پرسش: عهدي كه حديث «و لو اَنّ أشياعنا ـ وفقهم اللّه اطاعته ـ علي اجتماع من القلوب في الوفاء بالعهد عليهم، لما تأخّر عنهم اليُمن بلقائنا» (احتجاج، ج 2، ص 315.) به آن اشاره دارد به چه شكل عمل كردني است؟
پاسخ: شيخ مفيد از علماي بزرگ شيعه در قرن چهارم هجري است كه در رشته كلام متخصص بود. وي از فقهاي بزرگ محسوب ميشود و كتابهاي بسياري از او در دست است. از امام زمان عليه السلام دو نامه به اين دانشمند بزرگوار رسيده است. حديث ياد شده، فرازي از يكي از اين نامه هاست. حضرت، در اين نامه به شيخ مفيد مينويسد كه اگر شيعيان به عهدي كه با ما بسته بودند وفا ميكردند، از ديدار ما محروم نميشدند. در حقيقت، حضرت در اين نامه، علت اصلي غيبت خود را مردم دانسته است. چرا مردم از مشاهده جمال نوراني حضرت محرومند؟ خواجه نصير طوسي در كتاب «تجريد الاعتقاد» مينويسد كه دليل غيبت امام زمان عليه السلام به خود مردم بازميگردد. اگر مسلمانان، به خصوص شيعيان، شرايطش را داشتند، غيبت امام، اين اندازه به درازا نميكشيد. حال، پرسشي كه مطرح ميشود اين است كه مراد از اين عهد چيست؟ مكتب شيعه به اصول و ضوابطي پايبند است كه هم جنبه سياسي و هم جنبه عقيدتي دارد. برخي از شيعيان اين اصول را مراعات نكردهاند. براي نمونه ميتوان گفت بعضي از شيعيان اسرار امامان معصوم عليهم السلام را حفظ نكردند، آنجا كه بايد، تقيه نميكردند و آنجا كه بايد، سخن نميگفتند. اين ناپايبندي به عهد، به طور طبيعي سبب ميشود كه ظهور حضرت مهدي عليه السلام به تأخير بيفتد و مشاهده حضرت، براي مردم امكانپذير نباشد. روايت است كه اگر شيعيان، تقيه ميكردند و اسرار ما را حفظ ميكردند، براي مثال در فلان سده، ظهور امام مهدي عليه السلام محقق ميشد اما چنين نكردند. پيمان ديگرِ مؤمنان اين است شيعه حقيقي باشند. در صورت پايبندي به اين عهد، طبيعي است كه امام زمان عليه السلام ظهور كند و جهان را پر از عدل و داد فرمايد. بيگمان، شيعيان هستند كه بايد زمينه ظهور را آماده كنند. براي مثال، چنان كه در روايات نيز اشاره شده، تعداد ياران حضرت 313 نفر است؛ نيروهايي كه هر كدام توان اداره يك كشور را دارند. طبيعي است كه تا اين تعداد افراد فراهم نشود، از ظهور خبري نخواهد بود، پس بايد آمادگي در ميان مردم فراهم شود.
(ينابيع الموده، ص 509 .) آري، آمادگي بايد به حدي برسد كه بتوان حكومت جهاني تأسيس كرد؛ وگرنه حضرت مهدي عليه السلام بنا ندارد ظهور كند و همه انسان ها را بكشند، بعد بگويد حكومت جهاني تشكيل داديم.
پرسش: آيا وفا به عهد، همان عمل صالح است يا منظور دعا براي فرج حضرت است؟
پاسخ: اعمال صالح، اصطلاح عام است. يكي از اعمال صالح اين است كه شيعه بر حسب دستور، تقيه كند، اسرار اهل بيت را حفظ نمايد و به اين استعداد و ظرفيت برسد كه آنچه را امام به او ميگويد اجرا كند. همين تقيه، نمونه خاص تعهدي است كه شيعه اجرا نكرده است. بنابراين منظور از اعمال صالح، هر عمل پسنديده اي است كه شيعه بايد انجام دهد؛ و خاص، اينكه اسرار ائمه اطهار را حفظ كند. در روايات آمده است: اگر شما اسرار را حفظ ميكرديد ظهور به تأخير نمي افتاد. (اصول كافي، ج 1، ص 368.)
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید