پرسش: چگونه خشنودي امام زمان عليه ‏السلام را به دست آوريم و از كجا بفهميم كه آقا از اعمال ما رضايت دارد يا نه؟

پاسخ:

1. كسب معرفت

ساختار فطرت انسان، طوري است كه زيبايي و كمال و فضيلت را دوست مي‏دارد و مصاديق اين زيبايي و كمال را هر جا بيابد، به آن عشق مي‏ورزد. امام زمان عليه ‏السلام ، حجت زنده خداوند در ميان انسان‏ها و كامل‏ترين و زيباترين و با فضيلت‏ترين مخلوقات است. او فردي از سلسله جانشينان و اوصياي الهي است كه خليفه پيامبر صلي ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله و يازده امام معصوم و «بقية اللّه» بر زمين است. او عصاره همه كرامت‏ها و ارزش‏هاي انساني و ترجمان و آينه تمام‏نماي خليفة اللّه بر روي زمين است كه عالي‏ترين شاخص‏هاي فطرت الهي انساني و آينه اسما و صفات جميل مطلق يعني خداي تعالي است.

انساني كه در تكاپوي يافتن مظهر جمال الهي و عشق ورزيدن به اوست، بايد تلاش كند كه او را بشناسد؛ و با اين معرفت مظهر جميل مطلق را بيابد. معرفت او، كافي است كه انسان را شيداي او كند، و اين مقتضاي فطرت انسان است. شايد رمز تأكيدهاي فراوان اسلام بر لزوم و ضرورت شناخت امام كه عدم اين معرفت را گمراهي در دين معرفي مي‏كند، همين باشد: «    ... اللهم عرّفني حجتك، فانك ان لم تعرفني حجتك، ضللت عن ديني».    (كافي، ج 1، ص 337.)      
البته اين معرفت هرچه عميق‏تر، دقيق‏تر و همه جانبه‏تر باشد، آثار بيشتري دارد. در فرهنگ و معارف شيعي، امام تنها يك هدايت‏گر و راهنما نيست كه ارائه طريق كند و به بندگان خدا آدرس مقصد را بدهد، بلكه انسان‏هاي مستعد را به سرمنزل مقصود مي‏رساند. به عبارت ديگر، هدايت امام تنها از نوع «ارائه طريق» نيست، بلكه از نوع «ايصال الي المطلوب» نيز هست. اين است مفهوم «هدايت به امر» كه در قرآن مطرح شده است: