پرسش : در مورد افكاري كه ناخواسته در ذهن به وجود مي آيد آيا گناهي را متوجه انسان ميكند؟
پاسخ: فكر گناه به خودي خود گناه نيست، اگر انسان فكر گناه در ذهنش آمد چه خواسته و چه ناخواسته اين به خودي خود گناهي ندارد. برعكس فكر ثواب كه اگرانسان تصميم به كار خوبي گرفت خود اين تصميم ثواب دارد. اگر انجام داد دهبرابر برايش ثواب مينويسند، در گناه به اين صورت نيست هرگاه گناه كرد و توبه نكرد يك برابر برايش مينويسند؛ ولي اين معنايش اين نيست كه فكر گناه هيچاثري نداشته باشد، به حسابش چيزي نوشته نميشود، مجازات ندارد. ما اثر وضعيش قطعي ميباشد مخصوصاً اگر فكر گناه با خواسته خودش و با اراده باشد.ولي اگر منظور ايشان افكار اعتقادي باشد ديگر به آن فكر گناه نميگويند. بعضي از گناه ها ميباشد كه گناه قلبي است و آن ماهيتش قلبي است مانند شرك، سوء ظنبه خدا و مؤمنين، بخل، كينه و... ديگر به اينها فكر گناه نميگويند فكر گناه آناست كه تصميم بگيرد يك كار بدي كند. در اين صورت اين امور گناهان بزرگ است.حال اگر افكاري به سراغ انسان بيايد كه عقايد انسان را مورد پرسش و ترديد قرار ميدهد، مثلاً اينكه من معتقد هستم كه خداوند عادل است، و كاري هم نمي خواهم بكنم، اما به ذهنم يك لحظه ميآيد كه آيا اين اعتقاد من درستاست؟ و اين گونه افكار مطلقاً گناه ندارد، چون بحث علم است و انسانميخواهد مطلب را بفهمد. الاّ اينكه بعضي اوقات شيطان از اين راه وارد ميشود كه راه حل آن اين است كه مانند وقتي كه انسان احساس يك مرضجسماني ميكند، به پزشك مراجعه ميكند، وقتي هم احساس يك شبهه ميكند(در واقع اين يك مرض روحاني ميباشد) به طبيب روح مراجعه كند و آن عالمشبهه ايشان را رفع ميكند، در واقع حكم خود سؤال اگر مقدمه علم باشدمقدس است. ايجاد شبهه اگر براي رسيدن به حق باشد اين مقدس است، اما اگربراي اين باشد كه انسان بخواهد القاء شبهه كند و در آن شبهه بماند آن وسوسه شيطان ميباشد و بايد پرهيز كند و به خدا پناه ببرد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید