پرسش ـ اگر خداوند رئوف و مهربان است، پس چرا ما را به ترس از خود دعوت مي‏كند؟

پاسخ ـ مراد از ترس از خداوند، ترسيدن از اعمالي است كه سبب دوري از خداوند مي‏شود؛ چون خداوند مظهر كمال و زيبايي است و ترسيدن از ذات مقدس او مفهوم درستي ندارد. مراد واقعي آن است كه از رفتار و كردار خويش در برابر خداي باعظمت خائف باشيم؛ چون دورشدن از خداوند زمينه سقوط انسان را فراهم نموده و او را در معرض هلاكت و عذاب الهي قرار مي‏دهد.

آري! نوعي ترس در برابر خداوند مطلوب است كه در زبان قرآن به آن خشيت گفته مي‏شود؛ و آن حالتي است كه براي اولياي الهي به سبب معرفت عميق و تقرّبشان به خداوند حاصل مي‏شود. آنان وقتي عظمت و جلال الهي را با عمق جان خويش احساس مي‏كنند حالت خشيت به آنان دست مي‏دهد. جهت تقريب به ذهن مي‏توان از تأثير شخصيّت اولياي الهي در روح اطرافيانشان نام برد. بديهي است كه اين حالت با ترس تفاوت بسياري دارد.