پرسش: در دعاي امام زمان عليه السلام ميگوييم: «[خداوندا] در روز قيامت گواهي ميدهيم كه حضرت مهدي عليه السلام گناهي مرتكب نشده و دست به كار زشتي نزده و هيچ فرمان تو را فرو نگذاشته است». وقتي ما از لحاظ مرتبه وجودي، از ايشان بسيار پايين تريم و جايگاهي براي چنين شهادتي نداريم، فلسفه اين فراز از دعا چيست؟
پاسخ: فايده اين گونه دعاها، درود فرستادنها، شهادتها، بيشتر به خود گوينده بازميگردد. ما درباره پيامبر نيز ميگوييم: «اشهد ان محمدا عبده و رسوله» در حقيقت، در اين سخن به رسالت حضرت شهادت ميدهيم، لازم نيست كه به رسالت پيامبر اشراف داشته باشيم تا بتوانيم شهادت دهيم.
نكته ديگر اينكه در اين گونه شهادتها، نتيجه بيشتر به خود انسان باز ميگردد. دعاكننده اينجا ميگويد كه من كسي هستم كه در اين خط قرار دارم و به عصمت ايشان گواهي ميدهم. در حقيقت، چنين كسي با اين شهادت دادن، خود را معرفي ميكند. البته صلواتها و دعاهاي ما براي پيامبر و امام زمان عليه السلام بي خاصيت نيست، مراتب آنها را هم بالا ميبرد. به هر حال خداوند به سخنان بندهاش ترتيب اثر ميدهد و دعاي او را مستجاب ميكند. وقتي مؤمنان صلوات ميفرستند، درجات پيامبر بالا ميرود. وقتي مؤمنان براي امام زمان عليهالسلام دعا ميكنند، خداوند دعاي آنها را ميپذيرد و اين پذيرشِ دعا، سبب ميشود بلا از امام دفع شود و درجات و مراتب او بالا برود. درست است كه مراتب حضرت خيلي بالاست و امام، معصوم است، اما عصمت هم خود درجاتي دارد. درست است كه ما بخواهيم يا نخواهيم و دعا كنيم يا نكنيم امام زمان عليه السلام مرتكب حرام نميشود، اما هر دعاي ما ميتواند مراتب حضرت را بالا ببرد. بنابراين در درجه اول، نتيجه اين گونه شهادت دادن، به خودمان باز ميگردد.
در چنين گواهيهايي اشراف لازم نيست؛ چنان كه وقتي به وحدانيت خدا شهادت ميدهيم در وحدانيت ذات باري تعالي معرفت كامل نداريم و در همان حدي كه ميفهميم گواهي ميدهيم. بنابراين در همان اندازه كه امام را شناختيم، بر معصوم بودن او شهادت ميدهيم.
پرسش: چه دعا و ذكري در تعجيل فرج حضرت موثرتر است؟ چگونه با او سخن بگوييم؟
پاسخ: بندگان خدا و شيعيان، در دوران غيبت امام زمان، تكاليف و وظايفي در قبال حضرت دارند؛ از جمله معرفت و شناخت او، اظهار محبت و شوق به او، اطاعت از اوامر و نواهي او، صدقه دادن براي سلامتي او و... . يكي از وظايف مهم در اين باره، دعا براي حفظ وجود مبارك حضرت و تعجيل در فرج و ظهور اوست. ( ر.ك: منتهي الآمال، شيخ عباس قمي، ج 2، ص 863 . ) در اين باره، دعاها و زيارتنامه ها و دستورالعمل هاي فراواني در منابع روايي موجود است كه هر كس ميتواند به فراخور حال خود برخي از آنها را برگزيند و به جاي آورد. بخشي از اين دعاها و اذكار، در كتابهاي «النجم الثاقب»، محدث نوري، «مكيال المكارم»، موسوي اصفهاني، «منتخب الاثر»، آيت اللّه صافي گلپايگاني، «منتهي الآمال» و «مفاتيح الجنان»، شيخ عباس قمي و... آمده است.
دعاها و زيارتنامه هايي همچون: دعاي فرج، دعاي ندبه، دعاي عهد، زيارت آل يس و... نمونه اين دعاها و زيارتهاست كه با زبان حال و سخن دل، ميتوان حضرت را خطاب كرد و گفت: «متي احار فيك يا مولاي و... ؛ (بخشي از دعاي ندبه.) سرورم! تا كي در فراق تو سرگردان باشم؟!» چنان كه ميتوان از طريق نگارش عريضه با حضرت درد دل كرد و... .
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید