پرسش : من خيلي دلم مي‏خواهد نمازهايم را خوب و دقيق بخوانم ولي هر چقدرسعي مي‏كنم سر نماز با توجه به اينكه معاني آن را مي‏دانم، باز احساس مي‏كنم كه حواسم پرت شده به جاهاي ديگري فكر مي‏كنم. گاهي اوقات دو بار سه بار نماز مي‏خوانم و مي‏گويم اين بار ديگر من به چيز ديگري فكر نمي‏كنم ولي باز متوجه مي‏شوم كه چيزهاي ديگر به فكرم آمده است.    

نكته آخر اين كه بعد از نماز انسان مشغول به تعقيب بشود، به عبارت ديگر،نماز ما پنج دقيقه نباشد، يك ربع قبلش شروع بكنيم، يواش يواش وارد نماز بشويم و يك ربع بعدش هم داخل نماز باشيم، اين نماز اثر دارد، و قلب را حاضرنگه مي‏دارد. و خواندن نوافل كه در روايات زياد به آن اشاره شده براي همين است: امام باقر(ع) فرمود كه: نماز مقداريش قبول مي‏شود كه توجه و حضور قلب داريد، راوي گفت كه پس ما هلاك و بدبخت شديم، امام فرمودند: نوافل جبران مي‏كند.  نافله‏ ها جبران مي‏كند. خواندن نافله ‏ها مخصوصاً نافله‏ هايي كه قبل ازنماز خوانده مي‏شود مثل نوافل ظهر و عصر و نافله صبح آن نافله‏ هايي كه قبل ازنماز خوانده مي‏شود، انسان را آماده ورود به نماز مي‏كند گرچه در نمازهاي ديگرهم كم و بيش اين هست، اين نافله‏ ها هم خود به خود كمبود حضور قلب را ترميم مي‏كند. البته اين بحث به توضيحات بيشتري نياز دارد.