پرسش. آيا افرادي كه خواسته يا ناخواسته، با چشم زخم براي ديگران مشكل ايجاد ميكنند، مرتكب گناه شده اند؟
پاسخ: در اصل وجود چشم زخم ترديدي نيست. (چنان كه حضرت يعقوب به فرزندان خود سفارش ميكند كه از درهاي مختلف و به صورت پراكنده وارد شهر شويد [تا از چشم زخم در امان باشند ]يوسف (12، آيه 67).) اما اينكه چگونه و بر چه توجيهي چشم برخي اين اثر را دارد.
يك بيان آن است كه چشم كسي كه از روي حسادت يا از روي شگفتي به موردي حساس ميشود، تشعشعي از خود ساطع ميكند. شايد بتوان گفت اين حالت قدرت نفس آن شخص است. بيشك چشم زخم به عنوان علّت ناقصه و در طول علت فاعلي حقيقي يعني خداوند متعال است و به اذن او اثر ميگذارد. نكته بعدي آنكه اين قدرت تحت اختيار و اراده آن شخص نيست كه زخم خود را تنها نثار دشمنان كند. با اين همه كسي كه دچار اين قدرت شده است به نكات ذيل توجه كند:
1. اگر انساني ميداند اين قدرت در چشم هاي اوست تا آنجا كه ممكن است به اموري كه مورد شگفتي يا حسادت اوست، نگاه نكند يا اگر نگاه كرد فوراً روي خود را برگرداند و با دعا و توسل اثر آن نگاه را از بين ببرد.
2. اگر چيزي به ذهن چنين شخصي خطور كرد با ذكر «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إلاَّ بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ» به قدرت خدا اقرار كند و به او پناه ببرد.
3. هر چه ايمان به خدا، معاد و عقايد مذهبي محكمتر باشد، اموري مثل چشم زخم در آنجا كمتر زمينه ظهور و بروز پيدا ميكند.
نكته پاياني آنكه با رعايت اين اصول اگر موردي اتفاق افتاد، اين شخص مقصّر نيست.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید