من يك غذاي ايده آل براي مبتلايان به مرض قند مي باشم ، و از بستگان گل آفتابگردان هستم .
اسم من سيب زميني ترشي است ، در بعضي از شهرهاي ايران به من شلغم فرنگي مي گويند، در صورتي كه از قديم در آسيا وجود داشته ام ، در كتابهاي گياه شناسي قديم ، مرا به اسم قلقاص ذكر كرده اند
سياه دانه، شونيز بياباني، سياه تخمه گندم، حبه سودا، گيل نيک، علف چنگ، سياه دانه گندم، ارکل چمن اوتي
نام انگليسي: Corncockle - Common corncokle – wild sawager – bastard nigella
نام علمي: Agrostemma githago خانواده: Caryophyllaceae
سويا قرنهاست كه غذاي مردم آسيا مخصوصا چين بوده است و چيني آن را همراه با برنج بعنوان غذاي اصلي خود مصرف مي كنند . ايالات متحده آمريكا بزرگترين توليد كننده سويا مي باشد و تقريبا دو سوم محصول كل دنيا را توليد مي كند . سويا در ايران بنام (لوبيا روغني ) ،( لوبيا چيني ) سويا و دانه سويا معروف است .
اسم من سوسنبر است . به من سيسنبر و آسن بويه هم مي گويند. گياه شناسان قديم ايران مرا دو رگه و بين نعنا و پونه مي دانستند. اخيرا يكي از فرنگي ها با تشريح ساقه و ريشه من اين موضوع را ثابت كرده و كشف آنرا بخود نسبت داده است .
ضماد آن همراه با شير براي ورم گرم . مفاصل گرم و سفيد آب يزدي براي باد سرخ و ورمهاي گرم مفيد است و بايد با آب بر موضع ماليده شود
نام علمي سنجد «Elaeagnusan gastifolial» است و رويشگاه اين درخت بدليل سازگاري آن با محيطهاي مختلف در اغلب نقاط كره زمين از جمله آمريكاي شمالي، اروپاي شرقي و غربي، آسياي مركزي و شمالي و ... است. به گزارش سرويس «بهداشت و درمان» خبرگزاري دانشجويان ايران،به طور كلي 3 نوع درخت سنجد در دنيا وجود دارد كه 2 نوع هلاگنوس و هيپوفار در ايران موجودست.
سنبل الطيب گياهي است علفي و چند ساله كه ساقه آن بطور عمودي تا ارتفاع دو متر بالا مي رود . اين گياه بصورت وحشي در جنگل هاي كم درخت ، در حاشيه جويبارها و گودال ها در بيشتر مناطق آسيا و ايران مي رويد .
صمغ درخت من كه سقز نام دارد، مقوي معده بوده ، و به هضم غذا كمك مي كند و با آن سقزهاي تجارتي را مي سازند.
فارسي من سعتر است ، ولي پزشكان قديم اسم مرا باصاد يعني صعتر مي نوشتند. بياباني مرا آويشن وبستاني مرا مرزه گويند.
شفاي هفتاد درد است که کمترين آن جذام است و شيطان رو ميآورد به هفتاد خانه به جز خانه اي که اسپند در آن است
سُداب (نام علمي: Ruta graveolens) از تيره مرکبات (سُدابيان) (rutaceae) گياهي علفي پايا با ساقه هاي منشعب و چوبي، برگهاي متناوب دو تا سه قسمتي صاف و بي پرز است.
اسمم سير است ، تركان به من ((صارامساق )) و ((صارميساق )) و اعراب به من ((ثوم )) گويند. همان ثومي كه قوم يهود آن را بر مائده آسماني ترجيح داده و از حضرت موسي مطالبه كردند.
من داراي انواع و اقسام مي باشم .
من از آمريكاي جنوبي آمده ام. مسكن دردهاي معدي هستم. مقوي قلب بوده ، لثه ها را محكم كرده و از خونريزي آن جلوگيري مي كنم. تنوري من ويتامين بيشتري دارد. از سرخ كردن من بپرهيزيد... و اگر زخم معده داريد از نوع اسلامبولي من استفاده كنيد....
دشمن سرسختي براي نقرس هستم .بوييدن گل من بيني را باز مي كند و سر درد را تخفيف مي دهد.
اگر از درد رماتيسم رنج مي بريد، فورا به سراغ من بيايد...در كتابهاي داروسازي قديم و سنتي ايران ، به ما سورنجان لقب داده اند ما چند نوع پياز از چند گياه مختلف هستيم كه مهمترين انواع ما كه در ايران مي رويد گل حسرت و شنبليد است .
اسم من رازيانه است . به من باديان - شمار - شمره - سونف و بسباس هم گفته اند. اعراب مرا معرب كرده رازيانج مي گويند. زادگاه اوليه من ايران و سرتاسر درياي مديترانه و حبشه بوده و اكنون در بيشتر نقاط دنيا كاشته مي شوم . برگ من معطر و طعم آن شيرين و مطبوع است .
.jpg)
