پرسش. اگر فرزندي بگويد خداوند بي نياز است و نيازي به نماز خواندن من ندارد پس من نماز نمي خوانم، چگونه ميتوان او را متقاعد ساخت؟
پاسخ: اينكه خداوند نيازي به نماز خواندن ما ندارد، سخن درستي است امّا نبايد انكار كرد كه ما به نماز خواندن و هم صحبتي با خداوند و راز و نياز با پروردگار خويش نياز داريم. در واقع اين لطف الهي است كه به بندگان خود اجازه داد كه با او سخن بگويند.
راز و نياز با خداوند كه بينياز مطلق است، ارزش ذاتي دارد ولي سخن گفتن با انسانهاي ديگر تنها در صورتي ارزشمند است كه در راستاي قرب الهي باشد؛ در غير اين صورت جز گذران بيفايده عمر نيست. پس چگونه است كه برخي ساعتي به صحبت تلفني با دوست خود ميپردازند امّا هنگام اذان و دعوت به نماز غافل ميمانند؟ اين نهايت كملطفي است و ناشي از عدم آگاهي ما به حقيقت نماز و اهميت آن است؛ در حالي كه ياد خدا تنها پناهگاهي است كه در مقابل وسوسه هاي شيطاني، سپر بلاي آدمي است. ذِكْرُ اللّهِ دِعامَةٌ الايمانِ وَ عِصْمَةٌ مِنَ الشَّيْطانِ؛ ياد خدا ستون دين و مايه مصونيت از شيطان (و افكار شيطاني) است. (غررالحكم و درر الحكم، تميمي آمدي، قم، انتشارات دفتر تبليغات، 1366ش، ص 188.) و نماز بهترين ذكر است.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید