مسيح (عليه السلام) در عهد عتيق
اصل نبوت براى معتقدان به تورات و تلمود1 امرى مسلّم است. اساس ايمان دانشمندان يهود اين است که خداوند اراده و خواست خود را به وسيله سخنگويانى از ميان خود مردم، که پيامبر خوانده مى‌شوند، به انسان‌ها اطلاع داده است. در مقابل، انسان‌ها موظف و مکلّف به انجام خواست و اراده او هستند. کلمه «نبوت» در کتاب مقدس داراى معانى متفاوتى است. در قاموس کتاب مقدس چنين آمده است: «نبوت لفظى است که مقصور از آن اخبار از خدا و امورات دينيه به تخصيص اخبار از امور آينده است.»2 اين کلمه به معناى سخنگو و بازگوينده سخن هم به کار رفته است
ادامه مطلب
