همین الان که ما اینجا نشسته‏ایم‏ قلب ما روی میزان معینی کار می‏کند ، کبد ما روی میزان معینی کار می‏کند ، خون ما یک میزان معینی دارد ، گلبولهای سفید خون ما یک مقدار معینی‏ دارد ، گلبولهای قرمز خون ما یک مقدار معینی دارد . اگر جو ما را عوض‏ کنند ، مثلا ما را ببرند در فضای خیلی بالا که فشار هوا کمتر می‏شود ، نیازهای بدن تغییر می‏کند ، تا نیازها تغییر کرد اگر به سرعت ما را از محیط خارج نکنند که مجالی برای آن نیروی مرموز باقی نماند ، بلکه تدریجا ما را ( به جو جدید ) ببرند تدریجا این دستگاه بدون ما خودش را تغییر می‏دهد و با وضع موجود منطبق می‏کند ، مثلا اگر از گلبولهای سفید خون یک‏ مقدار زیاد است و آنجا دیگر لازم نیست ، یک مقدار را حذف می‏کند ، یا اگر بر عکس ، بدن نیاز به گلبول سفید بیشتری داشته باشد فورا شروع می‏کند به ساختن . حتی لازم نیست بگوییم محیط را عوض می‏کنیم ، یک انسان مثلا در اثر تصادف ، پاشکستگی و چاقو خوردگی ، خون زیادی از بدنش می‏رود ، بدن‏ به یک مقدار معینی خون نیاز دارد ، در وقتی که خون به قدر کافی دارد راحت و آرام است ، تا خون رفت و بدن نیاز به خون پیدا کرد فورا تمام‏ بدن شروع می‏کند به فعالیت برای ساختن خون ، ولی خون بی جهت ساخته نمی شود ،شرط اول ساختن خون (وجود) آب است ؛شما می بینید یک تشنگی فوق العاده ای بر افراد مجروح که خون از بدنشان رفته است مستولی می شود . بدن نیاز به خون دارد و این خون شرط اولش آب است ، این تشنگی را ایجاد می کند که فوراَ آب بنوشد ، و بدن به سرعت شروع به ساختن خون می‏کند .

این دیگر با این اصول طبیعی کور و کر جناب‏ داروین قابل توجیه نیست ، و خیلی از این مسائل هست . من خودم در چند سال پیش مقاله‏ای نوشتم به نام " توحید و تکامل " که در " مکتب تشیع‏ " چاپ شد ، در آنجا این مطلب را ثابت کردم که مسأله داروینیزم ، می‏خواهد درست باشد می‏خواهد درست نباشد ، به مسأله توحید ضرری نمی‏رساند ، بلکه بیشتر مسأله توحید را تأیید می‏کند ، یعنی بیشتر ثابت می‏کند که‏ یک نیروی مرموز تدبیر و هدایتی در درون جاندارها هست که اینها را در جهت مصلحت حیات تطبیق می‏دهد .