سرزمين مقدّس فلسطين يا همراه بخشي از شام يا همه منطقه شامات، مهد پيامبران و سرزمين موعود بنياسرائيل
همه مناطق کره زمين از جهت انتساب به آفريدگارشان از صبغهاي قدسي برخوردارند. (عنکبوت/29، 56؛ فصلت/41، 10) با اين حال، در قرآن فقط يک سرزمين را مقدّس دانسته (مائده/5، 21؛ طه/20، 12؛ نازعات/79، 16)، و مناطق گوناگون آن، مبارک خوانده شده است[1] (اعراف/7، 137؛ اسراء/17، 1؛ انبياء/21، 71 و 81؛ قصص/28، 30؛ سبأ/34، 18)؛ البتّه صفت مبارک در يک مورد ديگر نيز براي کعبه بهکار رفته است (آلعمران/3، 96). واژه «طور» (طه/20،80؛ مؤمنون/23، 20؛ تين/95، 2) و گاه، ارض با الف و لام عهد (اسراء/17، 104)، به سرزمين مورد نظر اشاره دارند. اين سرزمين در قرآن به «مُبَوَّاَ صِدق» بهمعناي جايگاه صدق و راستي (يونس/10، 93) و «رَبوَة ذاتِ قَرار و مَعين» بهمعناي سرزمين مرتفع داراي امنيّت و داراي آب (مؤمنون/23، 50) نيز وصف شده است.
ادامه مطلب