو ـ آريايي هاي بدوي در سلطان نشين ميتاني و ديگر سرزمين‌هاي جنوبي، 2. كشفيات باستان شناسي در علفزارهاي آسياي ميانه، 3. صور خيال موجود در گاتها (بخشي از اوستا كه منسوب به خود زرتشت است)، 4. و كاربرد اصطلاحات ويژه مثل «مريه/ مي‌ريا» در «ريگ ودا» و در اوستاي متأخر، استفاده كرده است.
ادامه مطلبطبق نظر مشهور مفسران و نويسندگان ملل و نحل، مقصود از «مجوس» در قرآن همان زرتشتيان است.[1] زرتشت مصلح بزرگ ايراني كه بيش از هزار سال قبل از ميلاد ادعاي نبوت كرد و با مبارزه عليه خرافات آيين مغان و اعتقادات شرك آميز چند خدايي، ايرانيان را به سوي خداي هستي (اهورا مزدا) دعوت كرد.
ادامه مطلببه عقيده برخى از دانشمندان و دينشناسان، اصل دين زرتشت، الهى بود و اوستا نيز كتاب مقدس آن دين است . در قرآن از آنان به عنوان «مجوس» ياد مىشود . قرآن تصريح مىكند كه مجوس اهل كتاب هستند و بنابراين، دين زرتشت از اديان آسمانى است; گرچه مانند ديگر اديان باستان در طول تاريخ، دچار دگرگونىها و تحريفهايى شده است .
ادامه مطلبدر آيه 62 از سوره بقره چنين آمده است: «انّ الذين آمنوا و الذين هادوا و النصاري و الصائبين من امن بالله و اليوم الاخر وعمل صالحاً فيهم اجرهم عندربهم و لاخوف عليهم و لا هم يحزنون»: كساني كه ايمان آورده‌اند، كساني كه به آيين يهود گرويدند و ترسايان و صابيان هر كس كه به خدا و روز رستاخيز ايمان داشته باشد و كار نيكي انجام دهد، پاداش آنها نزد پروردگارشان است و بر آنها ترس و اندوهي نيست.
ادامه مطلبدر حالي كه در جهان بدحجابي و بي حجابي شيوع پيدا كرده و در اثر همين كار، فساد و بي بندوباري، بسياري از كشورهاي دنيا را فراگرفته، عده اي گمان مي كنند كه حجاب مخصوص دين مقدس اسلام است، در حاليكه اين توهم صحيح نيست. زيرا آنچه به طور خلاصه مي توان گفت آن است كه: تمام ملل و مردم جهان، زنانشان داراي حجاب بوده اند اگرچه در كيفيت پوشش فرق داشته اند.
ادامه مطلب1. پاسخ به پرسشها از ديدگاه تشيع و تسنن در 3 مجلّد، دفتر نمايندگي مقام معظم رهبري در امور اهل سنت بلوچستان، محل تهيه: دورشهر مؤسسه آموزشي و پژوهشي مذاهب اسلامي. 2. الفقه المقارن، سازمان مدارس خارج از كشور. 3. تشيع در تسنن، سيد محمد رضا مدرسي يزدي. 4. سلامة القرآن من التحريف، فتح الله محمدي.
ادامه مطلبدر مورد شخصيت?ها و چهره?هاي تاريخي كمتر كسي را مي?توان يافت كه مانند زرتشت چهره معمائي و مبهمي داشته باشد. شخصيت حقيقي او آن قدر تاريك و مبهم است كه برخي از پژوهش?گران او را اختلافي?ترين چهره تاريخ مي?دانند چرا كه هم در تاريخ تولد و هم در محل تولد او، اختلافات هاي فراواني به چشم مي?خورد
ادامه مطلبمقدمه: پيش از آيين زرتشت، ايرانيان آتش را به عنوان تجلّي آلهه ستايش مي‌كردند و فروزندگان آتش را كه به منزله روحانيون بودند، آذر بانان ميخواندند و همچنين خورشيد و ماه و ديگر اجرام نوراني سماوي يا ستارگان و چشمهها و ديگر مظاهر طبيعت را ستايش مينمودند و حتّي به عقيده برخي از دانشمندان، پندار نيك و گفتار نيك و كردار نيك از جمله احكام آن دين بود و نيز به آلهه نيك و بد يا دو نوع خدايان خير و شر عقيده داشتند.[1]
ادامه مطلبدرباره دين زرتشت و پيامبر آن بايد به شما بگوييم که دين ماهيتي توحيدي داشته و پيامبرآن مردم را به يکتا پرستي دعوت مي نموده است
ادامه مطلبدوست گرامي، از اين كه مشكل خود را صادقانه با ما در ميان گذاشته‌ايد متشكريم. ابتدا شما را به سفارشي از رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ ميهمان مي‌كنيم. پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ فرمودند: همانا در زندگي شما نسيم‌هاي رحمتي از جانب پروردگارتان خواهد بود، آگاه باشيد كه از آنها روي برمگردانيد.[1] ممكن است اين فرصتي كه براي شما درباره بازنگري عقايدتان پيش آمده مصداق همان نسيم‌هاي رحمت و فرصت‌هاي مغتنمي باشد كه از جانب پروردگار به شما هديه شده است، پس از اين فرصت‌ها نهايت بهره را ببريد.
ادامه مطلبقبل از پرداختن به مباني اعتقادي فرقه «دروزي» لازم است كه عناصر تشكيل دهنده انديشه كلامي اين مذهب بيان گردد. آنچه كه امروزه به عنوان انديشه كلامي دروزيه مطرح است، عناصر مختلفي است كه در طول زمان وارد باورهاي فكري و اعتقادي آنان شده است كه بطور كلي به سه بخش تقسيم مي گردد:
ادامه مطلبپس از وفات امام صادق ـ عليه السلام ـ طبق اظهار نظر نوبختي در فرق الشيعه، شيعيان به شش فرقه: ناووسيه، اسماعيليه ويژه، مباركيه، سميطيه، فطحيه، و موسويه تقسيم شدند. [1] از ميان اين گروهها مباركيه، گروهي بودند كه مي‌گفتند: امامت در نسل اسماعيل باقي مانده و بعد از وي امامت به محمد بن اسماعيل[2] و سپس فرزندان او رسيده است.
ادامه مطلبقبل از بيان رابطه بين فرقه دروزيه و اسماعيليه جا دارد كه در ابتداء در مورد غلو و همچنين عقايد و باورهاي مذهب اسماعيليه مطالبي بيان گردد. آنگاه به عقايد فرقه دروزيه اشاره شود، سپس به مقايسه و رابطه بين اين فرقه ها پرداخته مي شود.
ادامه مطلبفرقه دروزيه كه در حقيقت انشعابي از مذهب اسماعيلي مي باشد، در زمان خلافت ششمين خليفه فاطمي، الحاكم بامر الله پا به عرصه وجود نهاد. البته حمايت هاي حاكم در پديد آمدن چنين فرقه اي نقش اساسي داشته است.[1]
ادامه مطلبفرقه دروزيه كه در حقيقت انشعابي از مذهب اسماعيلي است، در نيمه اول قرن پنجم پا به عرصه وجود نهاد. اين مذهب خيلي زود رواج پيدا كرد. و علّت آن هم تلاش شبانه روزي بزرگان و داعيان نخستين اين فرقه مي باشد. كه افزون بر 150 نفر بودند. آنان مكتب دروزي را از دو جنبه ديني و سياسي توسعه بخشيدند.[1] بزرگترين داعيان دروزي عبارتند از: حمزة بن علي بن احمد زوزني (لبّاد)، حسن بن حيدرة فرغاني (اخرم) و محمد بن اسماعيل درزي (انوشتكين).[2]
ادامه مطلبگرچه گفته شده كه دروزيان در فقه تابع مذهب حنفي مي باشند و علّت آن هم اينست كه حاكمان عثماني بعد از فتح سوريه و لبنان در سال 1516 ميلادي، اين مذهب فقهي را بر مردم آن منطقه به زور تحميل نمودند، ولكن عملاً پايبند به مذهب خاص نيستند.
ادامه مطلبآئين بودا در2500 سال تاريخ خود، راه پر پيچ و خم بسياري را پيموده است از هند تا ژاپن از مغولستان تا افغانستان و در هر سرزميني كه قدم گذاشته، بناهاي مذهبي، معابد و پيكره‌ها و آثار ديگر فرهنگي بر جاي نهاده است. اگر چه در آن سرزمين از معتقدان آن فرهنگ و آئين كسي باقي نمانده باشد. مجسمه‌هاي باميان افغانستان هم يادگاري بود از دوراني كه راهبان بودايي براي رهايي از رنج و رسيدن به نيرواناي مطلق اين بدي ستوه‌ها[1] را در دل كوههاي باميان تراشيدند.
ادامه مطلبدين بودايي كه امروزه از نظر تعداد پيروان يكي از چهار دين بزرگ جهان به شمار مي رود در قرن ششم ق . م در مقابل قدرت برهمنها در هندوستان به وجود آمد و با سرعت در شبه قاره هند و سپس در كشور هاي همجوار انتشار يافت اين دين كه قرنها در هند رواج داشت بعد از اين كه تغييرات مهمي در دين هندو به وجود آمد در اثر مخالفت برهمنها جاي خود را به دين هندونئسم واگذاشت و از جايگاه اصلي خود دور شد.
ادامه مطلبدر متون بودايي تا جائيكه بررسي شده، هيچ‌گونه اشاره‌اي به شناسايي خالق جهان و يا پرستش آن مطلبي ذكر نشده، و بودا نيز ادعاي رسالت و پيامبري نكرده است. لذا از نگاه پيروان آيين بودا، او فقط راهبري است كه راه معرفت و سعادت را نشان مي‌دهد. و از وجود مافوق طبيعت كه ازلي و ابدي است و خالق و صانع آسمان‌ها و زمين مي‌باشد و سرنوشت افراد انساني را در قبضه داشته و قاضي حاجات و مجيب دعوات باشد، بحثي به ميان نياورده است.[1] خداياني كه در هند مورد پرستش بوده‌اند، از ديدگاه بودا فناپذير و موجودات ناپايداري هستند و كمترين اثري در حال آدميان ندارند، فلذا پرستش و عبادتي هم براي آنها منظور نمي‌شود.
ادامه مطلبآيين بوديسم يكي از شاخه‌هاي كيش هندوست.[1] كه ابتدا در هندوستان و حدود دو قرن بعد از وفات بودا به همت فرمانروايي به نام «آشوكا» رشد و گسترش يافت و بعدها از سرزمين اصلي كوچ كرده و در خارج هندوستان به خصوص در آسياي جنوب شرقي و چين و ژاپن، پيروان فراواني براي خود دست و پا كرد. برخي از مستشرقين از آيين بودا تعبير به فلسفه مي‌كنند و برخي نيز نام «دين» بر آن مي‌نهند. جان بي ناس در اين مورد مي‌گويد: «اين مسأله كه آيا فلسفه بوديسم را ميتوان في‌الواقع دين و مذهب ناميد يا نه مورد بحث و نظر است
ادامه مطلبمراد از همسايه در آيين اين است كه دو يا سه تا يا چند تا دين يا آيين همعصر بوده و در يك سرزمين يا سرزمين‌هاي همجوار براي خود پيرواني داشته باشند. دين بودا كه در كشور هند به وجود آمد و سپس به كشورهاي ديگر منتقل گرديد، مي تواند همسايه آيين هاي زير محسوب گردد: 1. آيين ودايي: دين ودايي يا همان آيين آريايي‌هاي قديم، مبتني بر پرستش قوا و مظاهر طبيعت بوده است. اين دين از اين جهت به اين نام معروف شده است كه تنها اثر باقي مانده از آن روزگاران كتب مقدس (ودا) است.
ادامه مطلبپاسخ به سؤال بالا مستلزم كنكاش در مورد معبود آيين بودا و اثبات بت پرستي آنان است، براي همين بايد بين دو امر يعني ادعاي بودائيان و عملكرد آنان فرق گذاشته شود؛ چرا كه آنان ادعا مي كنند كه بودا در زمينه خدا و خالق هستي سخني به ميان نياورده و به گفته ويل دورانت بودا الهياتي بدون خدا عرضه كرده است.
ادامه مطلببودا (Buddha) به معناي «بيدار» لقب شخصي به نام «سيدارتا» است كه 563 سال قبل از ميلاد مسيح[1] يعني 23 سال قبل از آن كه كوروش هخامنشي حكومت بابل را تسخير كرده و امپراطوري هخامنشي را بنياد نهد[2] به دنيا آمد و بعد از حدود هشتاد سال زندگي در 483 قبل از ميلاد وفات يافت.
ادامه مطلبآيين بودا يكي از شاخه هاي كيش هندوست و رهبر آن بودا (Buddha) به معناي بيدار، گوتاما ساكيا موني (Gautama sakya-muni) بنيانگذار مكتب اصلاحي بوديسم است.[1] وي در شمال هندوستان در حدود 563 ق- م يعني حدود دو هزار و پانصد سال پيش به دنيا آمد و در آغاز سيدارتا ((SIDDHARTNA يعني كامياب ناميده مي شد.
ادامه مطلباكثر اديان به خصوص اديان ابراهيمي خود را موظف مي دانند تا به سه سوال اساسي انسان، پاسخ دهند به همين دليل در جواب سوال از كجا آمده ايم؟ مباحث مربوط به خالق هستي و صفات او را بيان مي كنند و در جواب سوال چه بايد بكنيم؟ بحث نبوت و وساطت پيامبر بين خالق و انسان كه براي سعادت انسان از سوي خالق، شريعتي آورده را مطرح مي سازند و در پاسخ به سوال، به كجا خواهيم رفت بحث معاد را مطرح مي كنند، به همين دليل گفته شده كه محور اشتراك اديان ابراهيمي بحث هاي توحيد، نبوت و معاد است هر چند در تبيين آنها با هم اختلافات زيادي دارند.
ادامه مطلبواژة بودا به معناي عام كلمه عنواني است كه در آيين بودا بر هر شخصي كه مظهر پارسايي و خردمندي است اطلاق مي‌شود و به معني خاصّ لقب «سيذارحا گوئوتاما» حكيم و پارساي هندي است. او حدود سال 563 پيش از ميلاد مسيح به دنيا آمد و حدود سال 483 پيش از ميلاد در هشتاد سالگي در گذشت. او شاهزاده‌اي بود كه پدرش «سودودانا» و مادرش ملكه «ماهامايا» نام داشت.
ادامه مطلببودا در منطقة «كاپيلاواستو» در جنوب «نپال» به سال 560 يا 563 قبل از ميلاد متولد شد. نام قبيله و خاندان او «ساكيا» بود، لذا وي را به «سكيا نوسي» يعني داناي قبيله «ساكيا» ملقّب كردند و چون بعداً به ارشاد و هدايت مردم جامعة خويش پرداخت، او را «بودا» يعني نور و درخشان گفتند و تعاليم او تحت عنوان «بوديسم»،«بودائي» در ميان جوامع بشري معروف گرديده.
ادامه مطلبپاسخ سوال فوق به دانستن معني كلمه مقدس و اين كه اين لقب از سوي چه كسي به بودا اطلاق مي شود منوط مي باشد بنابراين ابتدا به تعريف كلمه مقدس پرداخته مي شود: كلمه «مقدس» كلمه اي عربي بوده و اسم مفعول از باب تفعيل مي باشد كه مصدر آن «تقديس» و ثلاثي مجردش«قدس» به معني پاك و مطهر و منزه مي باشد.
ادامه مطلبآيين بودا دوّمين آيين بود كه پس از آيين جيني به انگيزة مقابله با آيين برهمني يا اصلاح آن پديد آمد، و تأثيرات عميق در افكار و آداب سراسر هند بر جاي گذاشت، بنيان?گذار اين آيين فردي است به نام «سيداراتا» كه از شاهزادگان هندي است كه پس از آن?كه در كسوت مرتاضان در آمد، لقب سير من گوتمه (كه به معناي مرتاض و زاهد است) را به او دادند و پس از آن?كه مراحلي از رياضت را طي كرد و به ارشاد و هدايت خلق برخاست به لقب «بودا» يعني منور و درخشان شهرت يافت و آيين او را «بودا» و پيروانش را بودايي خواندند، بودا خود را نه پيغمبر مي?دانست و نه خداوند و الهه و نه تجسمي از الهه،[1] و در اسلام هم مدركي صحيح دال بر اين?كه بودا از پيامبران بوده است نداريم، در نتيجه پاسخ بخش اوّل اين شد كه «بودا» از پيامبران نبوده است.
ادامه مطلبكارشناسان و دانشمنداني كه در مورد اديان تحقيق مي كنند، براي تسهيل كار خود، اديان را از ديدگاه ها و منظرهاي مختلف به انواع گوناگون تقسيم مي كنند. آنان گاهي جغرافيا را مناط و معيار قرار داده و اديان را به دو گروه اديان شرقي و اديان غيرشرقي تقسيم مي كنند و گاهي نژاد را مبنا گرفته و مي گويند اديان يا سامي هستند يا غيرسامي و گاهي نيز وحياني بودن اديان را در نظر گرفته و آنها را به الهي و غيرالهي، تقسيم مي كنند.
ادامه مطلباولاً اين كه گفته شده دين بودا جهانگير مي شود و مريدان زيادي پيدا مي كند، تنها يك ادعا است و هيچ سند متقن و قابل اعتنايي ندارد و بررسي هاي تاريخي نشان مي دهدكه نه تنها آيين بودا سرزمين هاي جديدي را تسخير نكرده ، بلكه برخي از سرزمين هاي خود را نيز از دست داده است. آيين بودا كه زماني در زادگاه خود يعني هندوستان فراگير شده بود در قرون هشتم و نهم ميلادي از اين سرزمين برچيده شده و آيين هندو دوباره جانشين آن شد.
ادامه مطلبنذر آن است كه كسي بر خود واجب گرداند چيزي را مانند روزه گرفتن، نمازهاي مستحبي خواندن، صدقه و... و بگويد: اگر حاجت و مشكلم حل شد، بر عهده من باشد كه در راه خدا، اين احسان يا عمل را انجام دهم. البته آنچه را هم كه انسان به برخي از بزرگان سادات و... مي دهد نيز، نذر است كه گاهي به اين، نياز هم گفته مي شود. گاهي هم نذر مي شود كه با گرفتن حاجتش يا بدون حاجت و فقط براي رضايت الهي، چيزي و عملي را در يكي از حرم ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ امامزاده ها و... انجام دهد.
ادامه مطلببراي فهم بيشتر ارتباط اين دو فرقه توجه به دو نكته اساسي ضروري است: اول: پيدايش دوم: افكار ها و باورها. در تاريخ پيدايش فرقه اهل حق اختلاف نظر فراواني وجود دارد به طوري كه برخي پيدايش آن را قرن اول توسط نصير غلام حضرت علي ـ عليه السلام ـ مي دانند كه آن حضرت را خدا مي دانسته است.[1] اما بحراني اين قول را به محمد بن نصير در زمان امير المؤمنين ـ عليه السلام ـ نسبت مي دهد و سپس مي گويد: اين داستان مجهول است و در كتاب هاي معتبر نيامده است و سند خوبي نيز ندارد.[2]
ادامه مطلبلقب«علي اللهي» را از آن جهت انتخاب نموده اند كه معتقد به الوهيت امام علي ـ عليه السّلام ـ هستند، اين گروه در ايران تركيه و سوريه زندگي مي كنند، در هر منطقه اي به يك نام خوانده مي شوند، مثلاً در تركيه، «علوي» و در سوريه«نصيري» و در شهرهاي مختلف ايران به نام هاي گوناگون ناميده شده اند، در مشهد«علي اللهي» و در تبريز«گوران» در لرستان«غلات» و گاهي در ايران خودشان را«اهل حق» نيز ناميده اند.
ادامه مطلباهل حق نام يكي از فرقههاي غلات است كه علي اللهي نيز ناميده مي‌شوند، آنان قائل به حلول و تناسخ و... ميباشند و برخي از طوايف آنها حضرت علي را مظهر خدا مي‌شمارند و لقب علي اللهي را از آن جهت به آنها داده‌اند.
ادامه مطلبدر تصور عده‌اي، طرف‌داري از ولايت به اين معنا است كه وقتي اسم امير المؤمنين علي ـ عليه السّلام ـ ميآيد حتماً كلمه «عليه السّلام» بگويند يا محبت آن حضرت را در دل داشته باشند. البته محبت داشتن و نام آن بزرگوار را به عظمت بردن و ... لازم است و نه تنها مسلمانان بلكه هر انسان منصف و بيداري كه با شخصيت آن حضرت آشنايي داشته باشد با او محبت ورزيده و نام او را با عظمت ياد مي‌كند.
ادامه مطلبكلمه ي ميترا يا (مهر) را دار مستتر به معني دوستي و محبت مي داند. در (گات ها) كلمة ميترا به معني عهد و پيمان آمده است.[1] مهر در اوستا از آفريدگان اهورا مزدا محسوب شده و ايزد محافظ عهد و پيمان است و از اين رو فرشته فروغ و روشنائي است تا هيچ چيز بر او پوشيده نماند. ماه هفتم و روز شانزدهم هر ماه و يشت دهم اوستا و جشن مهرگان مخصوص اوست. در كتيبه هاي هخامنشي نيز اين اسم به املاء و تلفظ اوستائي آن، (ميثر) Mithra آمده است.
ادامه مطلبفرقه مكتب يكي از فرقههاي اهل حق مي‌باشد. در تاريخ پيدايش اهل حق اختلاف نظر زيادي وجود دارد كه برخي پيدايش اين فرقه را در قرن اول دانسته‌اند كه شخصي به نام نصير در اين قرن قائل به الوهيت حضرت علي ـ عليه السّلام ـ شد و فرقة اهل حق را به وجود آورد. برخي ديگر آن را مربوط به قرن دوم مي‌دانند و مؤسس آن را بهلول ماهي معرّفي مي‌كنند و برخي تاريخ پيدايش آن را به قرن سوّم و توسط شاه فضل ولي و عده‌اي هم اوائل قرن هشتم توسط شيخ اسحاق و ... مي‌دانند.
ادامه مطلبمسلمين در طول تاريخ به فرقه ها و گروه هاي مختلفي تقسيم شده اند كه برخي از اين گروه ها، با توجه به عقايدي كه داشتند، جزو فرقه هاي انحرافي محسوب مي شوند كه اغلب با نام غلاة يا غاليان شناخته مي شوند. اين گروه ها براي ائمه ـ عليهم السلام ـ و برخي از رهبرانشان، مقام و مرتبه اي مافوق بشري قائلند و حتي آنها را در حد اولوهيت مي رسانند. تعداد اين گروه ها با توجه به اينكه سعي مي كنند، عقايدشان را پنهان و مخفي نگه دارند و آن را فقط به افراد مورد اطمينان بگويند، معلوم نيست و اطلاع دقيقي از تعداد آنها وجود ندارد.
ادامه مطلبحضرت علي _ عليه السّلام _ مي?فرمايد: يهلك في اثنان: محبّ غال و مبغض قال:[1] و ما با مطالعه تاريخ اين سخن اميرالمؤمنين _ عليه السّلام _ را به عينه مي?بينيم كه گذشته از دشمنان آن حضرت عده?اي نيز بر اثر افراط و غلو در مورد حضرت علي _ عليه السّلام _ به بيراهه كشيده شده و از نيل به هدايت بازمانده?
ادامه مطلباهل حق به معني مردان حق است و آن يك مذهب باطني است كه معتقدان آن بيشتر در مغرب ايران زندگي مي كنند. بعضي ديگر از فرق اسلام نيز، مانند: حروفي ها و متصوفه، خود را اهل حق و حقيقت ناميده اند. امّا اهل حق به معني اخص نام گروهي است كه به آن ها علي اللهي هم مي گويند.
ادامه مطلب«مشهور اين است كه اهل حق نام يكي از فرقه هاي غلات است، كه علي اللهي نيز ناميده مي شوند. آنان دربارة حضرت علي ـ عليه السلام ـ راه غلو را پيموده و براي او مقام الوهيت اثبات كرده اند.»[1] چيزي كه در ميان اهل حق پذيرفته شده اين است كه اين فرقه توسط سلطان سحاك (اسحاق) در قرن هفتم تجديد حيات يافته است و اين گسترش و تجديد حيات به اين صورت بود كه سلطان اسحاق براي تشكيلات اين فرقه جانشيناني تعيين كرد و براي هر يك از آنها وظيفه اي مقرر نمود و به هر يك لقب مخصوصي داد. ابتداء «پير بنامين» را به سمت پيري و «داود» را به سمت «دليل» براي همه اهل حق منصوب كرد. آنان براي تداوم رهبري، هفت نفر از ياران خود را به عنوان هفت خاندان يا هفت سرسلسله اهل حق به پيروان خود معرفي كرد.
ادامه مطلبدر ديدگاه شيعه، امامت يكي از اصول دين اسلام است كه ايمان و عمل هيچ كس، بدون قبول كردن اهل بيت عصمت و طهارت ـ عليهم السّلام ـ قبول نيست. چرا كه قرآن كريم اتمام دين و اكمال آن را در ساية امامت دانسته و براي همين، وقتي پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ به امر الهي، اميرالمؤمنين علي ـ عليه السّلام ـ را به جانشيني و امامت مسلمين بعد از خود به مردم معرّفي نمودند، خداوند متعال فرمود: امروز دين را كامل كردم و نعمت را تمام ساختم، (با امامت) راضي شدم كه دين اسلام، دين كامل و نهايي باشد.
ادامه مطلبيكي از فرق منشعب شده از شيعه اماميه فرقه اسماعيليه است كه در حدود قرن دوم هجري از اماميه جدا شد و داراي عقايدي متفاوت از عقايد اماميه مي باشد، از آنجائيكه انشعاب اين فرقه بر سر امامت اسماعيل بن جعفر ـ عليه السلام ـ بوده لذا در دوره هاي بعد، ملل و نحل نويسان، مانند حسن بن موسي نوبختي نام اسماعيليان را بر آنها نهادند. البته طي گذر زمان و به مناسبتهاي مختلف بنامهاي ديگري نيز ناميده شده اند از جمله، مباركيه، خطّابيه، باطنيه، تعليميه، سبعيّه، حشيشيه، ملاحده و قرامطه.
ادامه مطلبيكي از فرقه هاي معروف شيعي، فرقة اسماعيليه است. اين فرقه تاريخ پرماجرائي دارد. از اين روي بحث دربارة عقايد و تطورات تاريخي آن پيوسته مورد توجه محققان و نحله شناسان قرار گرفته است
ادامه مطلباسماعيليه بزرگترين فرقه شيعه بعد از اماميه (اثني عشري) است كه پس از رحلت امام صادق ـ عليه السلام ـ بر سر جانشيني آن حضرت در سال 148 هـ در كوفه از شيعه جدا شدند و دست به نهضتي سياسي مذهبي براي براندازي عباسيان زدند، ولي در اولين برخورد كه توسط ابي الخطاب و يارانش از كوفه عليه بني عباس صورت گرفت، شكست خوردند و ابي الخطاب كه رئيس اوليه گروه اسماعيل بود، كشته شد و از اين به بعد دعوت از كوفه به مناطق ديگري منتقل شد تا از دسترس عباسيان دور باشد و بتواند خود را حفظ نموده و پايه هايش را مستحكم كند، لذا از كوفه به طرف شام و مشخصاً به سلميّه در نزديكي حمص رفته و در ظاهر با عنوان تجارت، ولي در واقع با تبليغ مرام خود توانستند اعتقادات خود را در مناطق ديگري، گسترش داده و پيروان زيادي جلب كنند.
ادامه مطلباسماعيليان كه از اختلاف بر سر جانشيني امام جعفر صادق ـ عليه السلام ـ در 148 هـ . از ديگر شيعيان امامي جدا شدند، معتقدند كه امامت بعد از امام ششم ـ عليه السلام ـ به فرزند آن حضرت يعني اسماعيل مي رسد و چون اسماعيل هم در زمان حيات پدر از دنيا رفت، بعد از او امامت به محمد بن اسماعيل رسيده و لذا امامت را در محمد بن اسماعيل تمام مي دانند و از اين لحاظ به سبعيه (هفت امامي) معروفند.
ادامه مطلباسماعيليه فرقهاي از شيعه مي‌باشد كه قائل است امامت به واسطه نص از سوي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ يا امامي كه جانشين پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ است، تحقق مي‌يابد و برخلاف زيديه كه امامان منصوص را سه نفر مي‌دانند و همچنين برخلاف شيعه اماميه كه تعداد امامان را دوازده نفر مي‌دانند، اسماعيليه حدّي براي امامان قائل نيست از ديدگاه آنان امامت از زمان پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ تا زمان حاضر ادامه دارد و صرف تولد از امام به منزله نص بر امامت فرزند است و به عبارت ديگر امامت از ديدگاه اسماعيليه وراثتي مي‌باشد و فرزند امام، امام است و اگر امامي بيش از يك فرزند داشت با قرائن و شواهد خاص، يكي از آنان به عنوان امام شناخته مي‌شود
ادامه مطلباسماعيليه يك فرقه شيعي است كه معتقد است بعد از امام صادق ـ عليه السلام ـ فرزند ارشدش اسماعيل امام و جانشين بر حق امام صادق ـ عليه السلام ـ است. برغم اينكه در زمان حيات امام صادق ـ عليه السلام ـ اسماعيل فوت كرد و برمرگ او شاهد گرفت و چهره او را از ميان كفن در هنگام تدفين به مردم نشان داد، اين گروه معتقد است كه امام صادق ـ عليه السلام ـ اقدامات مزبور را براي انحراف ذهن دستگاه عباسي انجام داد، تا خطرات ناشي از سوي حكام عباسي از سر اسماعيل برطرف شود.
ادامه مطلبيكي از فرقه هاي معروف شيعي فرقة اسماعيليه است. اين فرقه، تاريخي بسيار پر ماجراي دارد و انشعابات گوناگوني در طول تاريخ از اين فرقه پديد آمده است، كه برخي از اين فرقه ها پس از مدتي منقرض شده و از بين رفته و برخي هم اكنون در مناطق مختلف جهان به حيات خود ادامه مي دهند.[1] در واقع اسماعيليه اسم عام است براي فرقه هايي كه معتقد به امامت اسماعيل پسر امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ و همچنين محمد پسر اسماعيل مي باشند و در بلاد مختلف و در دوره هاي گوناگون به نام هاي ديگر نيز ناميده شدند.
ادامه مطلبعلماء، امامت را به رياست عامة شخصي تعريف كرده?اند كه توسط پيامبر به نص آشكار تعيين شده باشد و آن شخص در نزد شيعه علي ابن ابي طالب ـ عليه السّلام ـ و يازده فرزند او هست كه يكي پس از ديگري جانشين آن حضرت مي?باشند.[1]
ادامه مطلباسماعيليه كه يكي از گروه هاي منشعب شده از شيعه هست، خودش در طول حيات خود به گروه ها و فرقه هاي مختلفي تقسيم شده است يكي از عمده ترين اين فرقه ها فاطميان مي باشند، كه در مصر مدتي خلافت كردند. بعد از مرگ المستنصر يكي از خلفاي فاطمي بر سر جانشيني او ميان طرفدارانش اختلاف افتاد. عده اي طرفدار مستعلي بودند و عده اي از نزار حمايت مي كردند در نتيجة اين كشمكش طرفداران مستعلي پيروز شده و او را به خلافت رساندند و نزاريان از جمله حسن صباح از مصر اخراج شدند
ادامه مطلباسماعيليه يكي از فرقههاي مهم شيعه است كه پس از اثني عشريه بيشترين تعداد پيروان را در ميان شيعيان جهان دارد. اسماعيليان كه در طول تاريخ دوازده قرني خود به شاخه هاي متعدد منقسم شده و اغلب به صورت مخفيانه و جماعت هاي پراكنده با زبانها و نژادهاي متفاوت خود در پهناي دنياي اسلام زيسته اند. اكنون در بيش از بيست و پنج كشور در آسيا و آفريقا و اروپا و امريكا پراكنده هستند.
ادامه مطلبيكي از فرقه هاي معروف شيعي فرقة اسماعيليه است. اين فرقة تاريخ بسيار پرماجرا دارد و انشعابات گوناگوني در آن پديد آمده است. بدين جهت بحث دربارة عقائد و تطورات تاريخي آن پيوسته مورد توجه محققان و نحله شناسان قرار داشته و اخيراً اين مسئله مورد عنايت بيشتري قرار گرفته است.[1]
ادامه مطلبفرقه اي از اسماعيليان نزاري كه منسوب به آقا خان محلاتي هستند را اسماعيليه آقا خانيه گويند. جدّ اين خانواده سيد ابوالحسن خان اهل كهك قم بود كه از سادات اسماعيليه به شمار مي رفت و خود را از اعقاب اسماعيل بن جعفر صادق ـ عليه السَلام ـ مي دانست.
ادامه مطلببراي روشن شدن مطلب بايد نگاهي كوتاه داشته باشيم به پيدايش فرقه اسماعيليه و فرقه بهائيت تا معلوم گردد، چه ارتباطي با هم ديگر دارند، آيا هر كدام فرقه اي جداگانه هستند يا اين كه يك فرقه با دو عنوان هستند؟
ادامه مطلببه اعتقاد شيعه اثني عشري امامت تنها يك مقام حكومت ظاهري نيست، بلكه يك مقام بسيار والاي معنوي و روحاني است، و امام علاوه بر رهبري حكومت اسلامي، هدايت همه جانبه را در امر دين و دنيا بر عهده دارد. و همچنين اماميه بر اين عقيده‌اند كه بايد در هر زماني امامي موجود باشد كه خداوند با او بر بندگان مكلفش احتجاج كند و با وجود او مصلحت در دين به اوج كمال رسد.
ادامه مطلبيكي از فرق شيعه كه در قرن دوم هجري از اماميه جدا شد و عقايد خاصّي را پايه‌گذاري نمود، فرقة اسماعيليه است. از آنجائيكه اين فرقه خود را به اسماعيل، پسر ارشد امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ نسبت مي‌دهد اسماعيليه ناميده شده است.
ادامه مطلببراي اينكه پاسخ سؤال كاملاً روشن شود به ديدگاه‌هاي علماء نسبت به مذهب قاضي نعمان اشاره مي‌كنيم و بعد در آخر پاسخ سؤال را مي‌دهيم. نام كامل مؤلف كتاب مذكور «ابو حنيفه نعمان بن منصور بن احمد بن حيّون تميمي مغربي»معروف به «قاضي نعمان» است، ايشان در اوائل زندگي در يك خانوادة دانشمند قيرواني زندگي مي كرد سنّي بود و مذهب مالكي داشت، اما پس از تحصيل علم به عنوان يك فقيه مالكي به دين اسماعيلي درآمد.
ادامه مطلباسماعيليه يكي از فرقه هاي معروف شيعي است كه بعد از رحلت امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ (148هـ) در موضوع امامت با اماميه دچار اختلاف شده و از شيعه جدا شدند.[1]و طي قرون مختلف، خود دوباره دچار انشعاب شده و به فرقه هاي مختلف با نامهاي گوناگون پديد آمدند و لذا بحث دربارة عقايد همه فرقه ها در اين مختصر ممكن نيست. بنابراين به ذكر عقايد اسماعيليان اوليه اكتفا نموده و به وجه تفاوت و تمايزشان با شيعه اماميه نيز اشاره اي مي كنيم.
ادامه مطلبمذهب اشعريه از معروف ترين مذاهب كلامي در دنياي اهل سنت است، كه در آغاز قرن چهارم هجري پديد آمد. قبل از آن، مذهب حنبليه، مذهب رسمي و معروف ميان اهل سنت بود. مؤسس مذهب اشعريه ابوالحسن علي بن اسماعيل اشعري است، وي به سال 260 هجري قمري در بصره به دنيا آمد، و به سال 324 يا 330 در بغداد در گذشت. پدرش اسماعيل بن اسحاق، مكني به «ابي بشر» از طرفداران اهل حديث بود، بدين جهت اشعري در كودكي با عقايد اهل حديث خو گرفت، در دوران جواني به مكتب اعتزال گرايش يافت و تا چهل سالگي با معتذله بود. ولي بار ديگر به جانبداري از عقايد اهل حديث قيام كرد.
ادامه مطلب«اميرالمؤمنين» كه يكي از القاب امام علي -عليه السلام- است بيانگر يك حقيقت و كشف سري است كه در آن حضرت، موجود بوده است، زيرا أمير و رئيس، به هر چه اضافه گردد، راجع به معني و حقيقت آن شيء است. أمير جيش، يعني شخصي كه از نظر فن رزم آزمائي، بر تمام جيش مقدم است و أميرالأُمراء، يعني شخصي كه از نظر امارت بر سائر أمرا، برتري دارد. اميرالمؤمنين، يعني شخصي كه از نظر ايمان، رئيس و سپهسالار مؤمنين است
ادامه مطلبه عنوان مقدمه بايد بدانيم كه امروزه، بخش مهمي از مسلمانان جهان را (يك چهارم) شيعيان تشكيل مي‌دهند. در ميان آنها، دانشمندان، محققين شعراء و نويسندگان برجسته‌اي هستند كه خدمات مهمي را به جهان اسلام عرضه داشته‌اند. به گونه‌اي كه اكثر پايه گزاران علوم اسلامي، از شيعيان بوده‌اند. با اين حال بايد اعتراف نمود كه هنوز زواياي بسياري از اعتقادات و تفكر بلند شيعه بر جهانيان ناشناخته مانده است. تنها در دوره‌هاي اخير بود كه با چاپ كتاب و مقاله و ايراد سخنراني و نشستهاي علمي، زمينه مناسبي جهت شناخت هر چه بيشتر تشيع فراهم آمد.
ادامه مطلبتوجه و عنايت اهل سنت به شيخين و خصوصاً خليفه دوم عمر دو علت ميتواند داشته باشد
ادامه مطلبفرقه?هاي اهل سنت در مورد عصمت انبياء اختلاف دارند. گروهي از خوارج بنام ازارقه، عصمت را در انبياء نفي نموده و حتي كفر را از براي آنان جايز مي دانند. حشويه و اهل حديث قائل به جواز ارتكاب گناه كبيره براي انبياء چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت مي باشند.
ادامه مطلبدرباره ي اصطلاح اهل سنت دو مطلب قابل بررسي است، يکي معاني يا کاربرد هاي اين اصطلاح، و ديگري تاريخ پيدايش آن.
ادامه مطلباشاعره نامي است براي پيروان ابوالحسن اشعري[1](260 ـ 324)، او از نواده‌گان ابو موسي اشعري است كه در آغاز غيبت صغري در بصره به دنيا آمد، پدرش اسماعيل بن اسحاق مكني به «ابي بشر» از طرفداران اهل حديث بود. اشعري در كودكي با عقايد اهل حديث خو گرفت،[2] او پس از آنكه از استادش ابوعلي جبّايي جدا شد، و محدثان را در بيشتر آراي آنها در زمينة اصول عقايد ياري داد و در سال 300 هجري قمري اصول اين مذهب را پايه گذاري كرد.[3]
ادامه مطلبعلماي اهل سنت كه از ائمة اطهار ـ عليهم السّلام ـ و حافظان اصلي دين اسلام فاصله گرفته بودند و در نتيجه از تعاليم نجات بخش عترت پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ محروم بودند. به فكر اصلاح عقايد ديني خويش افتادند كه در عراق، ابوالحسن اشعري متوفي 330 ق مكتب اشاعره را بنا نهاد و در ماوراء النهر (آسياي مركزي) ابومنصور محمد بن محمد ماتريدي متوفي 333 كه منسوب به ماتريد از نواحي سمرقند مي باشد. براي اصلاح عقايد اهل سنت، مسلك ماتريديه را در مقابل معتزله ايجاد كرد. بنابراين ابومنصور و ابوالحسن اشعري هم عصر بودند.
ادامه مطلبمذهب معتزله در اوايل قرن دوّم هجري توسط واصل بن عطاء (80ـ131) پديد آمد و مذهب ما تريديه توسط ابو منصور ماتريدي (متوفاي 333) در آسياي مركزي (سمرقند) در قرن سوم و چهارم هجري ظهور كرد.
ادامه مطلببعد از رحلت پيامبر اسلام _ صلّي الله عليه و آله _ پيروان آن حضرت به علت دور شدن از اهل بيت پيامبر ـ عليهم السّلام ـ با برداشتهاي متفاوت از احكام و عقايد اسلامي و عوامل ديگر به گروهها و فرقه هاي مختلف تقسيم شدند. در اين ميان مرجئه و خوارج از فرقه هاي اهل سنت هستند كه تقريباً عقايد و آراء متقابل دارند، بجز در مواردي اندك اشتراك در ميانشان ديده، مي شود.
ادامه مطلباهل سنت چهار مذهب فقهي معروف دارند كه عبارتند از:
ادامه مطلبپس از درگذشت پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ امت اسلامي به گروههاي گوناگوني تقسيم شد، و مذاهبي پايه‌گذاري گرديد، از اين رهگذر، سخت‌ترين و سهمگين‌ترين ضربه بر پيكر وحدت اسلامي فرود آمد و همگان طعم تلخ فرقه گرايي را در كام خويش چشيدند
ادامه مطلبابو منصور محمد بن محمد، بنيان گذار مكتب ما تريدي، در حوالي سال 238 ق، در ماتريد به دنيا آمده و در سال 333 ق از دنيا رفت، ماتريد قريه اي از سمرقند در ماوراء النهر مي باشد.
ادامه مطلببنا به دلايل و شواهد مسلم تاريخي ابوبكر و عمر نه كمك شايان و قابل توجه به اسلام كرده اند و نه داراي اخلاق نيك بوده اند. آن دو هيچ گاه براي دفاع از اسلام و خدمت به آن مخلصانه گام برنداشته اند. هر چند با رسول خدا بوده اند و از اين جهت جزء اصحاب ايشان به حساب مي آيند. بديهي است كه صرف همراهي با رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ دليل بر نيك و خوب بودن و شايستگي كسي نمي شود.
ادامه مطلبدر فقه اسلامي از ازدواج موقت به «متعه» يا «نكاح منقطع»[1] تعبير مي?شود. طبق منابع اسلامي ازدواج موقّت يكي از احكام اسلامي است كه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ به فرمان خداوند متعال آن را تشريع و وضع كرده است و آيه «فما استمتعتم به منهن فاتوهن اُجورهن؛[2] و زناني را كه متعه (ازدواج موقّت) مي?كنيد واجب است، مَهر آنها را بپردازيد...» بر همين مطلب دلالت مي?كند[3] و روايات متعددي از سوي اهل سنّت و شيعه اماميّه در مورد آن نقل شده است و بسياري از صحابه رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ در حضور آن حضرت اقدام به ازدواج موقّت مي?كردند. اين كار بعد از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ در زمان خلافت ابوبكر و تا اواسط خلافت عمر بن خطاب نيز ادامه داشت و به عنوان يكي از احكام اسلامي در رديف ازدواج دائم به شمار مي?رفت[4] تا اين كه عمر بن خطاب آن را ممنوع ساخت.
ادامه مطلبدر آغاز قرن چهارم هجري ابوالحسن اشعري (كه متولد260 و متوفي324 يا330 قمري است) در صدد ارائه طرحي براي اصلاح عقايد ديني اهل سنت از لغزشها و انحرافاتي كه بر پايه عقل‌گرايي بيش از حدّ معتزله و ظاهر گرائي اهل حديث پيدا شده بود، برآمد، وي كه پدرش از طرفداران اهل حديث بود، توانست از كودكي با عقايد اهل حديث آشنا شود، ولي در جواني به مكتب اعتزال گرايش پيدا نمود
ادامه مطلبعمر بدعت‌هاي زيادي در دين بوجود آورد كه از جمله آنها مسئلة «تكتف» يا دست روي دست گذاشتن در نماز مي‌باشد. اين عمل به عنوان تذلّل در برابر بزرگان و پادشاهان از عادات و فرهنگ جامعه مجوسي بوده كه بعد از فتح ايران توسط خليفه دوم وارد نماز شد.
ادامه مطلبدر سال 1282 ه. مدرسه‌اي در هند و در شهر «ديوبند» توسط محمد قاسم «نانوتوي» و رشيد احمد كنكوهي تأسيس شد و در آن مدرسه تعدادي از طلاب در رشته علوم ديني و خصوصاً فقه حنفي مشغول تحصيل گرديدند، و از همين مدرسه زيربناي مكتب «ديوبندي» شكل گرفت.
ادامه مطلبهمة دين ها پس از اندك زماني از تأسيس و مؤسس آن، به فرقه ها و گروه هاي متعدد منشعب مي گردند. معمولاً اختلاف بر سر مسائلي در رابطه با خداوند، جبر و اختيار، چگونگي عبادت و تنوع مشرب ها و ... فرقه ها و گروه هايي را پديد مي آورد، دين اسلام هم از اين قاعده مستثني نشده و بعد از رحلت پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ تقريباً در دو قرن اول هجري، مسلك ها و روش هاي جديدي پيدا شد كه مسلمين را به گروه ها و فرقه هاي متعدد تقسيم كرد.
ادامه مطلبصحابه پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ در برخي از مسائل حتي در زمان حيات آن حضرت با هم اختلاف نظر داشتند كه با رجوع به وي اختلاف آنان بر طرف مي گرديد اما پس از آن حضرت از آنجايي كه اهل بيت ـ عليه السّلام ـ را منزوي كردند، شخص خليفه با مشورت ديگران و يا بدون مشورت، حرف آخر را مي زد، اما در دوران اواخر صحابه تا عصر تابعين اين اختلاف بحال خود باقي ماند و حتي نظر خليفه هم رافع اختلاف نبود، در نتيجه همين اختلاف آرا و فتاوي، تدريجاً مكتب هاي فقهي مكه، مدينه، كوفه و شام را به وجود آوردند و اين پيش از آن بود كه مكتب ها به شكل مذهب ها در آيند.
ادامه مطلبمنتقدان معتزله به دو گروه عمدة اشعري و شيعه تقسيم مي‌شوند. از آنجا كه نقاديهاي اشاعره بر معتزله، از نظر شيعه قابل پذيرش نيست، لذا به نقاديهايي كه از طرف شيعه بر اين مكتب وارد شده اند اكتفا مي كنيم. 1 . افراط در عقل‌گرايي: معتزله در عقل‌گرايي بسيار افراطي بودند و براساس احكام عقل عملي بر خداوند حكم صادر مي‌كردند كه مثلاً اين كار بر خدا واجب است و آن كار بر او واجب نيست. براي مثال مي‌گفتند «آفرينش بر خداوند واجب است»، «تكليف بندگان بر خداوند واجب است»، «رعايت مصلحت بندگان بر خداوند واجب است» و امثال اينها در گفتار معتزله يافت مي‌شود.[1]
ادامه مطلببعد از جنگ صفين، «خوارج» اعلام كردند كه هر كس مرتكب گناه كبيره شود، بايد توبه كند والّا كافر است.[1] عده‌اي در برابر اين افراط به دام تفريط افتاده و گفتند: ايمان امري قلبي و زباني است و عمل در آن نقشي ندارد و گناه هيچ ضرري به ايمان نمي‌رساند و مرتكب گناه چه كبيره، چه صغيره، مؤمن است.[2] اين عده كه در تاريخ به نام «مرجئه» شناخته شده‌اند در مورد انتخاب امام راه حلّ «اجماع» را پذيرفته بودند، مي‌گفتند: لازم نيست امام معصوم باشد[3] و بايد از حاكمي كه به اجماع انتخاب شده، اطاعت كرد، چه گناهكار و فاجر باشد، چه نباشد.
ادامه مطلباشاعره نامي است كه بر پيروان مكتب كلامي ابوالحسن علي بن اسماعيل اشعري اطلاق مي‌شود[1](260 ـ 324) و در معناي عام به سنت‌گرايان يا اهل سنت و جماعت گفته مي‌شود.[2] كه در اين نوشتار مباني اعتقاديشان در چند بخش نقد و بررسي مي‌شود.
ادامه مطلببراي آگاهي از فرق بين سني و سني ناصبي و ناصبي لازم است هر كدام را جداگانه تعريف كنيم: سني و اهل سنت به كسي گفته مي شود كه خود را پيرو سنت پيامبر گرامي اسلام(صلي الله عليه وآله)، صحابه و خلفاء راشدين بداند، كلمه «سنت» برگرفته از كلام نبي گرامي اسلام است كه فرموده: به سنّت من عمل كنيد[1] و منظور از آن قول يا عمل و يا سكوت آن حضرت در مقابل عمل ديگري (تقرير) مي باشد. البته اهل سنت در مقام عمل قول برخي افراد، همچون عمر را بر سنت پيامبر ترجيح مي دهند. مانند مسأله متعه و نماز تراويح و...
ادامه مطلبتا آنجايي كه تاريخ گواهي مي دهد در عصر خلافت معاويه، امت اسلامي بنام دو گروه علويه و عثمانيه معروف بودند و بعد از آن، در اثر تحولات، بنابر يك قول در زمان عمر بن عبدالعزيز و بنابر قول ديگر در زمان خلفاي عباسي اصطلاح اهل سنت بر عثمانيان اطلاق شده و علويان به عنوان اوليه خود كه شيعه باشد باقي ماند.
ادامه مطلبقوم يهود، قومي است كه پيامبران زيادي در ميان آنها مبعوث گرديده اند. اين قوم بعد از به قدرت رسيدن حضرت يوسف داراي نام و نشان گرديده و پا به عرصه دين و سياست گذاشتند. در وجه تسميه اين قوم به «يهود» دو قول وجود دارد: يك قول اينست كه، «يهود» از ماده «هود يا هيادت» كه ماضي آن «هاد» و مضارع آن «يهود» مي باشد گرفته شده است كه به معناي توبه مي باشد. و قوم يهود به خاطر اينكه، گفتند: «انا هدنا اليك»[1] (ما به سوي تو بازگشته ايم) يهود ناميده شدند. زيرا آنان بعد از اينكه گوساله پرست شدند، از گوساله پرستي توبه نمودند.
ادامه مطلبحضرت موسي ـ عليه السّلام ـ پدرش عمران و يكي از نوادگان حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ شمرده مي شود.[1] بدين توضيح كه: پس از آنكه يعقوب و فرزندانش به دعوت حضرت يوسف ـ عليه السّلام ـ به مصر آمدند[2] و در آنجا سكني گزيدند، رفته رفته رشد يافتند و تعدادشان زياد شد، تا آنكه حدود دو قرن بر سرزمين مصر استيلا پيدا كردند، اراضي حاصلخيز مصب رود نيل را تحت تملك خود درآوردند، و وضع خوبي داشتند. اما بعد از مدتي كه وضعيت بدين منوال گذشت و بني اسرائيل، نسل بعد از نسل در مصر با تنعم و رفاه زندگي مي كردند و مال و رجالشان فزوني يافت،
ادامه مطلبقوم يهود داراي چند ويژگي است كه اين خصوصيات آنها باعث شده كه در نشر و تبليغ آئين يهود بعد از مبعوث شدن حضرت عيسي و حضرت محمّد ـ صلّي الله عليه و آله ـ كم‌توجه باشند. يهود تعصب شديدي نسبت به دين‌شان دارند و آن را مخصوص به خود مي‌دانند. اين تعصب شديد تنها براي حفظ منافع مادي و نگهداري موقعيت اجتماعي‌شان است زيرا آنان به اصول واقعي دين موسي ـ عليه السّلام ـ پايبند نيستند و آن را مطابق هواي نفساني خود تغيير داده‌اند و تنها در برابر ديگر مردمان تظاهر به دين‌داري مي‌كنند.[1] از صفات بارز شخصيتي يهود خود برتربيني آنها است و در اين زمينه آنقدر مغرور بودند كه در برابر خداوند هم عصيان كردند. وقتي كه طالوت از جانب خداوند به پادشاهي برگزيده شد، به مخالفت با وي بر خاستند و گفتند: ما به پادشاهي، از طالوت سزاوارتريم.[2]
ادامه مطلبدر ابتداء هر ديني از اختلاف و تشتّت آراء مصون و محفوظ است، ولي با گذشت زمان تحت عوامل گوناگون معاني مختلفي از گزاره‌هاي ديني استنباط مي‌كنند كه همين امر باعث مي‌شود تا فرقههاي متعدد بوجود آيند. دين يهود نيز به دليل مطلب پيش گفته فرقههاي مختلفي پيدا كرد و هر كدام تفسيرهاي خاصي از متون ديني نمودند؛ برخي از اين فرقه‌ها پر جمعيت و برخي كم جمعيت هستند. اكثر فرقههاي شناخته شده پس از بازگشت يهود از بابل پديد آمده‌اند و از فرقههاي قديميتر اطلاع كافي در دست نيست.
ادامه مطلباز ديدگاه علماي اسلام، اديان به دو قسم آسماني و غير آسماني تقسيم مي شوند و فرق اين دو در آن است، كه اديان آسماني توسط پيامبران الهي، از سوي خداوند، براي هدايت مردم فرستاده شده اند، ولي اديان غير آسماني، آيين هايي هستند كه ريشه الهي نداشته و دست ساز مدعيان دروغين بوده اند. با توجه به اين مطلب بحث از تحريف اديان غير آسماني، سالبه به انتفاء موضوع بوده و جايگاهي ندارد؛ زيرا تحريف يعني تغيير دادن چيزي از حالت خودش و كج و مايل كردن آن و اديان غير آسماني از اول كج و ناراست بوده اند، و نمي توان ادعا كرد كه اول الهي و صحيح بوده اند و بعداً تحريف شده اند[1]. امّا بحث تحريف در اديان آسماني بحثي جدّي بوده و محتاج به بررسي دقيق است چون از ديدگاه اسلام اديان آسماني هم مانند يهوديت و مسيحيت همگي ريشه اي واحد و الهي داشته اند كه در طول زمان توسط برخي افراد گمراه از مسير اصلي منحرف شده و از راستي به كجي گرويده است
ادامه مطلباز ادبيات مكتوب يهوديت بر مي آيد كه در طول تاريخ اين دين، هميشه گونه اي از اين انديشه وجود داشته است كه قوم اسرائيل (يهود)، قوم برگزيده خداست و از جهاتي بر ديگر اقوام و ملل برتري دارد. اعتقاد بر اين بوده است كه اين انديشه در اصلي ترين بخش متون مقدس يهودي ، يعني كتاب تورات ريشه دارد.[1] و برخي از يهوديان به نژادپرستي روي آورده اين اعتقاد را به كتاب مقدس مستند ساختند. در اين جا ريشه هاي اين انديشه به اختصار بررسي شود:
ادامه مطلبمقدمتاً بايد دانست كه حقيقت عصمت دربارة انبياء، عبارت از مصونيت در گناه و اشتباه مي‌باشد. اين مصونيت، لطف خاص الهي بوده كه به شكل علم و شعوري غالب بر همة اعمال انبياء سايه افكنده است. چنين مصونيتي، حجت بر مردم را، در تبعيت كامل از فرامين انبياء و عدم شك و شبهه در منسوب بودن احكام و فرامين صادره از ناحيه خداوند، تمام مي‌كند. مصون بودن انبياء از اشتباه در تلقي و دريافت احكام و فرامين الهي از سرچشمه وحي و ابلاغ آن به تمام و كمال به انسان، جايگاه در خور توجه‌اي را براي بحث از عصمت در برداشته است. از طرف ديگر بحث عصمت به همين جا خاتمه نمي‌يابد
ادامه مطلبيهود احكام و آداب خود را حداقل از چهار منبع به دست مي آورد: 1. احكام حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ كه در تورات مندرج است. 2. دستورات و فرمايشات پيغمبران بني اسرائيل، كه بعد از حضرت موسي براي تأييد تورات آمده‌اند. 3. مقررات و دستورات ديگري كه به وسيلة علماء و پيشوايان مذهب يهود در طول مدّت پراكندگي قوم يهود به وجود آمده است. 4. رسوم، عادات و سنني كه يهود تدريجاً اخذ نموده، از مردمي است كه در بين آنها قرنها زندگي مي كرده اند.[1]
ادامه مطلبيكي از افتخارات بي نظيري كه براي حضرت علي ـ عليه السلام ـ در تاريخ ثبت شده است، پيشگامي او در اسلام و ايمان بود، او كه در خانة كعبه به دنيا آمد و در خانة وحي و دامان معلّم بشريت پرورش يافت، پيش از آنكه عبادت بت ها را بياموزد، پرستش خداي يگانه را از محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ آموخت و در سنّ ده سالگي اسلام ديرينة خود را اظهار نمود.
ادامه مطلبائمه معصومين(ع) در برپايي مجالس سوگواري و عزاداري براي خاندان عصمت و طهارت(ع) و خصوصا حضرت اباعبدالله(ع) تأكيد زيادي نموده‌اند. امام رضا(ع) در اين مورد مي‌فرمايد: «كسي كه مصيبتهاي ما را بيان كند و به خاطر آنچه بر ما وارد شده است بگريدروز قيامت با ما و در درجه ما است و فردي كه مصائب ما برايش بيان شود و اشك بريزد و بگرياند در روز قيامت كه تمامي چشمها گريان است چشم او گريان نخواهد بود و...»، (بحارالانوار، ج 44، ص 288).
ادامه مطلبمعتزله به عنوان فرقه اي كلامي و نهضتي سياسي در اواخر قرن اول هجري و اوائل قرن دوم هجري پا به عرصه وجود نهاد. تقريباً همه محققين اين مطلب را قبول دارند، اما اين واقعيت را نبايد انكار كرد كه شكل گيري يك نهضت و يا يك مذهب فكري و عقيدتي، بدون مقدمات نبوده و مسلماً زمينه هاي لازم جهت بوجود آمدن و رشد آن در متن جامعه وجود داشته است.
ادامه مطلباين مذهب، دومين مذهب اهل سنت از نظر قدمت و سومين آن از نگاه قلمرو است.
ادامه مطلبشافعيه بر پيروان ابي عبدالله محمد بن ادريس بن عباس بن عثمان بن الشافع الهاشمي (150 - 204 هجري) (يكي از ائمه فقهي چهارگانه اهل سنت) اطلاق مي شود. شافعي در مدينه متولد شد و بعد از مدتي كه به سن جواني رسيد
ادامه مطلباهل سنت چهار مذهب فقهي معروف دارند كه عبارتند از:
ادامه مطلباهل تسنن به نمازهاي مستحبي شب‌هاي ماه مبارك رمضان، تراويح مي‌گويند كه 20 ركعت با 10 سلام خوانده مي‌شود، و چون در هر چهار ركعت به اندازة خواندن يك نماز استراحت مي‌كنند، به اين نماز تراويح گفته مي‌شود. البته در مقدار ركعات تراويح اختلاف است كه 20 ركعت برخي 11 برخي ديگر 13 ركعت مي دانند، عده اي هم گفته است كه در زمان پيامبر 11 ركعت بود، ولي آنچه مسلم است، بعد از عهد عمر، مردم آن را 20 ركعتي مي‌دانند.[1]
ادامه مطلبابومنصور، محمد بن محمد بن محمود ماتريدي، از ائمه بزرگ كلامي اهل سنّت و جماعت به شمار مي رفت. ابومنصور منسوب به «ماتريد» محله اي در سمرقند است. و ي با ابوالحسن اشعري (متولد324 هجري) همعصر بوده و با او در مسائل كلامي اختلافاتي داشت. ماتريدي بسال 333 هجري قمري درگذشت.[1]
ادامه مطلبعد از شهادت امام علي ـ عليه السّلام ـ گروهي در دوره حكومت بني اميه بوجود آمدند كه به آنها سواد اعظم مي?گفتند. آنها در مقابل خوارج بودند: نه امامت علي و نه خلافت معاويه را پذيرفته بودند، كلمة مرجئه از ارجاء به معني تأخير انداختن و اميد بخشيدن آمده است.
ادامه مطلببعد از رحلت پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ برخي از مسلمين از مسير ولايت دور شدند و در اثر همين دوري بود، كه به دو گروه تقسيم شدند:
ادامه مطلبعلامه عبدالحسين شرف الدين در خطاب به علماء اهل سنت مي فرمايد: مسائلي كه مي تواند ما ها را دور هم گرد آورد، بيش از مسائلي است كه ما ها را از هم جدا مي سازد. به گفته اين مصلح بزرگ مسائل اشتراكي در بين شيعه و سنّي بيش از مسائل اختلافي است، مسلمانان مي توانند از اين مسائل اشتراكي، بهرة كافي ببرند و خلاء وحدت را كه در جامعه مسلمين مشاهده مي شود، پركنند.
ادامه مطلببعد از رحلت پيامبر بزرگ اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، به علت فاصله گرفتن امت اسلام از اهل بيت(ع) انحرافاتي در ميان مردم در اثر جهل و ناداني،و نبودن پاسخي قانع كننده از سوي گردانندگان امور بوجود آمدند.
ادامه مطلباهل سنت بطور كلي به دو دسته تقسيم شده اند؛ دسته اي كه اكثريت اهل سنت را تشكيل مي دهند و عوام اهل سنت مي باشند، واقعاً نمي دانند كه در صدر اسلام چه گذشته و جريان امامت و خلافت چگونه رقم خورده است. از اين رو، وقايع تاريخي بر آنها مشتبه گرديده اند، زيرا آنهائيكه حادثه غصب خلافت را به وجود آوردند و در حقيقت كودتايي عليه امام علي ـ عليه السّلام ـ و اهل بيت ـ عليه السّلام ـ سامان بخشيدند، توانستند، تحريفاتي نيز در گفتار پيامبر به وجود آورند و وقايع را وارونه جلوه دهند.
ادامه مطلبشيعه و سني در مسائل مربوط به نامحرم و لزوم حجاب و پوشش زن، اتفاق نظر دارند بدليل اينكه اين مسأله ريشه در قرآن كريم دارد كه مرجع فقهي همة مسلمانان مي باشد.
ادامه مطلبدر عين خفقان عمومي دوران بني اميه و بني عباس و دست‌هاي مرموز و مقتدر سياست وقت و تعصبات شديد مذهبي اخبار مربوط به ولايت و امامت اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ و خصوصاً احاديث مربوط به امام مهدي(عج) در كتب روايي اهل سنّت بطور گسترده ذكر شده است توجه به اينگونه احاديث اين حقيقت را اشكار و روشن مي سازد كه موضوع مهدي و قائم، در زمان پيامبر اسلام، امر مسلّمي بوده است. به طوري اين عقيده در بين مردم شايع بود، كه در اصل آن ترديد نداشته و از فروعاتش بحث مي‌كردند
ادامه مطلبيكي از عقايد اساسي و بنيادين اهل سنت، عادل بودن ياران و اصحاب رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله ـ است. بر اساس اين باور، تمامي اصحاب، رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ كه با ايمان به اسلام از دنيا رفته باشند، عادل بوده و از هرگونه فسق و اعمال خلاف مروّت به دور ميباشند. البته عدالت را مرادف عصمت نمي‌دانند كه فرد هيچ گناهي نكند. بلكه مهم آن است كه فرد به صورت علني تظاهر به گناه نكند. آنها هيچ كس را قابل مقايسه با اصحاب نمي‌دانند و پس از پيامبران، ايشان را افضل خلايق برمي‌شمرند. چنان كه ابوامامه از بزرگان اهل سنت، در جواب كسي كه معاويه را با عمر بن عبدالعزيز مقايسه كرده بود گفته است كه: «لا نعدل باصحاب محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ احداً» يعني ما هيچ كسي را با اصحاب رسول خدا(ص) مساوي و معادل نمي‌دانيم:
ادامه مطلبديدگاه اهل سنت به روايتِ فوق يكسان نيست و بطور كلي مي توان به سه گروه تقسيم نمود: ـ گروه اول؛ كساني كه بدون تعصبات كوركورانه و مخالفت با آن، بر صحت روايت اقرار كرده و آن را صحيح السند دانسته اند؛ لذا در مقابل آن تاب نياورده و به آن تسليم شده و حقيقت را پذيرفته اند.
ادامه مطلبتفاوتهاي زيادي بين عقايد معتزله و اشاعره وجود دارد. به علّت نظم بحث ابتدا بر طبق اصول پنجگانه معتزله، فرق دو مكتب را بررسي و در آخر به ديگر اختلاف‌ها، فهرست‌وار اشاره مي نمائيم.
ادامه مطلبمذهب اشعريه از معروف ترين مذاهب كلامي در دنياي اهل سنت است، كه در آغاز قرن چهارم هجري پديد آمد. قبل از آن، مذهب حنبليه، مذهب رسمي و معروف ميان اهل سنت بود. مؤسس مذهب اشعريه ابوالحسن علي بن اسماعيل اشعري است، وي به سال 260 هجري قمري در بصره به دنيا آمد، و به سال 324 يا 330 در بغداد در گذشت. پدرش اسماعيل بن اسحاق، مكني به «ابي بشر» از طرفداران اهل حديث بود، بدين جهت اشعري در كودكي با عقايد اهل حديث خو گرفت، در دوران جواني به مكتب اعتزال گرايش يافت و تا چهل سالگي با معتذله بود. ولي بار ديگر به جانبداري از عقايد اهل حديث قيام كرد.
ادامه مطلبپس از اينكه نتيجه جنگ صفين به حكميت و داوري كشيده شد، گروهي كه خودشان حكميت را به امام علي - عليه السلام - تحميل كرده، بودند، نسبت به آن معترض شده و از اردوي امام علي ـ عليه السلام ـ كناره گرفتند كه در تاريخ به خوارج مشهورند و چون بر اين عقيده بودند كه: فرماني جز فرمان خدا نيست «لا حكم الّا لللّه» به «محكمه اولي» يعني داوري خواهان نخست معروف شدند.
