تبارک از همان مادهای است که ماده برکت است. برکت، فزونی خیر است. آنجایی که خیری وجود دارد، وقتی میگوییم که برکتی در اینجا هست، یعنی این خیر فزونی گرفته است . اگر میگویند عمر فلانکس برکت دارد، مال فلانکس برکت دارد، معنایش این است که این شیء در ذات خودش خیر است و این خیر فزونی گرفته است.
ادامه مطلبحضرت نوح می گوید من به مردم نوید دادم، آثار خیر ایمان مردم در همین دنیا را به آنها بازگو کردم. این خودش تبلیغ را نشان می دهد. گاهی ما اشتباه می کنیم و این اشتباه ناشی از اشتباهات دیگران است و بیشتر از مسیحیها به ما رسیده است. برتراند راسل، فیلسوف معروف زمان ما - که چند سال پیش فوت کرد
ادامه مطلبوقتی قرآن کریم کلمه عمل صالح را به کار می برد، عمل شایسته باید از چه نظر شایسته باشد؟ ''عمل'' را پشت سر ''ایمان'' ذکر می کند. هر ایمانی نوعی عمل را ایجاد می کند، عمل انسان را ایمان انسان تعیین می کند. یک فرد وقتی موحد و خداشناس شد، خود خداشناسی، برای انسان برنامه تعیین می کند.
ادامه مطلبدر سراسر قرآن کریم عموم مشیت الهی به چشم میخورد . قرآن یک کتاب توحیدی عجیبی است ، یعنی همیشه بشر را از شرک دور میکند و این را که کسی خیال بکند در عالم حادثهای رخ میدهد که از علم یا قدرت و یا مشیت خدا بیرون باشد هرگز نمیپذیرد . این است که میبینیم عبارت " « من یشاء »" یا " « ما یشاء »" ( آنچه خدا بخواهد )
ادامه مطلبعدالت یعنی حسن روابط اجتماعی، و ظلم، گسیختگی روابط اجتماعی است. حال اگر یک ملتی مسلمان و با ایمان هم باشند، خدا شناس هم به قول خودشان باشند، خودشان را هم ملت قرآن حساب بکنند، فریاد " اشهد ان لا اله الا الله " و " اشهد ان محمدا رسول الله " و " اشهد ان علیا ولی الله " آنها هم به آسمان بلند باشد
ادامه مطلبیک حیوان پستاندار، انسان یا غیر انسان، یک زن آبستن میشود، کم کم بچه در رحم او رشد میکند. اولا قبل از اینکه این زن به دنیا بیاید با او دستگاهی به نام " ''پستان'' " ساخته شده که با پستان مرد فرق میکند.
ادامه مطلبخداوند در برخی آیات حکم را روی فرد می برد و می فرماید هر فردی که این مقررات را بشکند به خود ستم کرده است. اما در برخی دیگر از آیات می فرماید: «و کاین من قریه عتت عن امر ربها و رسله فحاسبناها حسابا شدیدا و عذبناها عذابا نکرا»؛ و چه بسیار شهرها که از فرمان پروردگار خود و پیامبرانشان سرپیچیدند
ادامه مطلببعضی اینجور خیال کردند حتی خود داروین اینجور خیال نکرد که یک سلسله قوانین طبیعی در زمینه تکامل جانداران کشف کرده اند و همان قوانین طبیعی کافی است برای تکامل جانداران و برای اینکه این نظام موجود به وجود بیاید و دیگر لزومی ندارد اصلی ماوراء الطبیعی ، تدبیری ماوراء الطبیعی ، در کار باشد ، چطور ؟ قائل به اصولی شدند
ادامه مطلبخداوند در آیه 45 از سوره نور :" « و الله خلق کل دابه من ماء »" میفرماید : " « فمنهم من یمشی علی بطنه و منهم من یمشی علی رجلین و منهم من یمشی علی اربع »" . این دواب ، این جنبدهها مختلفاند ، بعضی با شکم راه میروند و میخزند ، مثل مار و بسیاری از کرمها ، بعضی با دو پا راه میروند ، مثل انسان و مرغها ، و بعضی بر چهار پا راه میروند .
ادامه مطلبامروز دیگر اندیشمندی یافت نمی شود که نیاز انسان را به نوعی ایمان، حتی ایمان غیر مذهبی که به هر حال امری ماوراء علم است انکار کند.
ادامه مطلباگر برای کسی وسایل هدایت و در واقع وسایل حیات جاودانی فراهم بشود و او این نعمت را حق ناشناسی و ناسپاسی کند، خودخواهی و خودپرستی و جاه و مقام و امثال اینها مانع بشود که از آن بهره ببرد و حقیقت را که اینچنین به او رو آورده و دستش را به طرف او دراز کرده و می خواهد او را برای همیشه نجات بدهد
ادامه مطلبکی انسان از عمل خودش حد اکثر بهره را میبرد ( و به ) سعادت جاویدان اخروی ، قرب به ذات حق ، دوری از عذاب الهی و به دنیای سعادتمند ( نائل میشود ؟ ) آن وقتی که به نور خدا روشن باشد و برای خدا کار کند ، میشود : " « لیجزیهم الله احسن ما عملوا »" یعنی حد اکثر آنچه که به یک عملی میشود پاداش داد
ادامه مطلبسخن قرآن کریم در مورد اینکه عمل چه کسی مقبول است و عمل چه کسی مقبول نیست ، این است که آن کسی که برای دنیا تلاش میکند حتما هدفی دارد ، اگر شهرت و معروفیت است ، محبوبیت است ، پیشرفت کشورش است ، بلند شدن آوازه هم نژادان و مردم کشورش است ، به نتیجهاش هم میرسد
ادامه مطلبدر آیه 10 سوره الرحمن آمده: «فیها فاکهة و النخل ذات الاکمام». کلمه «وضعها» (در آیه «والارض وضعها للانام») یعنی نهاد آن را این اشاره است به آن استفادهای که انسان از نهادگی زمین میبرد، یعنی زمین برای انسان بساط و فرش و گهواره است که انسان در روی آن قرار گرفته و حاجتش را رفع میکند.
ادامه مطلباسلام هرگونه هواپرستی، جاه پرستی، مقام پرستی، پول پرستی، شخص پرستی را شرک میشمارد. قرآن کریم در داستان برخورد موسی و فرعون، جابرانه فرمان راندن فرعون بر بنی اسرائیل را " تعبید " ( بنده گرفتن ) میخواند. از زبان حضرت موسی (ع) در جواب فرعون میگوید: « و تلک نعمة تمنها علی ان عبدت بنی اسرائیل » شعراء/22؛
ادامه مطلب
