. گرايش به پرستش يك امر فطري است كه در تمام انسانها مشترك است هندوها نيز از اين قانون فطري، مستثني نيستند اشتباهي كه صورت مي‌گيرد در تعيين مصداق است كه چه كسي لائق پرستش مي‌باشد. 2. بنابر آيات قرآني معلوم مي‌شود كه هيچ امتي را خدا بدون راهنما و پيامبر نگذاشته كه در روز قيامت معذور باشند، بلكه قبل از عذاب، براي همه حجت خدا تمام شده است
ادامه مطلبديدگاه هاي متفاوت درباره نصيريه، پاسخ صريح به اين پرسش را با مشکل مواجه مي کند. بر اين اساس لازم است اجمالي از اقوالي که درباره وجه تسميه اين فرقه به نصيريه و همچنين عقايد و احکام عملي که به اين فرقه نسبت مي دهند آورده شود. اما در مورد وجه تسميه اين فرقه به نصيريه، عده اي بر اين باورند که نام نصيريه اسم تصغير از لغت عربي نصارا (مسيحيان) است و نصيريان معني «مسيحيان کوچک» مي دهد و دشمنان نصيريان به طور تحقيرآميزي آنها را به واسطه کثرت اعمال و فرايض مسيحيان به اين نام خواندند.[1] عده اي معتقدند اين فرقه منسوب به محمد بن نصير است که يکي از اصحاب يا ابواب امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ بوده است. و برخي مي گويند: اين فرقه منسوب به نصير غلام علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ است
ادامه مطلبعلويّون امروزه در شمال لبنان و ساحل سوريه و كوه هاي علويين و مناطق اسكندرون و بعضي مناطق جنوبي تركيه ساكن هستند.[1] از نظر اعتقادي عقائد آنها از عقائد شيعه اثني عشري جدا نيست؛ زيرا علويين مانند شيعه اماميه(اثني عشري) به رسالت حضرت محمد بن عبدالله ـ صلّي الله عليه و آله ـ و امامت و خلافت و وصايت بلافصل اميرالمؤمنين حضرت علي ـ عليه السّلام ـ و يازده فرزندش معتقد هستند و به فقه شيعه جعفري عمل مي كنند و ادله تشريع را «قرآن، سنت اجماع و عقل»، مي دانند. و اصول دين را پنج تا «توحيد، عدل، نبوت، امامت و معاد» و فروع دين را ده تا «نماز، روزه، زكات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف و نهي از منكر، تولي و تبري» و دين اسلام را آخرين و كامل ترين اديان مي دانند؛ و به آنچه كه پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ آورده ملتزم هستند
ادامه مطلبوجود نصيريان در پاكستان مسلّم است. اما چگونگي و زمان ورود آنها به پاكستان، و اين كه مبلغين آنها چه كساني بودند، به طور روشن مشخص نيست. به طور مثال در مناطق مختلف پاكستان از بعضي افراد وقتي سؤال مي كنيد كه مذهب شما چيست؟ مي گويند: ما نصيري هستيم، و يا بعضي ها مي گويند: ما شيعه نصيري هستيم. اما جالب اين است كه آنها خودشان نمي دانند كه نصيريه از چه زمان تاسيس شده و مؤسس آنها چه كسي بوده است. و عقائدشان چيست! هر چند برخي روايات و قصه هاي افسانه مانند را مستند خود قرار مي دهند. مثلاً بعضي ها مي گويند: كه بنيان گذار نصيريه غلام حضرت امير مؤمنان ـ عليه السّلام ـ به نام نصير مي باشد، وي نسبت به علي ـ عليه السّلام ـ معتقد به الوهيت بوده است، ولي علي ـ عليه السّلام ـ او را به علت همين عقيده اش كشت و دوباره زنده اش كرده و فرمود: هنوز هم از عقيده خودت دست بر نمي داري؟ نصير گفت كه: قبلاً شك داشتم كه تو خدا باشي، اما حال كه ديدم هم مي ميراني و هم زنده مي كني. پس در عقيده ام راسخ تر شدم.
ادامه مطلببا صرف نظر از كج انديشي ها در تلقي نصوص و آيات الهي و سخنان رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ، آنچه مبدأ و مبناي تفرّق و تشتّت و به وجود آمدن مذاهب و فرق مختلف گرديد. قدرت طلبي ها و مقام خواهي هايي بود كه از همان روزهاي بعثت نبي اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ براي هر انسان منصف و نكته سنج و دقيقي در تاريخ صدر اسلام ـ مشهود است. به هر حال مي توان گفت عوامل فوق موجب گرديد كه نسبت به اساس دين يعني توحيد و نبوت و امامت، اختلافات مصيبت باري رخ دهد به گونه اي كه گاه باورها و آموزه هايي در امر توحيد در بعض مذاهب و فرق يافت مي شود كه جز با قبول ثنويّت و شرك قابل توجيه نيست و قطعا ساحت اسلام، آخرين منادي آيين توحيدي از آن مبراست.
ادامه مطلباز آنجا كه فرقة نصيريه طايفه‌اي از جمعيت شيعة اثني عشري است، كه راه غلو را در پيش گرفتند و با اين سلوك، از مسير اصلي منحرف گشتند. دانستن مذهب تيمور و نحوة سلوك وي با شيعيان زمانه خود مي‌تواند پاسخي براي سوال باشد. در مذهب تيمور، گفته شده كه وي سني و پيرو فقه حنفي است و عمده تحصيلات رسمي وي در مكتب علماي حنفي بوده است و اگر بعضي از مورخين مذهب وي را شيعه پنداشته‌اند، بعلت عدم تتبع كافي در احوالات اين شخصيت شگفت‌آور تاريخي است
ادامه مطلببنابر آنچه مورخان نوشته‌اند: نصيريه نام ديگر علويون مي‌باشد.[1] كه غالباً در شمال لبنان و ساحل سوريه و كوه‌هاي علويين و مناطق اسكندرون و بعضي مناطق جنوبي تركيه ساكن ميباشند.[2] و ليكن با اين وجود مي‌توان فرقة نصيريه را به دو گروه غلات و شيعيان اثني عشري تقسيم كرد.[3] گروه اثني عشري در مناطق شامات (سوريه، لبنان و تركيه) سكونت دارند و نصيريه‌هاي غالي غالباً در پاكستان و اطراف شبه قاره منزل و مأوي دارند
ادامه مطلبدربارة فرقة نصيريه آراء و نظرات مختلفي وجود دارد كه برخي از آنها ناشي از تعصبات نسبت به فرقة شيعه اماميه نشأت گرفته و برخي هم سطحي بوده و منشاء آن عدم پرداخت عمقي به اين مسئله مي باشد و ما ناچاريم قبل از هر گونه پيشداوري نظرات علماء و سيره نويسان اعم از شيعه و سني را نقل كنيم. الف: ابن ابي الحديد معتزلي (م 655 هـ .ق) در فصلي كه براي ذكر كردن غلاة شيعه و هم چنين نصيريه باز كرده چنين مي گويد: «نصيريه فرقه اي است كه محمد بن نصير نميري آن را تاسيس كرده است او از اصحاب ابي محمد حسن بن علي العسکري ـ عليه السلام ـ بود. وقتي امام حسن عسکري ـ عليه السلام ـ از دنيا رفت، ادعاي وكالت امام زمان ـ عليه السلام ـ را نمود، ولي خداوند او را به خاطر الحاد و اينكه اهل غلو بود، رسوا کرد؛ پس ادعاي رسالت و نبوت از جانب خداوند نمود و چنين ادعا كرد كه امام دهم علي بن محمد الهادي ـ عليه السلام ـ خداست و او هم فرستاده از جانب اوست.
ادامه مطلبنصيريه نام فرقه اي است كه در مورد آن دو نظريه وجود دارد: نظرية اول مي گويد: نصيريه از غلات اند كه در حق علي ـ عليه السلام ـ غلو كرده براي او مقام الوهيت قائل شدند. آنان را انصاريه و علويه نيز مي گويند. تاريخ پيدايش آنها را قرن پنجم هجري و پيشواي اين فرقه را فردي به نام نصير دانسته اند و هم اكنون در شمال غربي سوريه به سر مي برند.[1] نظرية دوم نصيريه را از شيعيان اثني عشري شمرده است. در كتاب هاي قديمي و معروف ملل و نحل، مانند فرق الشيعه نوبختي، مقالات الاسلاميين اشعري، الفرق بين الفرق بغدادي از اين فرقه ذكري به ميان نيامده است. و تنها شهرستاني از نويسندگان قرن ششم هجري، مختصري دربارة آنها سخن گفته است.
ادامه مطلبنصيريه فرقه‌اي است كه در به وجود آمدن آن آراء و نظريات مختلف و متناقضي ارائه شده است. بنابر اظهارات برخي از نويسندگان اين فرقه به محمد بن نصير كه ابتداء از اتباع و اصحاب امام حسن عسكري ـ عليه السّلام ـ بود، منسوب است. امّا گروه ديگري اين فرقه را به نصير غلام امام علي ـ عليه السّلام ـ منتسب مي‌دانند؛ گر چه به تصريح عده‌اي از نويسندگان غلامي بدين نام و نشان براي آن حضرت نه در كتاب‌هاي تاريخي و نه در غير آن ضبط نگرديده است.
ادامه مطلبدربارة فرقة نصيريه ديدگاه‌هاي مختلف و متعارض بيان شده است. عدّه‌اي اين فرقه را پيروان محمّد بن نصير نميري دانسته و اعتقاد دارند كه آنها امامان معصوم ـ عليهم السّلام ـ را خدا دانسته و به تناسخ و حلال بودن محارم اعتقاد دارند و بنيانگذار آن را محمد بن نصير نميري مي‌دانند، نميري به امامان اماميه تا امام دهم اعتقاد داشته و دربارة امام حسن عسکري ـ عليه السّلام ـ غلو كرده و او را خدا دانسته و خود را پيامبر مي‌دانست. او در سال 395 هـ .ق درگذشت
ادامه مطلببا توجه به اختلاف اقوالي که در مورد نصيريه وجود دارد، پاسخ صريح به اين سئوال مشکل مي نمايد. لذا لازم است به اجمال به اقوالي که درباره وجه تسميه اين فرقه گفته شده پرداخته شود. اما در مورد وجه تسميه اين فرقه به نصيريه، عده اي بر اين باورند که نام نصيريه اسم تصغير از لغت عربي نصارا (مسيحيان) است و نصيريان معني «مسيحيان کوچک» مي دهد و دشمنان نصيريان به طور تحقيرآميزي آنها را به واسطه کثرت اعمال و فرايض مسيحيان به اين نام خواندند.[1] و عده اي معتقدند اين فرقه منسوب به محمد بن نصير است که يکي از اصحاب يا ابواب امام حسن عسگري ـ عليه السلام ـ بوده است. و برخي مي گويند: اين فرقه منسوب به نصير غلام علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ است
ادامه مطلبنصيرية سوريه كه به نام علويون[1] نيز شناخته شده اند، شيعة دوازده امامي و پيرو فقه جعفري[2] مي باشند. اين گروه علاوه بر سوريه در مناطق جنوبي تركيه و مناطق شمالي لبنان نيز حضور دارند.[3] همانطور كه گفته شد آنها در اصول اعتقاديشان داراي معتقدات شيعة اثني عشري مي باشند و همچون اماميه، ادلة تشريع را قرآن، سنت، اجماع و عقل مي دانند.[4] در باب فروع الدين نيز به نماز، اذان و اقامه، روزه، زكات، خمس، حج، جهاد، امر به معروف و نهي از منكر و تولي و تبري معترف و مقر مي باشند.
ادامه مطلباز آنجا كه تمام اديان موجود در دنيا به مرور زمان و برداشت‌هاي مختلفي كه از متون ديني مي‌شود و احياناً با تأثير برخي عوامل سياسي، دست‌خوش تفرقه مي‌شوند و از يك آئين، مذهب‌هاي متعددي با نام‌هاي متعدد، به وجود مي‌آيد، مكتب يهوديت هم داراي دستجات و فرقه‌هاي متعدد است، كه از آن جمله مي‌توان به مكتب صدوقيان يا فريسيان اشاره داشت كه به اضافة فرقه‌هاي ديگر در برهه‌هاي خاص زماني و دلايل مختلف ظهور و بروز داشته‌اند و بعضاً به دلايل خاص خود باقي مانده يا منقرض شده‌اند. اما آئين يهود در ايران آنچه از بررسي منابع موجود و در دسترس به دست مي‌آيد گوياي مطلب خاصي نيست.
ادامه مطلبدر رابطه با تاريخ ورود يهود به ايران با بررسي آثار باستاني به جاي مانده از يهوديان مي‌توان رد پاي آنان را در استر آباد گرگان و دره موسي در انتهاي تپه‌هاي آب علي، دهكده گيلعاد دماوند و ده‌ها، قصبه و جايگاه‌هاي ديگر كه با نام مسجد سليمان، بارگاه سليمان، تخت سليمان، دكان داوود، مقبره دانيال، مقبره استر و مردخاي و ديگر نام‌هاي موجود در كشور، پي گرفت كه اينها دلالت بر گستردگي وجود اين قوم در ايران داشته است. آن چه مسلّم است اين كه مهاجرت اين قوم به ايران در عهد باستان و در قبل از ميلاد مسيح بوده و آن هم سه بار، و تقريباً تمام مهاجرت‌ها اجباري و توسط حكومت‌هاي منطقه بين النهرين بوده است.
ادامه مطلب