ادامه مطلبمسيحيت در طول تاريخ خود، شاهد پيدايش فرقه‌هايي در درون خود بوده است، اگرچه بعضي از اين فرقه‌ها در جهت تعديل رفتار و عقايد كليسا گام برداشته‌اند. اما برخي ديگر برخورد كليسا را در مواجه با اصلاح‌طلبي، تشديد نموده‌اند. مي‌دانيم كه كليسا، خصوصاً در دوران قرون وسطي، خشونت را به حدي رساند كه در برخورد با كمترين مخالفت، از سلاح تكفير و ارتداد بهره جست، و مجازاتهاي سنگيني تا سر حد زنده در آتش سوزاند. را براي افراد رقم زد. غافل از اينكه «فكر آدمي چيزي بسيار لطيف است و نيروهاي خشن در مقابله با آن، سلاحي بسيار ضعيف و ناتوان هستند».[1]
ادامه مطلبتمام اقوام جهان در انتظار يك رهبر و منجي بزرگ به سر مي برند كه هر كدام او را به نامي مي خوانند ولي همگي در اوصاف كلي و اصول برنامه هاي او اتفاق نظر دارند. بنابراين بر خلاف آنچه شايد بعضي مي پندارند مسالة ايمان به ظهور يك نجات بخش بزرگ اختصاص به اعتقاد مسلمانان نداشته بلكه اسناد و مدارك موجود نشان مي دهد كه اين يك اعتقاد عمومي و قديمي در ميان همة اقوام و اديان شرق و غرب است.
ادامه مطلبيكي از دين‌هايي كه خداوند متعال به فرزندان ابراهيم ـ عليه السّلام ـ عنايت فرموده است، دين مسيحيت مي‌باشد. آن طور كه از قرائن و شواهد بر ميآيد قبل از اسلام دين مسيحيت آخرين دين بوده است كه خداوند براي هدايت و ارشاد انسانها، به ارمغان فرستاده است.
ادامه مطلببسياري از اديان و مذاهب، در آيين خود، به مصلح يا موعودي كه در آخر الزمان ظهور مي كند و جهان را به صلح و آرامش رسانده، عدالت و مساوات را برقرار مي نمايد، اعتقاد دارند؛ اين باور حتي جزئي از اصول اساسي كيش و مذهب آنهاست.
ادامه مطلبغسل تعميد يكى از آداب مذهب مسيحيان است و مدّعى هستند كه پيش از مسيح نيز وجود داشته است و اين عمل درباره هركس انجام گيرد سبب پاكى از گناه وقف نفس در راه خدمت و طاعت خدا مى باشد. با اين همه، مؤلّف كتاب «قاموس مقدّس» مى گويد: «حضرت مسيح را كسى تعميد نداده است!»(1)
ادامه مطلبتنخ «Tenekh»كتاب مقدس يهوديان است كه شامل تورات، نبييم (كتابهاي انبيا) و كتوبيم (رساله ها) است، بنابراين، كتاب مقدس آنان به سه بخش تقسيم مي شود. تورات، كتابهاي انبياء رساله ها،[1] پس تورات بخشي از كتاب مقدس يهوديان مي باشد. يهوديان و مسيحيان اتفاق نظر دارند كه عهد قديم الهام شده است.[2]
ادامه مطلبابتدا بايد معلوم گردد كه منظور مسيحيان از فرزند خدا بودن حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ چيست؟ و در ثاني اين كه در زيارت وارث امام حسين ـ عليه السلام ـ را با عبارت «ثارالله» توصيف كرده به چه معناست و در نهايت آيا اين دو مطلب شباهتي به هم ديگر دارند و ميتوان هر دو را موجب شرك، تشبيه، تجسيم و... دانست يا نه؟
ادامه مطلبآيات مورد استناد هيچكدام بر مسطح بودن زمين كه در مقابل كروي بودن باشد، دلالت ندارد. زيرا دو آيهاي كه در آنها كلمه «مدّ» بكار رفته است به اين معنا ميباشند كه خداوند زمين را گسترش داده تا براي زندگي انسان و پرورش گياهان و جانداران آماده باشد به اين معنا كه گودالها و سراشيبهاي تند و خطرناك را بوسيله فرسايش كوهها و تبديل سنگها به خاك پر كرده و آنها را مسطح و قابل زندگي ساخته در حالي كه چين خوردگيهاي نخستين به گونه اي بوده كه اجازه زندگي را به انسان نميداد و اگر خداوند زمين را گسترده نميكرد و آن را از كوههاي سر به فلك كشيده ميپوشاند صلاحيّت كشت و زرع و سكونت را نميداشت و جانداران جايي براي حيات خود را نمييافتند.[1]
ادامه مطلبمسيحيان صهيونيست عنوان گروه هاي مسيحي بنيادگرائي است كه به شدت علاقمند به تشكيل دولت يهودي در فلسطين بوده و حمايت از آن را يك وظيفة مقدس براي خود مي دانند. آنان براساس تفاسيري كه از كتاب مقدس نموده اند معتقدند كه جنگ آخرالزمان كه منجر به ظهور مجدد مسيح و پيروزي او و سپاهش خواهد شد، در صحراي «مجدّو» در فلسطين خواهد بود و نبرد «هار مجدون» (Armagedon) كه روياروئي نهايي ايمان و كفر است و به تشكيل دولت هزار ساله مسيح منجر خواهد شد، در آن سرزمين و تنها پس از گردهمايي بندگان برگزيده خدا در قلمرو «ارض موعود» به عنوان يك ملت، رخ خواهد داد.[1]
ادامه مطلببراي روشن شدن فرقهاي اساسي اين سه مذهب معروف مسيحيت (كاتوليك ـ ارتدوكس ـ پروتستان) لازم است، عقايد و احكام فقهي و زمان ظهور هر سه مذهب توضيح داده شود، تا با مختصر مقايسه?اي فرقهاي آنها روشن شود. 1. كاتوليك الف) تاريخ پيدايش: اين مذهب كه به معناي اصل و جامع است، تاريخ آن به عصر حواريون، يعني حدود 2000 سال پيش مي?رسد و به اين مذهب كليساي غرب هم گفته مي شود.[1]
ادامه مطلببهتر است قبل از مقايسه سخن پولس با حديث قدسي: «لولاك لما خلقت الافلاك» ابتدا به بررسي ديدگاه پولس درباره شخصيت حضرت عيسي بپردازيم تا معلوم شود كه آيا ميتوان سخن وي را با حديث فوق مقايسه كرد يا نه؟!
ادامه مطلبقبل از بيان تفاوت رفتار كليسا و آنچه در بيوت مراجع معظم تقليد صورت ميگيرد لازم است براي آگاهي بيشتر از اعمال كليسا در قرون وسطي و جريان گناهبخشي يا بهشتفروشي كه به آن اشاره شده است به طور خلاصه بيان گردد تا تفاوت ميان اين دو عمل روشنتر گردد.
ادامه مطلبقبل از سخن درباره دين پيامبر اسلام- صلي الله عليه و آله-، بهتر است اندكي درباره خصوصيات اخلاقي و رفتاري ايشان پيش از بعثت مطالبي را بيان نماييم. اين خصوصيات بهترين گواه بر نوع مكتبي است كه پيامبر در آن پرورش يافته است. چرا كه رفتار هر فرد ريشه در اعتقادات او دارد. پيامبر در غار حرا به تفكر و نيايش ميپرداخت. خانه خدا را طواف ميكرد
ادامه مطلبشناخت انسانها، بر اساس آثار مكتوب آنها و يا استناد جستن به آنچه كه نزديكان و يارانش از وي نقل مي?كنند شكل ?مي?پذيرد. معيار پذيرش نقل اشخاص، علاوه بر شرائط عام خبر، برخورداري را وي از وثاقت و تعارض نداشتن حكايتش با اصول مسلم عقلي، مي?باشد، در بارة شخصيت مسيح از آنجا كه مسيحيت وي را فاقد كتاب آسماني دانسته است، تنها مستند ما، عهد جديد مي?باشد ولي متأسفانه انجيل?ها تصوير روشني از دوران كودكي و جواني مسيح ارائه نمي?نمايند. و به همين دليل محققين از دوازده تا سي سالگي دوران عمر وي را به نام «دوران خاموشي» ناميده?اند.[1]
ادامه مطلببراي درك بهتر مسئله و سهولت فهم آن قرن اول ميلادي را به سه بخش تقسيم مي كنيم:
ادامه مطلبتصوير رايج از مسيحيت اوليه اين است كه با يكپارچگي كامل آغاز شد و در ادامه به گروه هايي تقسيم شد اما بخلاف اين تصوير رايج تصوير محققانه اين است كه مسيحيت از همان آغاز با تكثر آغاز كرد. چراكه از همان ابتدا بعضي موضوعات پيچيده موجب نزاعهايي ميان مؤمنان به مسيح ـ عليه السلام ـ شد.[1]
ادامه مطلبكاتوليك كه معرّب آن «جاثليق» است به فرقه اى از مسيحيان كه پاپ را پيشواى دين خود مى داند گفته مى شود. روزگارى «اسقفان» همه جهان مساوى بودند ولى كم كم اسقف هاى مراكز بزرگ مانند اسكندريّه، انطاكيّه، قسطنطنيّه و روم داراى قدرت مخصوصى بر كليساهاى اطراف خود شدند، اسقفان سه كليساى اوّل موسوم به «پِتْريارِخ» و اسقف روم به «پاپ» يعنى پدر ملقّب گرديد.
ادامه مطلبشركت حضرت مسيح عليه السلام در تشكيل حكومت عدل توحيدى جهانى و مساعدت حضرت مهدى عليه السلام در اين امر مهم جهاتى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم
ادامه مطلبز روايات استفاده مى شود كه مكان نزول حضرت مسيح در آخرالزمان سرزمين دمشق است .
ادامه مطلبشواهد تاريخي نشان مي دهد كه مسيحيت در سال هاي اوليه پيدايش به كندي رشد نموده و پيروانش در انزوا به سر مي بردند. چنين امري مولود شرايط وجودي و پيدايش دين مسيح بوده. از يك طرف مسيحيت در ميان قومي بوجود آمد كه زمينه سختي براي پذيرش دعوت عموماً و دعوت مسيح خصوصاً داشتند. چرا كه دين جديد درصدد تجربه عظمت بني اسرائيل نبود.
ادامه مطلبيكي از آموزه هاي مسيحيت مسأله الوهيت حضرت عيسي است اما مقدمتا بايد دانست كه: براي هر موجودي سه حالت متصور است يا وجود برايش ضرورت دارد و خود به خود موجود است و به اصطلاح واجب الوجود است يا وجود برايش ضرورت ندارد و مرهون ديگري است و به اصطلاح ممكن الوجود است و يا وجودش محال مي باشد. و هرگز وجود نخواهد يافت. بنابراين مفهوم ممكن الوجود اين خواهد بود كه معلول و نيازمند به علّت است هم در وجود و هم در بقاء[1] و واجب الوجود هم ويژگي خاص و ذيل را خواهد داشت:
ادامه مطلبانسان فطرتاً تسليم استدلال و برهان است و يك فرد سالم از نظر عقل و فطرت، هرگز زير بار آراء خرافي و موهوم و عاري از هرگونه برهان و استدلال نمي رود و به صورت جاهلانه و كوركورانه چيزي را نمي پذيرد، مگر اينكه در اثر عواطف و احساسات نفساني و باطني تسليم خيالات و توهماتي شده و بر امور خرافي و غيرمعقول آثاري را بدون هيچ دليل و برهان مترتب گرداند.
ادامه مطلبهر نوشته?اي كه از ناحية غير خدا باشد در آن اختلاف و تناقضات زيادي يافت مي?شود و از همين روست كه كتاب مقدس مسيحيت پر از تناقض?هاي فراوان مي?باشد، چون كلام الهي نيست،بلكه دست نوشته?هايي از پيروان مسيحيت است كه به مرور زمان نوشته شده و پس از مدت?ها به عنوان كتاب مقدس مسيحيت و آن هم از طرف حكومت?هاي مسيحي معين شده است
ادامه مطلبنچه از انجيل‌هاي امروزي جامعة مسيحيت استفاده مي‌شود اين است كه حضرت عيسي را حاكم زمانش، بر اثر تحريك علماي يهود، دستگير كرده و به صليب كشيدند و حضرت مسيح در بالاي صليب جان داد. بعد از آن عده‌اي بدن عيسي مسيح را از صليب پائين آورده و دفن كردند امّا بعد از سه روز متوجه شدند كه سنگ روي قبر حركت كرده و وقتي نگاه كردند مسيح را در قبر نيافتند و مردي يا دو مرد سفيد‌پوش به آنها گفت: عيسي زنده شده است كه ناگاه حضرت عيسي خود را به آنها رسانيده و دستوراتي داد و سپس به سوي آسمان رفته و بر سمت راست خدا نشست.[1]
ادامه مطلبهمان طور که مي دانيد در شريعت اسلام شراب حرام است و آيين اسلام همان آيين، ابراهيم حنيف است. آيين ابراهيم حنيف ـ عليه السلام ـ پيش از يهوديت و نصرانيت بوده، و آنان نيز تابعي از آن آيين حنيف بوده اند. بنابر اين گوشت خوک و خوردن مسکرات در آئين يهود و مسيحيت نيز حرام بوده است. و اين حکم در تمامي اديان الهي که از تحريف بشر مصون مانده باشند جاري است.
ادامه مطلبمسيح دعوت خود را در ميان قوم يهود آغاز نمود، قوم لجوج و متعصبي كه هيچ دعوت جديدي را نمي پذيرفتند. اين وضعيت خاص، نشر دعوت جديد را با پيچيدگي و مشكل مواجه مي نمود. از اين او مسيح از ميان مردمِ عادي قوم خود، دوازده تن را به تعداد اسباط موسي، جهت ياري دين خدا برگزيد.اين افراد عبارت بودند از: پطرس و برادرش اندرياس، يعقوب ابن زبدي و يوحنّا برادرش، فيلپّوس، برتولما، ثوما، متّي (لاوي) شمعون قِنَعنِي غيور، لبيّ (ثديّ)، يعقوب بن حلفا و يهوداي اسخر يوطي.
ادامه مطلبحكمت بقا و زنده ماندن حضرت مسيح عليه السلام تاكنون بر حسب آنچه كه عقول ما درك مى كند امورى است
ادامه مطلببراي پاسخ به اين سؤال بهترين راه بررسي تاريخچة پيدايش مسيحيت است وليكن قبل از هر چيز بايد گفت: شواهدي موجود است كه اثبات مي كنند مسيحيت در ابتدا به عنوان يك شريعت مستقل مطرح نبوده است
ادامه مطلبممكن است بعضي از جوانان شيعه گرفتار چنين مشكلي شده باشند، البته تعداد اين عده بسيار اندك و نادر است و مخصوص شيعه هم نيست، بلكه در همه مذاهب چنين افرادي پيدا مي?شوند. و حتي مي?توان گفت كه در ميان پيروان مذهب شيعه كمتر از پيروان ديگر مذاهب است، بهر حال علت اين ناهنجاري چند چيز مي?تواند باشد.
ادامه مطلببراي روشن شدن فرقهاي اساسي اين سه مذهب معروف مسيحيت (کاتوليک، ارتدوکس، پروتستان) لازم است، عقايد و احکام فقهي و زمان ظهور هر سه مذهب توضيح داده شود، تا با مختصر مقايسه اي فرقهاي آنها روشن شود.
ادامه مطلبدر بررسي تعامل رهبران مسيحيت با جهان كنوني نمي توان گفت كه همة آنها يك رويه و يك نوع برخورد را اتخاذ كرده اند
ادامه مطلبخداي متعال تمام انبياء خودش را مجهز به معجزه براي هدايت بشر فرستاد.[1] و از جملة انبياء حضرت عيسي ـ عليه? السلام ـ (مي باشد) كه قرآن كريم نسبت به آن حضرت جملهء خاصي را بكار برده است كه نسبت به هيچ پيامبر ديگري آن جمله را بكار نبرده است و فرموده است: «ما به عيسي بن مريم بينات داديم و او را به روح القدس مؤيّد گردانيديم.»[2] در حاليكه اعطأ بيّنه و تأئيد به روح القدس شامل همه انبياء مي شود و لكن اسم هيچ پيامبري در اين رابطه بصورت خاص ذكر نشده است.
ادامه مطلبتحقيقات تاريخي نشان داده است كه بت پرستي انسان هاي اوليه، در همه اشكال گوناگونش حركتي قهقرايي و انحرافي از يك اعتقاد صحيح و اساسي است و نيز توحيد و يگانه پرستي يهود و مسيحيت و اسلام در مقابل انديشه شرك و بت پرستي قرار داشته و مايه هدايت بشر به سوي حق و سعادت آنان مي باشد.
ادامه مطلباولين خصوصيت اين است كه چنين كتابي بايد در بردارندة پاسخ همة سؤالات و نيازهايي كه بشر در تمام اعصار دارد باشد و به بيان قرآن كريم، تفصيل براي هر چيزي باشد.[1] البته پرواضح است كه مراد از «همه چيز» آن مسائل و مطالبي است كه براي رسيدن انسانها به سعادت دنيا و آخرت لازم است.
ادامه مطلباز اينكه با مركز مطالعات و پژوهش‌هاي فرهنگي حوزه علميه مكاتبه نموده‌ايد صميمانه تشكر مي‌كنيم، اميد آن كه تحقيق و پاسخ ارايه شده رهگشاي انديشه پويشگرتان باشد. مسيحيت عهد قديم (تورات) و عهد جديد (مجموعه 27 كتاب و رساله) را كتاب مقدس خود دانسته است. تورات به خاطر پرنمودن خلاء ناشي از نداشتن احكام، و يا تطبيق پيشگوييهاي آن بر مسيح، در نزد مسيحيت كتاب مقدس مي‌باشد.
ادامه مطلبدر كليساي مسيحي چهار خانوادة بزرگ وجود دارد: 1. ارتدكس شرقي غير كالسدوني 2. ارتدكس شرقي بيزانسي كه شامل كليساهاي قبرس، يونان، روسيه و غير از آنها كه داراي شعائر و مناسك بيزانس هستند 3. كاتوليك 4. پروتستان.
ادامه مطلبسراسر كتاب انجيل از رفتار محبّت‌آميز، حتّي نسبت به دشمنان، موج مي‌زند و از نظر حضرت مسيح -عليه السلام- ، احسان بايد شامل دشمنان نيز بشود. «عيسي-عليه السلام- گفت: شنيده‌ايد كه به اولين گفته‌اند: همساية خود را محبّت نما و با دشمن خود عداوت مكن. امّا من به شما مي‌گويم كه دشمنان خود را محبّت نماييد و براي لعن كنندگان خود بركت بطلبيد و به آنان كه از شما نفرت كنند، احسان كنيد و به هر كه به شما فحش دهد و جفا رساند، دعاي خير كنيد تا پدر خود را، كه در آسمان است، پسران شويد؛ زيرا كه آفتاب خود را بر بدان و نيكان طالع مي‌سازد و باران بر عادلان و ظالمان مي‌بارد ... پس كامل باشيد چنان كه پدر شما، كه در آسمان است، كامل است.»
ادامه مطلببراي بررسي مطلب فوق به بعضي از پيش گوييهاي تورات و انجيل (عليرغم اينكه تحريف شده اند) مي توان استناد كرد. بدين گونه كه در تورات پيش گوئيهايي براي رسالت حضرت عيسي ـ عليه? السلام ـ و همچنين براي رسالت پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ (ضمن اينكه اين پيش گويي در انجيل هم آمده) شده است.از جمله اين پيش گوئيها، اين است:
ادامه مطلببدون شك عيسي مسيح ـ عليه السّلام ـ خود را در نخستين روزهاي قيام خود انسان و بنده و فرستادة خدا مي دانست و يقين داشت كه خداوند او را به پيامبري برانگيخته و مانند اشعياء، عاسوس، و موسي، براي راهنمايي و ارشاد مردم آمده است.
ادامه مطلبچيزي كه مسلّم است اينست كه مسلمانان و مسيحيان هم در اينكه حضرت عيسي ـ عليه? السلام ـ داراي حواريون بوده است و هم در اينكه تعداد آنها دوازده نفر بوده اتفاق دارند. و حواريون كه از مادة «حَوَر» به معناي سفيدي خالص گرفته شده است معمولاً بر خواص اصحاب و ياران انبياء اطلاق مي?شود.
ادامه مطلبمطابق نص قرآن و اناجيل ، حضرت عيسى عليه السلام به آسمان ها رفت و در پايان تاريخ به زمين باز مى گردد. در انجيل يوحنا مى خوانيم :((از من شنيديد كه به شما گفتم : من مى روم و دوباره به سوى شما باز مى گردم)). (1) در قرآن نيز به نزول حضرت عيسى عليه السلام اشاره شده است : 1- خداوند متعال مى فرمايد:و يكلم الناس فى المهد و كهلا(2) ؛((و او [عيسى ] در گهواره و هنگام پيرى با مردم سخن مى گويد.)) مى دانيم كه حضرت عيسى عليه السلام هنگام سى سالگى به آسمان ها رفت ، پس مقصود به پيرى همان زمان نزول او از آسمان در آخرالزمان است .
ادامه مطلبقبل از هر چيز بهتراست درباره اين اعتقاد (كفاره) توضيحي داده شود. شايد تمام مذاهب و اديان براي بخشش گناهان خود تعليماتي آورده باشند امّا مسيحيت برخلاف اغلب اديان در اين باره داراي آموزة خاصي است. چون غالب مذاهب معتقدند كه انسان بايد خودش كاري انجام دهد تا كفاره گناهانش شود. ولي مسيحيت تعليم مي دهد كه خدا خودش براي كفاره گناه بشر كاري انجام داده كه همان تصلب حضرت عيسي ـ عليه السّلام ـ باشد
ادامه مطلب
.jpg)
.jpg)
