پرسش : آيا اين معيار درستي است كه گفته شود هر كاري را كه خداوند بيشتر دوست داشته باشد آن ثواب بيشتري دارد؟ در مورد سلام كردن، آيا اين معيار درست است كه بگوييم ما سلام نكنيم و منتظر شويم تا جواب سلام را بدهيم تاثواب ببريم؟ اگر اين طور هست، چرا ائمه و بزرگان دين در سلام كردن سبقت مي‏گرفتند؟    
 
پاسخ: حبّ خداوند متعال و ثوابي كه مترتب بر عمل انسان مي‏شود هر دودر راستاي مصلحت انسان است. هر كاري كه بيشتر مصلحت انسان را تأمينكند ثواب بيشتري دارد و نزد خداوند محبوب‏تر است و هر چه كه كمتر مصلحت انسان را تأمين كند خداوند حكيم نسبت به آن عنايت كمتري دارد و پيش خدا محبوبيت كمتري دارد و طبعاً ثواب كمتري هم دارد. اين مطلب به طور كلي همين طور است. بنابراين با توجه به اينكه ثواب و عقاب و تكاليف دائرمدار مصالح بندگان است، نه مصالح خداوند. آنچه كه محبوب خداست به خاطر اين نيست كه نفعش به خدا برمي‏گردد، محبوب‏ترين چيز نزد خداوند آن چيزي استكه بيشتر به نفع بندگانش باشد. بر اين اساس، بله آنچه كه بيشتر ثواب دارد به اين معناست كه بيشتر به نفع بندگان هست و چون بيشتر به نفع بندگان خداهست محبوب‏ تر براي خدا هست.
اما نسبت به مطلب دومشان خير، نسبت به اينكه جواب سلام ثواب بيشتري ازخود سلام داشته باشد ما نص داريم در اين زمينه كه سلام هفتاد حسنه دارد. ازاين هفتاد حسنه 69 تا مال سلام كننده است يكي براي پاسخ دهنده. روايتي ازامام حسين(ع) نقل شده كه فرمود: «سلام هفتاد حسنه دارد شصت و نه تا مال كسي است كه سلام مي‏كند يكي مال جواب دهنده است.»  روايت ديگري داريم كه «قال رسول اللّه‏(ص): ان ابخل الناس من بخل بالسلام».  بخيل ‏ترين مردم كسي است كه نسبت به سلام كردن بخل بورزد اين نهايت بخل است كه انسان حتي به سلام كردن هم بخل بورزد. حاصل اينكه در سلام ثواب سلام كننده شصت و نه برابر جواب دهنده است.