غذاي گردان را با ماشين مي‌بردم كه گلوله توپي نزديك ماشين اصابت كرد و چرخ جلوي آن پنچر شد. آمدم پنچري بگيرم، متوجه شدم سيلندر ماشين هم با تركش سوراخ شده و آب زيادي از آن خارج شده است.
ادامه مطلبدر كردستان براي جلوگيري از نفوذ ضدانقلاب به پايگاه حدود شصت متر طناب تهيه كرديم و به آن قوطي خالي كنسرو و كمپوت استتار شده بستيم و دور تا دور پايگاه كشيديم.هروقت قوطي‌ها صدا مي‌كرد مي‌فهميديم كسي در حال رخنه به پايگاه است.
ادامه مطلب
در منطقه عملياتي نصر 5 مستقر بوديم، لاك‌پشتي پيدا كرديم و چراغ شب‌نمايي به بدنش وصل كرديم و آن را به درختي كه در 50، 60 متري كمين ما بود بستيم.
سال 62 در جبهه‌ي كوشك بنا بود خاكريز خط مقدم را حدود صدمتر جلوتر ببريم، فاصله‌ي ما با دشمن دويست، سيصد متر بود. با تاريك شدن هوا چند لودر براي زدن خاكريز به خط آمدند كه با آتش شديد و مستقيم عراق به عقب برگشتند.
ادامه مطلببرادري دانشجوي رشته‌ي پرستاري بود كه در ميان كانال وظيفه‌ي نگهداري همه مجروحان را بر عهده داشت. او غير از پانسمان كردن و شست و شوي زخم از كمبود امكانات و انجام ندادن بقيه امور شرمنده بود.
ادامه مطلب
در عمليات كربلاي 4 اجساد سه نفر از شهدا پشت خاكريز ما و مقابل خاكريز عراق به فاصله‌ي 50 متر قرار داشت و ما كه بچه‌هاي تعاون بوديم بايد آنها را عقب مي‌كشيديم. ولي خطر زياد بود.
وقتي كنسروها را پخش كردند، دكتر چمران گفت:«قوطي آنها را سالم نگه دارين». بعد خودش توي هر قوطي يك شمع گذاشت و محكمش كرد كه نيفتد شب قوطي ها را فرستاديم روي اروند.
ادامه مطلبشبي قرار بود با بچه‌ها دعاي كميل بخوانيم اما فانوسمان فتيله نداشت، من بند كلاه آهني (كاسكت) را فتيله كردم و در فانوس قرار دادم و قضيه به خير و خوشي تمام شد.
ادامه مطلب
براي كشف كمين دشمن، بچه‌هاي گردان قاطريزه، قاطرهاي پير و مريض و تركش خورده را در جاهايي كه احتمال كمين ضدانقلاب در آن‌جا وجود داشت جلو مي‌فرستادند.
سال 66 در منطقه شلمچه امدادگر بودم. روزي من و يك بي‌سيم چي و رابط خط و 2 راننده‌ي بولدوزر و يك راننده‌ي آمبولانس در منطقه‌ي سه راه مرگ با گشتي‌هاي عراقي مواجه شديم.
يكبار كه با بي‌آبي مواجه شديم، در اطراف خاكريز به چاه عميقي برخورديم، اما هيچ وسيله‌اي براي كشيدن آب از چاه نداشتيم. به همين خاطر بند‌هاي پوتين‌هايمان را باز كرديم و به هم گره زديم و قمقمه را به آن آويختيم و بالاخره به آب دست يافتيم.
ادامه مطلبدر منطقه جنوب، دوشكا را در امتداد لبه‌ي خاكريز قفل (هم‌جهت) مي‌كرديم و بعد قفل بعدي را آزاد مي‌گذاشتيم و با طنابي كه به ماشه‌ي دوشكا مي‌بستيم و تا سنگر كشيده شده بود ماشه را مي‌چكانديم و دوشكا با ضربه‌ي قنداق خود به چپ و راست مي‌چرخيد
ادامه مطلببعد از عمليات بيت‌المقدس4 به خط شاخ شميران رفتيم، در خط هيچ نوع روغني براي پاك كردن اسلحه پيدا نمي‌شد به ناچار براي نظافت و تعميركردن اسلحه از روغن تن ماهي استفاده كرديم.
ادامه مطلباز ميله چادرها به عنوان بيل‌هارتل و از قسمت پايين و جدا شده‌ي شلوارهاي مندرس كه با سنگ آن را پر مي‌كرديم وزنه و سنگ هارتل مي‌ساختيم و به دو سر لوله چادر مي‌بستيم و به اين ترتيب صاحب زورخانه جبهه‌اي شديم.
ادامه مطلب
پاسبخش بودم و حدود هفتصد تا هشتصد متر با دشمن فاصله داشتيم. فكر كردم نكند دشمن وارد خط شود و ما را اسير كند. به همين خاطر روي سنگرهاي خالي يك كلاهخود و يك دسته بيل گذاشتم طوري كه دسته به طرف دشمن بود و مثل اسلحه به نظر مي‌رسيد.
بعضي از نيمه‌شب‌ها يدالله سنگرش را ترك مي‌كرد و به مواضع عراقيها نفوذ مي‌كرد او مي‌گفت:«امشب سنگرهاي عراقيها خالي است» وقتي از او مي‌پرسيديم از كجا مي‌فهمي
ادامه مطلب
جنازه دوست شهيدم بين نيروهاي ايراني و عراقي مانده بود. داوطلب شدم كه جنازه را عقب بكشم. سيم تلفن زياد داشتيم. سيم را به كمرم بستم و مسافتي را سينه‌خيز رفتم.
بعضي جاها كه بايد از عرض معبر عبور مي‌كرديم و نيروهاي تخريبچي در دسترس نبودند، بچه‌ها شني پاره‌ي تانك‌ها را كه بسيار سنگين است به زحمت حمل مي‌كردند و در محل عبور به شكل حلقه‌اي قرار مي‌دادند و خود پشت خاكريز پناه مي‌گرفتند.
مقر ما در يكي از پايگاه‌هاي مرزي در كردستان بود. براي اينكه بدانيم چه زماني ضد انقلاب به ما نزديك مي‌شود، دور تا دور پايگاه برگ خشك مي‌ريختيم شب وقتي كسي پايش را روي برگها مي‌گذاشت، صداي خش خش آنها باعث مي‌شد بلافاصله مسلح شويم.
ادامه مطلببراي عبور وسايل نقليه در مناطق پر گل و لاي يكي از راننده‌ها با همفكري بچه‌هاي واحد تخريب طرحي تهيه و اجرا كردند. به اين ترتيب كه اهرم‌هايي بازويي شكل ساخته و زير شاسي تويوتا نصب شد.
ادامه مطلب
در عمليات عاشورا در منطقه‌ي ميمك يكي از بچه‌هاي تخريبچي زير مين‌ها چشم الكترونيكي تعبيه كرده بود كه به محض ديدن نور حساس و منفجر مي‌شد.
مثلاً با استفاده از كش و عبور دادن آن از سوراخ‌هاي فانوسقه، نارنجك‌ها و خشاب هاي اضافي خود را از زير آن مي‌گذراندند و محكم مي‌كردند تا هنگام دويدن سرو صدا نكند و بين راه هم به زمين نيفتد.
ادامه مطلبدر جزيره مينو، بچه‌ها كلاهخودهايي را روي چوب مي‌گذاشتند و بلند مي‌كردند تا سيمينوف زن عراقيها آنها را هدف قرار دهد و همان لحظه رزمنده ايراني با سلاح سيمينوف در گوشه‌اي منتظر رويت آن بخت برگشته بود تا خالي روي پيشاني‌اش بگذارد.
ادامه مطلب
در خط قلاويزان – مهران مدتي مسئول پدافند خط بوديم. چند خمپاره 60 پيدا كرديم اما خرج آنها در دسترس نبود. براي حل اين مشكل بايد داخل باند زخم را با باروت پر و به شكل خرج براي خمپاره از آن استفاده مي‌كرديم.
سال 61 به دليل نبودن نيرو در يكي از مناطق جنوب چون هواپيماهاي دشمن براي شناسايي مي‌آمدند، بچه‌ها براي فريب آنها چادرهاي بزرگي به رنگ كرم تهيه و در محلي برپا مي‌كردند.
روي بدنه ماشين‌ها و جعبه‌هاي بزرگ مهمات كه با تريلي به جبهه منتقل مي شد، عبارات منحرف كننده‌اي مي‌نوشتيم و به اين وسيله مانع كار نيروهاي نفوذي دشمن مي‌شديم
ادامه مطلبدر منطقه‌ي خيبر، براي داشتن آب خنك گالن‌هاي 20 ليتري آب را جلوي در سنگر در خاك فرو مي‌كرديم به اين وسيله آب خنك مي‌شد بچه‌ها به اين محل «چاه زمزم» مي‌گفتند.
