پرسش: از نظر قرآن، حكومت امام زمان عليه السلام در زمان ظهور چگونه است؟
پاسخ: امام زمان عليه السلام پس از ظهور، با جباران و ستمگران مبارزه ميكند و همه آنان را به شكست و تسليم واميدارد و جهان را پر از عدل و داد ميكند. جهان به دست حضرت آباد ميشود و مردم در امنيت و رفاه كامل، به آساني زندگي ميكنند و تنها خداي متعال را ميپرستند. در اين باره خداوند متعال ميفرمايد:
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ... (نور: 55 )
خداوند به كساني از شما كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام ميدهند، وعده داده است كه حتما آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد... .
بسياري از مفسران معتقدند: وعده الهي در اين آيه، اشاره به حكومت حضرت مهدي عليه السلام است و بيترديد حكومت امام مهدي عليه السلام مصداق كامل اين آيه ميباشد. امام سجاد عليه السلام در تفسير اين آيه ميفرمايد:
به خدا سوگند، آنها شيعيان ما هستند؛ خداوند اين كار را براي آنها به دست مردي از ما انجام ميدهد كه مهدي اين امت است؛ زمين را پر از عدل و داد ميكند آن گونه كه از ظلم و جور پر شده باشد... . ( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 14، ص 527 ـ 532 ؛ مجمع البيان، طبرسي، ج 7، ص 267.)
پيامبر اكرم ميفرمايد:
مهدي از من است، اسم او اسم من و كنيه اش كنيه من است؛ و شبيهترين انسانها ـ از نظر خَلق و خُلق ـ به من ميباشد. او داراي غيبتي است... پس زمين را ـ چنان كه از ظلم و ستم پر شده است ـ از عدل و برابري پُر ميكند. (ر.ك: كمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق، ص 271. )
همچنين پيامبر صلي الله عليه و آله ميفرمايد:
... روح اللّه عيسي بن مريم، از آسمان فرود ميآيد و پشت سر مهدي نماز ميخواند، سپس او زمين را به نور خداوند متعال روشن ميسازد و سلطنت او در مشرق و مغرب [بر روي زمين] گسترش پيدا ميكند. ( ر.ك: كشف الغمة، علي بن عيسي إربلي، ج 2، ص 507 .)
در اين دوره، افزون بر سركوبي ستمگران و برچيده شدن بساط جور و بي عدالتي، صفا و صميميت، ايثار و گذشت و عشق به نوع بشر، جهان را فرا ميگيرد. امام زمان عليهالسلام دين خدا را زنده، همه گير و حاكم ميكند، باطلها، بدعتها، و خرافه هايي را كه به اسم دين در جامعه رواج يافته است از بين ميبرد و علم به نهايت درجه كمال ميرسد، انسانها از نظر عقلانيت و دانش به تكامل ميرسند. امام باقر عليه السلام در اين باره ميفرمايد:
إذا قام قائمنا وضع اللّه يده علي رؤوس العباد فجمع بها عقولهم و كملت به احلامهم.
آن گاه كه قائم ما قيام كند، خداوند دست رحمت و قدرت خود را بر سر بندگان مي گذارد، به وسيله او خرد و انديشه هاي انساني به تكامل ميرسد. (بحار الانوار، ج 52 ، ص 328.)
بيترديد مدت حكومت و دوران حاكميت امام مهدي عليه السلام بايد به اندازهاي باشد كه پايه هاي كاخ ظلم و ستمگري ويران گردد. بنابراين به حكم عقل و شواهد نقلي و ساير شواهد، بايد زمان لازم و كافي در اختيار حضرت باشد تا بتواند انقلابي جهاني و تحولي فراگير را در عالم ساماندهي كند تا مردم جهان، پس از آشنايي با آموزهها و ارزشهاي اسلامي، به تدريج آماده بهكارگيري و اجراي آنها شوند. اما بر اينكه اين مدت چه قدر به طول ميانجامد، دليل روشني در دست نيست. در روايات اين مدت، هشت سال، نه سال، دوازده سال، نوزده سال، بيست سال و... ذكر شده است. (اعلام الوري باعلام الهدي، شيخ طبرسي، ص 434؛ بحار الانوار، علامه مجلسي، ج 52 ، ص 280 ـ 299) گاهي نيز آمده است: هفت سال كه هر سالي از آن معادل ده سال از سالهاي شما است(الارشاد، شيخ مفيد، ص 706.) و... . به هر حال ـ چنان كه شيخ مفيد رحمهالله فرموده است ـ (همان، ص 708 ) اين امر بر ما پنهان است و لزومي هم ندارد كه در آن بيشتر غور كنيم.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید