خداوند بشارت مي دهد تو را به کلمه اي از خويش که اسم او مسيح، عيسي پسر مريم، است... همانا او پسر مريم، پيامبر خدا و کلمه اوست.» اين، وصف قرآن کريم است از مسيح (ع). در نخستين روزهاي سال نوي ميلادي، نگاهي انداخته ايم به گوشه هايي از نصايح اين پيامبر الهي.
ادامه مطلباكثر حواريون حضرت عيسى(عليه السلام) ماهى گيرانى فقير، بدون آگاهى و فصاحت و خالى از هر گونه دارايى دنيوى و سلطنت جهانى بودند،هرچند شاگردان خاص حضرت عيسى به شمار مى آمدند، اما در زمان حيات وى، افرادى «بى ادراك»، «بى ايمان» و «سست دل» معرفى شده بودند. در عين حال، پس از عروج حضرت عيسى(عليه السلام) از ناحيه ى «روح القدس» هدايت يافته و بر هدايت ديگران قادر شدند: همه از روح القدس پر گشته، به زبان هاى مختلف، به نوعى كه روح، به آنان تلفّظ بخشيد، شروع به سخن گفتن كردند. توماس ميشل، كشيش معاصر معتقد است: رسولان در زمان عيسى(عليه السلام) باور داشتند كه وى همان مسيحايى است كه يهود در انتظار او به سر مى بردند و خدا او را براى نجات بشر فرستاده است. اما پس از مرگ مسيح آنان در بن بست فكرى قرار گرفتند و گمان كردند كه معلم ايشان در رسالت خود ناكام مانده است، اما ديدار مسيح(عليه السلام) پس از رستاخيز وى به ترديدهاى آنان پايان داد. مشاهده ى مسيح به صورت فردى و گروهى تا چهل روز پس از مرگ وى ادامه داشت و پس از آن عيسى براى هميشه از نظر آنان پنهان شد. در اين زمان مشكل بزرگ رسولان ناآشنايى آنان با وظايف خود بود.
ادامه مطلبحضرت عيسي(ع) «کلمه خدا»بود. در چند آيه از قرآن، از عيسي(ع) به «کلمه» تعبير شده است که به مخلوق بودن او اشاره دارد. همان گونه که کلمه ها آفريده ما هستند، موجودات جهان آفرينش نيز آفريده خدا هستند.کلمه،اسرار درون ما را بيان مي کند و نشانه اي از ويژگي هاي ماست .آفريده هاي اين جهان نيز روشنگر ويژگي هاي جمال وجلال خداوند هستند.از اين رو ، درچند مورد از آيه هاي قرآن، به طور کلي به همه آفريده ها «کلمه» گفته شده است.
ادامه مطلبدر دين مقدس اسلام، همه پيامبران الهي سزاوار تکريم واحترام هستند؛ چرا که آنان برگزيدگان پروردگار بوده اند ومسلمانان موظفند همه رسولان الهي را دوست داشته باشند وآنان را محترم بشمارند. در کتاب مقدس مسلمانان، قرآن ، سرگذشت برخي پيامبران الهي بيان شده که حضرت عيسي(ع) از آن جمله است. در سوره مريم ،ازآيه 16 به بعد به صورت کامل درباره تولد حضرت مسيح(ع) سخن به ميان آمده است.پس از لحظاتي نوزاد- حضرت مسيح (ع) - لب به سخن گشود:«قال اني عبدالله آتاني الکتاب و جعلني نبيّا؛ گفت: من بنده خدايم.اوبه من کتاب[آسماني] عطا کرده و مرا پيامبر قرار داده است.»(مريم:30).
ادامه مطلبحضرت عيسي (عليه السّلام) تولدي منحصر به فرد و شگفت انگيز داشته‌اند. مادرشان حضرت مريم (سلام الله عليها) دختر حنا و عمران بود. حنا، مريم (سلام الله عليها) را از همان ابتدا به معبد سپرد و او نيز تحت اشراف حضرت زكريا (عليه السّلام) دختري پاكدامن، مؤمن، متقي و پرهيزكار پرورش يافت. مريم (سلام الله عليها) همچنان در معبد به سر مي‌برد تا آنكه روزي جبرائيل (عليه السّلام) از جانب حق تعالي پيام آورد كه: «اي مريم خداوند تو را به كلمه‌اي (وجود با عظمتي) از طرف خودش بشارت مي‌دهد كه نامش مسيح عيسي پسر مريم است در حالي كه در اين جهان و جهان ديگر صاحب شخصيت خواهد بود و از مقربان (الهي) است»[1]
ادامه مطلبدر نوشته حاضر، نويسنده بر آن است تا چهره عيسى مسيح را در مسيحت معاصر و تفسيرهاى گوناگونى را كه در مسيحيت معاصر از عيسى مسيح انجام گرفته است، بررسى كند. در اين بحث، وى به مسيح شناسى در چهار حوزه در مسيحيتِ معاصر اشاره مى كند كه عبارتند از: مسيح شناسى هاى اروپايى، مسيح شناسى هاى بريتانيايى و آمريكايى، مسيح شناسى هاى كاتوليكى و گرايش هاى كنونى در مسيح شناسى. در هر يك از اين حوزه ها، وى آراء الهيدانان سرشناس آن حوزه را گزارش مى كند. برخى از اين الهيدانان عبارتند از: كارل بارت، رودولف بولتمان، پل تيليخ، فردريك گوگارتن، يورگن مولتمان، ولفهارت پننبرگ، ژان سابرنيو، دونالد بيلى، كارل رانر و ادوارد شيلبكس. نويسنده آراء اين افراد را ضمن گرايش هاى معاصر در مسيح شناسى مورد بحث قرار مى دهد از جمله: گرايش نوارتدوكسى، تفاسير وجودى از مسيح، مسيحيت سكولار، مسيح به عنوان چهره اى رستاخيزى، مسيح شناسى ليبرال، مسيح شناسىِ الهيات پويشى، مسيح شناسى بر اساس مردم شناسى.
ادامه مطلبدر آستانه سال نو ميلادي و تولد حضرت مسيح(ع) هستيم؛ پيامبري که او را به مهرباني اش مي شناسند و به ايماني که درد را دوا مي کرد و به حکم خدايي مرگ ها را زندگي مي بخشيد؛ پيامبري که يقين داشت اگر ايمان به خدا داشته باشيد هر کاري شدني است: «اگر به خدا ايمان داشته باشيد مي توانيد به اين کوه زيتون بگوييد برخيزد و در دريا بيفتد و فرمان شما را بدون چون و چرا اطاعت کند» پيامبري که چشم را چراغ وجود انسان مي داند: «اگر چشم تو پاک باشد تمام وجود تو نيز پاک و روشن خواهد بود.» به بهانه آغاز سال نو ميلادي، نگاهي انداخته ايم به گوشه اي از پيام هاي روشنگرانه اين پيامبر بزرگوار.
ادامه مطلبداستان تولد و كودكى عيسى در دو انجيل متى و لوقا، در مجموعه عهد جديد رسمى، آمده است. اما برخى از اناجيل غيررسمى با تفصيل بيشتر به اين ماجرا پرداخته اند. در برخى از اين اناجيل مطالبى آمده كه در اناجيل رسمى نيامده و گاهى مطالب در اناجيل غيررسمى متفاوت نقل شده است. از سوى ديگر ماجراى تولد حضرت عيسى در قرآن مجيد آمده و گاهى به ظاهر بين دو متن اختلاف است
ادامه مطلبعيسى بن مريم. عيسى پيغامبر عليه السلام. ملقب به روح الله از پيامبران بزرگ است. کلمه عيسى لغت عبرانى يا سريانى است و اسم وى مسيح است. اسمى است عبرانى يا سريانى و گويند مقلوب از يسوع است که آن نيز عبرانى است و شايد تحريفى است از عيسو. عيسى نامى است که مسلمانان براى سيد ما يسوع مسيح به کار برده اند.
ادامه مطلببررسي تحريف در آيين مسيحيت در گروي مطالعه ي تاريخ زندگاني حضرت مسيح و آشنايي با تاريخ کليسا است. در مورد تاريخ مسيحيت اولين سؤالي که به ذهن مي رسد اين است که آيا مجموعه ي مدون و معتبري از زندگاني حضرت مسيح وجود دارد؟ و يا ايمکه تا چه حد مي توان به سيره ي حضرت مسيح دست يافت؟ در پاسخ به اين سؤال بايد يادآور شويم تنها کتاب هايي که کلمات و سيره ي حضرت مسيح را به تصوير کشيده اند، کتاب هايي است که امروزه به عنوان انجيل شناخته مي شوند. به جز انجيل ها، کتاب ديگري در مورد تاريخ زندگاني حضرت مسيح در دست نيست.
ادامه مطلبدر لابه لاى مصادر روايى مسلمانان، از حضرت عيسى (عليه السلام) و درباره وى، احاديث بسيارى نقل شده است. گردآورى اين مجموعه احاديث، به عنوان « مسند عيسى بن مريم (عليهما السلام) » پژوهشى ارزنده و سودمند، هم براى مسلمانان و هم براى مسيحيان خواهد بود و در تقريب پيروان اديان آسمانى، سهمى بسزا خواهد داشت. چنين كارى ـ تا آنجا كه ما اطلاع داريم ـ تاكنون ، صورت نيافته است. روشن است كه غناى چنين مسندى، در گروِ تفحّص و تتبّع كامل در تمامى مصادر حديثى شيعه و اهل سنّت است
ادامه مطلبمطابق آنچه که تاريخ‌نويسان اکنون مي‌شمارند، 4 سال پيش از ميلاد يعني 2 هزار و 12 سال پيش، در شهر بيت‌لحم کودکي به دنيا آمد با خلقتي بس عجيب؛ خلقتي که ديگر کسي بدان شيوت بدين جهان نيامد. (هفت آسمان) مادرش دختر عمران بود و از نسل داوود پيغامبر. زني پاکدامن و منزه از هر گناهي که عمري را در محراب مسجد ملازم نماز بود و روزه. وقتي فرشته جبرائيل بر او بشارت تولد فرزندي داده بود، متعجبانه پرسيده بود: «مرا چگونه فرزندي باشد؟ حالي که هيچ مردي مرا لمس نکرده؟» و او جواب گفته بود: «اين بر خداي آسان است که مشيت او البته در اين است.» در آن زمان خداي را تمجيد کرده بود که به لطف در کنيز معبد نگريسته است و به نفس خود گفته بود: «خدايت بشناس و به خداي رهاننده‌ات فخر کني. اوست که تو را نزد امت‌هاي جهان مبارکه مي‌گرداند.
ادامه مطلببيگمان در بين همراهان عيسي رفقاي سياسي مشکوکي هم وجود داشتند. يکي از اعضاي هسته مرکزي همراهان عيسي فردي بود مشهور به شمعون غيور (فدايي) (1)، فدائيان يکي از جنبش‌هاي زيرزميني ضد-امپراتوري (ضد‌امپرياليستي) بود که خود را وقف بيرون کردن روميان از فلسطين کرده بود. ايشان يک دولت يهودي خالص و پيراسته، سنت‌گرا و تئوکرات مي‌خواستند. براي ناظران عادي ممکن بود آموزه‌هاي عيسي همچون حرف‌هاي دير‌آشناي فدائيان به نظر برسد.
ادامه مطلبراز ناتوانى مسيحيت در همراه ساختن خويش با تحولات روبه پيشرفت و پيچيدگى هاى روزافزون جوامع و پاسخگويى به نيازها و پرسش هاىِ دائماً روبه تزايدِ انسانِ متجدد چيست و چرا مؤمن مسيحى پس از چند قرن تلاشِ كلامى و استقامتِ ايمانىِ صَرف شده در راه بازسازى و بازخوانىِ آموزه هاى كهن و اِقبال به سوى نوانديشان دينى، به يكباره از به نتيجه رسيدنِ اين قبيل تلاش ها نااميد شد و كتاب قطور ادبيات اِحيايى و اِصلاحىِ دين را نيمه تمام گذاشت و نگارش داستان جديدى به نام «عرفى شدن» را آغاز كرد؟ چه شد كه جامعه مسيحى غربى در يك اجماعِ همگانى كه از دو طيفِ مؤمنان و بى ايمانان، متألهان و انديشمندانِ لائيك، و سنت گرايان و متجددان نيز در آن حضور داشتند، جملگى به اين باور مشترك نائل آمدند كه شايسته ترين جايگاه و امن ترين موضع براى دين، كه اصالت و بقاى آن را توأماً تضمين كند، حاشيه اجتماع و خلوت فرد است?
ادامه مطلبيکي از پيامبران اولوالعزم، حضرت عيسي بن مريم(ع) است و مسيحيان در حال حاضر اکثريت پيروان اسمي شرايع ابراهيمي را تشکيل مي دهند و در همه جاي جهان حضور دارند. مسيحيت به علل مختلف توانسته است که بسياري از مردم را همراه خويش سازد. بااين همه تحليل قرآن از مسيحيت کنوني بسيار متفاوت از آن چيزي است که به عنوان باورهاي مسيحي در ميان مردم وجود دارد. قرآن، همواره به شرايع موسوي و مسيحي به ديده احترام و تکريم نگريسته و آنان را در ميان پيامبران اولوالعزم قرار داده است، با اين همه، نسبت به آموزه هايي که به عنوان يهودي و مسيحي مورد توجه پيروان آنان قرار گرفته به ديده ترديد و تشکيک مي نگرد و به نقد جدي آن مي پردازد.
ادامه مطلب