ادامه مطلب
بچه‌ها با لباس‌هاي پاره آدمك درست مي‌كردند و كنار سنگر و روي خاكريز مي‌گذاشتند.
در خط پدافندي شلمچه بعد از كربلاي 5 دشمن شروع به پاتك كرد.يكي از تانك‌ها بعد از نزديك شدن از خاكريز كوچكي كه آن‌جا بود گذشت.
عراقيها شب نسبت به تردد نيروهاي شناسائي و هجومي حساس بودند. دكتر چمران گفت:«بر پشت چند الاغ يك تراورس چوبي باد و فانوس آويزان روشن كنيم و بفرستيم جلوي ديد دشمن.
دشمن از زمان عمليات مطلع شده بود و بچه‌هاي براي فريب، تعدادي فانوس به پالان خرها بستند و آنها را رأس ساعت مقرر روانه جاده كردند.
در عملياتي، صورت يكي از برادران زخم عميقي برداشته بود. دوست بسيجي ديگري با نخ و سوزن خياطي صورت اورا بخيه زد و تا حدود زيادي مانع خونريزي شد.
ادامه مطلب
يكي از شب‌ها قرار شد. خطبه هاي نماز جمعه كه به زبان عربي از مقام معظم رهبري گفته مي‌شود توسط بلندگويي در خاكريز عراقيها پخش شود. براي اجراي اين برنامه همراه با شهيد ناجي بايد از روي آكاسيو شناور از منطقه‌ي آب گرفته عبور مي‌كرديم.
دشمن تمام توجهش به آن قسمت جلب شد و پس از آن از دستگاه‌هاي ديگر غافل شد و به اين ترتيب هم كار انجام شد و هم ماشين آلات سالم ماندند.
ادامه مطلببا آغاز عمليات و فتح جزاير مجنون به خاطر آتشي كه عراقيها درست كرده بودند. در كار تداركات و پشتيباني مشكل به وجود آمد. فرمانده‌ي قرارگاه متوجه شد كه در اين صورت انتقال مجروحين و شهدا به كندي صورت مي‌گيرد، به همين دليل دستور ساخت پل صادر شد.
ادامه مطلبلشگر 27، گردان كاملي از نيروهاي آرپي‌جي زن داشت. روزي تانك‌هاي عراقي در حجمي وسيع پاتك كردند. بچه‌هاي آرپي‌جي‌زن با گفتن جملات پيام به صورت آشكار و بدون رمز در حالي‌كه مي‌دانستند عراقيها شنود دارند، آنها را به انحراف كشاندند.
ادامه مطلبيكبار دو بولدوزر در پشت خاكريز ماندند. براي اينكه بتوانيم آنها را به عقب بياوريم، بچه‌ها تانك سوخته اي رابا دستگاهي ديگر يدك كشيدند و آن را دورتر از منطقه قرار دادند تا عراقيها تانك را مي‌زدند بولدوزرها نجات يافتند.
ادامه مطلبدر طول مسير وقتي تسمه‌ي پروانه ماشين ما خراب شد، به ابتكار يكي از برادران از كمربند سربازي به جاي تسمه پروانه استفاده كرديم و به اين وسيله توانستيم ماشين را به مقصد برسانيم.
ادامه مطلببا تعدادي از برادران براي اينكه اين قسمت از خط را حفظ كنيم، و دشمن نفوذ نكند تا صبح بدون وقفه به صورت رفت و برگشت در قسمت‌هاي خالي خط راه رفتيم و با اسلحه شليك كرديم تا آفتاب سر زد و دشمن ناكام ماند.
ادامه مطلبدر عمليات نصر7 براي جلوگيري از نفوذ عراقيها نارنجك را تله مي‌كرديم. به اين صورت كه ضامن آن را مي‌كشيديم و آن را با اهرم در حالت بسته زير سنگ مي‌گذاشتيم.
ادامه مطلب
عراقيها در جبهه به اسلحه ژ- سه توپ دستي مي‌گفتند و از آن ترس زيادي داشتند. وقتي براي ديده باني به ما نزديك مي شدند، شعله‌پوش آن را باز مي‌كرديم و چندين گلوله به طرفشان شليك مي كرديم.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
].jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)