پرسش. در كتابي خواندم كه اگر زني شوهرش را آزرده كند يا بدون اذنش از خانه خارج شود، گناهان بسياري براي او نوشته ميشود و لعنت خدا و ملائكه بر اوست و به عذاب جهنم دچار خواهد شد. (مراجعه كنيد به روايت طولاني كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در مورد قصه «حَوْلاء»: مستدرك الوسائل، ج 14، ص 238 ـ 246.) با توجه به اين روايات اگر زن و مردي در موضوعي اختلاف داشتند و حق با زن بود ولي مرد بدخلق بوده و دعوا را او شروع كند تا حدي كه زن پس از مدتي صبر، طاقت نياورده، مقابله به مثل كند، گناه براي زن نوشته ميشود يا مرد؟
پاسخ: نخست آنكه تنها چنين نيست كه تنها اگر زن حقوق شوهرش را زير پا گذاشت، مرتكب گناه شود بلكه براي مرد هم تكاليفي وارد شده است و حقوقي كه در مورد زن بايد مراعات كند؛ اگر مرد حقوق زنش را رعايت نكند، مرتكب گناه شده است و حق الناس بر گردنش آمده است كه بايد ادا كند.
اكرام و محبت نسبت به همسر از سفارشات معصومين عليهم السلام است. در روايت آمده است كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود: در [عجبم] آيا كسي از شما همسرش را ميزند و در شب هم او را در آغوش ميگيرد؟ (الكافي، ج5، ص 509.)
بنابراين حق شوهر بر زن و حق همسر بر شوهر، در حق الناس بودن مساوياند. خلاصه آنكه حقوق بين زن و شوهر طرفيني است؛ چنانكه كتاب كافي دو باب جداگانه به نام: «حق الزوج علي المرأه» و «حق المرأةِ علي الزوج» دارد. (الكافي، ج5، ص 506 و ص 511. )
امّا نكته آن است كه چون قوام خانواده به مرد است (اشاره به آيه «الرجال قوامون علي النساء» نساء(4، آيه 34) ) و مرد مدير، مسئول و تكيهگاه خانواده است، مرد احترام خاصي در خانواده دارد كه بايد به قوت خودش باقي بماند تا خانواده استحكام لازم را داشته باشد. طبيعي است كه اگر حرمت مسئول نگه داشته نشود، مجموعه سازماندهي خود را از دست ميدهد؛ چنان كه ستون خيمهاي برداشته شود. به عبارت ديگر رعايت حق شوهر، احترام به شأن خانواده و علاقه به استحكام آن است. به همين جهت در روايات سفارش بسياري شده كه حيثيت و ارزش شوهر حفظ شود تا آنجا كه در برخي روايات آمده است: اگر [جايز بود كه] امر ميكردم به كسي تا براي ديگري سجده كند به زن دستور ميدادم تا براي شوهرش سجده كند. (الكافي، ج5، ص 508.)
البته در اين روايت شرط واقع نشده است ولي مضمون روايت ميرساند كه مرد در خانواده چقدر عظمت و اعتبار دارد.
اذيت كردن شوهر گناه بزرگي است تا آنجا كه امام صادق عليه السلام فرمود:
ملعونَةٌ ملعونَةٌ امْرَأَةٌ تُؤْذي زَوْجَها. (وسائل الشيعه، ج 16، ص 280.)
مورد لعنت است مورد لعنت است زني كه شوهرش را اذيت كند.
توبه چنين گناهي ندامت بر كار گذشته و تصميم به عدم ارتكاب آن و كسب رضايت از شوهر است. البته شرط سوم يعني كسب رضايت از شوهر، كمال توبه است. همين مورد براي مردي است كه حق زني را ضايع كرده باشد.
از نظر اسلام مهم آنست كه حق همه رعايت شود و عدالت برقرار گردد با اين تفاوت كه مرد به دليل قدرت جسمي كه دارد خودش ميتواند حقش را به طور كامل بگيرد ولي زن با حمايت قانون و شرع به حقّ خود ميرسد.
نكته آخر آنكه در مقابل حقوقي كه مردها دارند تكاليفي نيز بر گردن دارند كه سبب آن حق، آن تكليف است؛ براي نمونه مرد حق تصميم گيري در مسائل مالي دارد؛ چرا كه پرداخت نفقه و مهريه، تهيه مسكن و نظاير اين بر عهده مرد است. در نتيجه ميتوان گفت آنچه در ظاهر حق مرد است در واقع حق خانواده را تأمين ميكند.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید