افکار و احساساتمان را به عنوان یک مادر بهتر بشناسیم.

تخمین زمان مطالعه: 6 دقیقه

• پذیرش
درسته که همیشه گفتی من فقط برای بچه ام سلامتی و شادی میخواهم، ولی اگر بخواهی نزد خودت صادق باشی می بینی که معمولا بیشتر از اینها برایش خواسته ای. بعضی وقتها شده که برایش یک بزرگی خارق العاده را آرزو کرده باشی. کدام مادریست که رویای اینکه فرزندش یک پزشک موفق، نویسنده سرشناس یا ورزشکاری برنده مدال طلای المپیک را نداشته باشد؟ گاهی هم فکر کردی که یک پتانسیل خاص را در کودکت دیده ای مثل اینکه آنقدر به نظرت باهوش رسیده است که در ذهنت به اون جامه پزشکی یا مهندسی پوشانده ای. این خیلی خوبه که برای کودکت آرزوی موفقیت و شهرت داشته باشی، به شرط اینکه در تمام این لحظات همانگونه که هست عاشقش باشی. مهم نیست که اون در آینده چه تصمیماتی می گیرد و چه شغلی را انتخاب می کند مهم این است که تو امروز او را همانگونه که هست بپذیری.
به خودت بگو: کودکم را دقیقا همانطور که هست می پذیرم و دوست دارم.

• خطاها
”دروغ گفتن و نمایش دادن به قصد جلب توجه، کارهای اشتباهی هستند که من انجام دادم اما نمی گذارم که فرزندم هم همین اشتباه را تکرار کند”
این واقعا شجاعانه است که به اشتباهاتت اعتراف کنی، ولی اینکه بخواهی تضمین کنی که فرزندت پا جای پای تو نگذارد و همان خطا را دوباره مرتکب نشود غیر ممکن است. امروز می توانی با خودت عهد ببندی که الگوی مثبتی برای فرزندت باشی، اما باز هم نمی توانی مطمئن باشی که فرزندت آن خطا را مرتکب نمی شود. فرزندت باید راه خودش را دنبال کند، اشتباهاتی که در این مسیر مرتکب می شود او را قوی تر می کند و برای زندگی اش لازم اند، حتی اگر دقیقا همان اشتباهاتی باشند که تو در مسیر زندگی مرتکب شدی. تو می توانی درس هایی که از اشتباهاتت گرفتی برای فرزندت بازگو کنی و حتی روی نقاط منفی ماجرا تاکید کنی اما هرگز این قدرت را نخواهی داشت که جلوی اشتباه کردن او را بگیری.
به خودت بگو: من نمی توانم جلوی اشتباه کردن فرزندم را بگیرم حتی اگر دقیقا اشتباه مرا مرتکب شود. من فقط می توانم سعی کنم.

• کمال طلبی
همه پدر و مادرهای در آغاز رویای یک زندگی ایده آل را برای فرزندانشان در سر می پرورانند. در تصورات آن ها فرزندانشان هرگز زمین نمی خورند، دستشان نمی سوزد، ناامیدی و شکست را تجربه نمی کنند، حداقل تا زمانی که کنار آنها هستند این اتفاقات برایشان نمی افتد. به تدریج والدین واقع گرا می شوند، آن ها میپذیرند که کمال خیالی بیش نیست و نمی تواند هدف آن ها باشد. کودکان ما هم درست مثل ما ناکامل هستند و خواهند بود، ما فقط می توانیم به سوی کمال در حرکت باشیم. سالم ترین خانواده ها آنهایی هستند که کودکانشان با واقعیت ها مواجه می شوند و ابزار های لازم برای مقابله با شرایط سخت را بدست می آورند. برای فرزند تو بهتر است که یک زندگی غنی و سرشار از خوشی و ناخوشی و بالا و پایین های عادی داشته باشد تا بتواند قدرت درس گرفتن از آنچه بر سر راهش قرار می گیرد را بدست آورد.
به خودت بگو: من از توهم یک زندگی کامل برای فرزندم دست می کشم.

• تلاش و کوشش
یادت می آید چقدر دندان هایت را برهم فشار دادی تا کودکت قدم های اولش را بردارد، او می افتاد، دردش می گرفت و دوباره بلند می شد. احساس درماندگی ات را هنگامی که کودکت در حال تلاش برای غذا خوردن با قاشق بود به یاد داری؟ آرزو داشتی که می توانستی به نحوی از تقلایش کم کنی و این کارها را برایش آسان کنی. اما واقعیت این است که یادگیری تنها از طریق همین تلاش ها صورت می گیرد.
به تلاش های خودتان در زندگی نگاه کنید. اغلب ما بزرگترین درسها را در سخت ترین زمان ها می گیریم. همین داستان برای کودک مان نیز صادق است. هرچند که سخت است، اما گاهی اوقات فقط از مسیرهای سخت است که می توان قدرتمندتر رشد کرد. تنها کاری که از تو بر می آید این است که با آغوشی باز و دلی همراه در کنارش باشی و به او این اطمینان را بدهی که هر کمکی در حد توانت بر بیاید انجام خواهی داد.
به خودت بگو: تلاش و تقلاهای کودکم به او قدرت درونی مواجهه با سختی های آینده را می دهد.

• تحسین
” من با صدای بلند تحسین می کنم و به نرمی سرزنش می کنم”
یک توصیه عالی، که اغلب اوقاب برعکس آن انجام می شود. فراموش می کنی که کودکت را جلوی دیگران تحسین کنی شاید چون فکر می کنی که این رفتار خوب وظیفه اوست و نباید غیر از این باشد. به جای تشویق، او را به خاطر هر اشتباه کوچکی توبیخ می کنی تا دیگران بدانند که تو مادر خوبی هستی که اشتباهات فرزندت را تصحیح می کنی. وقتی جلوی دیگران به فرزندت بگویی ” آفرین، کارت عالی بود” به او نشان می دهی که به تمام تلاش هایش افتخار می کنی و قدر آن ها را می دانی و وقتی که او را به کناری ببری و در گوشش بگویی ” این طور رفتار کردن درست نیست” به او نشان داده ای که چه انتظاری از او داری بدون این که غرورش را جریحه دار کرده باشی.
به خودت بگو: من با صدای بلند تحسین می کنم و به آرامی و در خلوت سرزنش.

منبع:
فرزندپروری
نویسنده: پریسا گلستانی