پرسش  . نعمت هاي بهشت را شرح دهيد. 

در مورد لباس بهشتيان: «    ... وَيَلْبَسُونَ ثِيَاباً خُضْراً مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ ...» (كهف: 31) و آنها لباسهاي فاخر و زيبايي به رنگ سبز از حرير نازك و ضخيم در بر مي‏كنند. و در مورد همسران بهشتي: «... لَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ...» (بقره: 25) و براي آنان در بهشت همسراني پاك و پاكيزه وجود دارد. و سرانجام هر لذتي كه به تصور گنجد و يا نگنجد: «... وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ...» (زخرف: 71) و در بهشت آنچه دل مي‏خواهد و چشم از آن لذت مي‏برد موجود است. اين شمّه‏اي از ده ‏ها آيه بود كه تنها نمونه‏هايي از آن ذكر شد و روايات در اين مورد بسيار است.    

ب. برخي از نعمتهاي معنوي بهشت:
درك كّم و كيف نعمتهاي روحاني بهشت بسيار دشوارتر از نعمتهاي مادي آن است، چون با نعمتهاي مادي و لذائذ جسماني كما بيش همه انسانها آشنا هستند؛ ولي بسيار كم‏اند كساني كه در دنيا از لذائذ روحاني برخوردار بوده‏اند و رشحه اي از آن را چشيده‏اند. ولي آنچه به طور قطع و يقين مي‏توان گفت اين است كه نعمتها و لذائذ و برخورداري‏هاي معنوي بهشت قابل مقايسه با لذائذ مادي آن نيست. چنانكه در دنيا نيز براي اهلش چنين است. طوري كه اهل معنا حاضر نيستند نظر الي وجه اللّه را با سراسر نعمتهاي مادي بهشت عوض كنند. فهرست بعضي نعمتهاي معنوي بهشت از اين قرار است:
1. رضوان اللّه.
2. منظور نظر رحمت خدا بودن و نظر الي وجه اللّه.
3. احترام مخصوص.
4. محيط با صفا و سلام.
5 . امنيت و از بين رفتن ترس.
6 . وجود دوستان صميمي و موافق.
7. شادي دل.
8 . تحقق اراده و آنچه دلخواه مؤمن باشد.
9. وجود نعمتهاي معنوي غير قابل تصور.
10. دوام نعمت.

در اينجا به عنوان نمونه به برخي آيات اشاره مي‏شود: قرآن مي‏فرمايد: «    وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا  الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» (توبه: 72) به مؤمنين و مؤمنات باغهاي بهشتي را وعده داده است كه از زير آنها نهرها جاري است و در آن جاودانه خواهند ماند. همچنين مسكنهاي پاك در بهشت عدن و در حالي كه رضا و خشنودي خداوند از همه اينها برتر و بزرگتر است. رستگاري و پيروزي بزرگ همين است.    
در مورد چگونگي برخورد بهشتيان با هم و محيط حاكم: «    لاَ يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْواً وَلاَ تَأْثِيماً  إِلاَّ قِيلاً سَلاَماً سَلاَماً» (واقعه: 25 و 26) در بهشت نه سخن لغو و بيهوده‏اي مي‏شنوند و نه گفتار گناه و آلوده؛ تنها چيزي كه مي‏شنوند سلام است و سلام.    
درباره امنيت و زوال خوف: «    ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لاَخَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلاَأَنْتُمْ تَحْزَنُونَ» (اعراف: 49) داخل بهشت شويد در حالي كه نه ترسي داريد و نه غمي.