اين ايدئولوژي با دست گذاشتن روي مفهوم « نايب امام زمان» از مكتب شيعه فاصله مي گيرد و نهايتاً با تدوين اصول و فروع دين جديد كاملاً از دين اسلام جدا مي شود. در دوره آقامحمدخان و فتحعلي شاه قاجار با رشد دانش دين در نزد ايران و عتبات عاليات، مخالفت با تصوف و اخباري گري فزوني مي يابد و در همين اوان است كه رشد شيخيه و بعد از دوران بابيگري و بهائي گري از سوئي و مخالفت با آنان از سوي ديگر اتفاق مي افتد.
ادامه مطلباعتقاد به امام دوازدهم از اصول عقايد شيعيان است و تمام شيعيان دربارة وجود شريف ايشان با استناد به احاديث و تاريخ و برهانهاي عقلي باور و يقين دارند. فرقة ضالة بهائيت منشعب از بابيت است و بابيت فرزند يكي از جريانات فكري شيعه بنام شيخيه مي باشد. در مسلك شيخيه اصلي وجود دارد، مبني بر اينكه بايستي در هر عصري يك شيعه كامل كه از آن به عنوان ركن رابع ياد مي شود وجود داشته باشد كه رابطة فيض بين امام و امت باشد.
ادامه مطلبدر اين پست پرده اي ديگر از پرده هاي نفاق و چندرنگي شيخيه را کنار مي زنيم تا يک چهره ديگر از چهره هاي زشت سردمداران اين فرقه ضاله براي شما نمايان شود: در دوران سيد کاظم رشتي، هنگامي که نجيب پاشا به کربلا حمله کرد، چنان وحشيگري کرد که در تاريخ، تنها با يورش مغولها مقايسه مي شود. در باره اين جريان بايد گفت: حتي حرمهاي مطهر امام حسين عليه السلام و حضرت اباالفضل عليه السلام نيز از اين حمله در امان نبود و بسياري از مردم بي دفاع که به اين اماکن مقدس پناهنده شده بودند، در خون خود غلطيده و کشته شدند.
ادامه مطلبمکتب شيخيه در اوايل قرن 13 هجري قمري به وسيله يکي از علماي شيعه به نام شيخ احمد احسايي پديد آمد. او گرچه در حوزه هاي علوم ديني حضور داشت ، اما کمتر در درس اساتيد حاضر مي شد و مدعي بود که در فراگيري علوم، شاگرد کسي نبوده و تنها آنچه را مي داند از راه خواب به دست آورده است. شاگردان او نيز اين ادعا را درباره استاد خود تصديق مي کردند.
ادامه مطلباحمد احسايي، در قرن دوازدهم هـ.ق، در احساء ديدن به جهان گشود. احمد احسايي که پيشواي مذهب شيخيه است، در کربلا نزد علماي بزرگي چون سيد مهدي بحرالعلوم، شيخ جعفر کاشف الغطاء و عدهاي ديگر دروس حوزوي را فراگرفت. وي در سفري که براي زيارت امام رضا (ع) به مشهد رفته بود، بنا به درخواست مردم يزد، در يزد ساکن شد و چندي بعد، به دعوت فتحعلي شاه به تهران رفت و مورد احترام بسيار دربار قرار گرفت.
ادامه مطلبخبرگزاري فارس: شيخيه با طرح عالم هور قليايي و نفي حيات جسماني حضرت صاحب الزمان (عج)، انتظار فرج را مورد خدشه قرار داده و با ابداع رکن رابع و قريه ظاهره مرجعيت را نفي کرده، اين فرقه منحوس افزون بر تقويت استعمار و خوش رقصي براي مستبداني نظير فتحعلي شاه مقدمهاي براي شکلگيري خطرناک‌ترين فرقه‌ها‌ي ضاله يعني بابيت و بهائيت شد.
ادامه مطلبفرقه شيخيه، براساس تعاليم شيخ احمد احسايي، در نيمه اول قرن سيزدهم هجري قمري، به وجود آمد. پيروان اين فرقه، مجموعاً از مردم بصره، حله، کربلا، قطيف، بحرين و بعضي از شهرهاي ايران بودند . اساس اين مذهب، مبتني بر امتزاج تعبيرات فلسفي قديم متأثر از آثار سهروردي با اخبار آل محمد(صلّي الله عليه و آله و سلّم) است . آموزه‌هاي شيخ احمد، علاوه بر آنکه مايه انشعاب داخلي فرقه شد، زمينه‌ساز پيدايش دو فرقه منحرف «بابيت» و «بهائيت» نيز گرديد .
ادامه مطلبسيد کاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري شيخيه را برعهده گرفت . او در سال 1212 هجري در رشت متولد شد و در حدود شانزده سالگي به تلمذ نزد شيخ احمد احسائي آمده و تا آخر عمر استاد بجز اوقاتي که حسب الامر ايشان ببعض شهرها مسافرت مينمود در خدمت وي بود (? )
ادامه مطلب«شيخيه» ادعاهايى را مطرح کردهاند که پيش از آنها، گروههاى ديگر از زمان ائمه عليهمالسلام به بعد آن را مطرح کرده بودند و مورد تکفير قرار گرفتند. چنين ديدگاه غلوآميزى، علاوه بر آن که خود گناه بزرگى است، زمينه پيدايش افکار ديگرى (مثل ادعاى الوهيت، تجلى ذات حق، و حلول حق تعالى در افراد و…) شده است.
ادامه مطلبدر سال ???? ق. در راه زيارت عتبات به کرمانشاه وارد شد و با استقبال مردم و شاهزاده محمدعلي ميرزاي دولتشاه حاکم کرمانشاهان روبرو گشت و به اصرار حاکم در کرمانشاه اقامت کرد. ميرزا محمد تنکابني، در باره عمق ارادت شاهزاده محمد علي ميرزا به شيخ داستان ذيل را نقل ميکند که البته حاکي از رندي شيخ وشايد عمق ارادت شاهزاده است: «در بعضي از ازمنه شيخ را قروضي پيدا شده بود.
ادامه مطلب
