شريعت و حقيقت
براي آنکه يک دين باطنا دين حقيقي تلقي شود - و حقيقي بودن دين از لحاظ ظاهري متوقف است بر عناصر ظاهري خاصي که نمي تواند حقيقتا در خارج از ديدگاه خودشان به کار برده شود - بايد متکي بر آموزه اي (3) کاملا کافي و وافي دربارة امر مطلق باشد {1}؛ آن گاه بايد معنويتي را بستايد و تحقق ببخشد که همتراز با اين آموزه باشد و از اين رهگذر در محدودة خود هم نظرا و هم عملا تقدس داشته باشد؛ يعني بايد منشئي الهي داشته باشد، و نه فلسفي، و بدين ترتيب بايد سرشار از حضوري مقدس يا متبرک باشد که بويژه در معجزات و - گرچه ممکن است اين گفته بعضي را شگفت زده کند - در هنر مقدس آشکار شود.
ادامه مطلب
