عبّاس افندي که بعدها لقب عبدالبهاء براي خويش اختيار کرد پسر ارشد حضرت بهاءاللّه بودند که قبل از نيمه شب بيست و سوم ماه مي1844 ميلادي ، مطابق با پنجم جمادي الاولي 1260 هجري قمري در طهران تولّد يافت .
در ماه اوت1911 نخستين مسافرت خود را بعالم غرب آغاز کرد و در طي سخنرانيهاي متعددي که در مجامع گوناگون آنجا ايراد نمود، صراحتاً از انگليس و آمريکا جانبداري کرد.
وي در اوايل سپتامبر 1911 به لندن وارد  و يکماه در آنجا اقامت  نمود و در آنجا سخنراني هايي داشت. سپس به پاريس عزيمت کرد و در آنجا نيز اوقاتش را به خطابات و نطقهاي روزانه گذراند. در ماه دسامبر به مصر مراجعت نمود و در بهار سال بعد به استدعاي مکرّر بهائيان امريکا به طرف ايالات متّحده عزيمت کرده و در ماه آوريل 1912 به نيويورک وارد شد. و در طي نه ماه از ساحل شرقي تا ساحل غربي امريکا مسافرت کرد و در آنجا نيز خطاباتي ايراد کرد. در پنجم دسامبر با کشتي به طرف انگلستان حرکت کرد و شش هفته در آنجا اقامت نمود و از شهرهاي ليورپول ، لندن ، بريستول و ادينبورگ ديدن کرد . در ادينبورگ خطابه اي در مجمع اسپرانتيستها ايراد کرد . پس از دو ماه اقامت در پاريس به اشتوتگارت عزيمت کرد سر انجام در ماه مه 1912 به مصر بازگشت و در پنجم
دسامبر 1913 به حيفا مراجعت نمود . در اين موقع سنّ او به هفتاد سال رسيده بود.
در پستهاي بعدي برخي از سخنرانيهاي عبدالبهاء ارائه مي شود.
در اواخر جنگ بين الملل اوّل (1918 - 1914) ، پس از اينکه دولت عثماني سقوط کرد و سايه هاي استعمار بر تمامي کشورهاي تجزيه شده که در پهنه امپراطوري عثماني بودند ، گسترده گشته و شهرهاي گوناگون فلسطين يکي پس از ديگري توسط سرداران انگليسي گشوده مي شود،جناب عبدالبهاءبا خانواده ي خويش در فلسطين به سر مي برد. گويا مأمورين جمال پاشا (سردار عثماني)به دنبال ايشان هستند تا او را دستگير و اعدام نمايند . در هنگام محاصره شهر حيفا،
ناگهان تلگرافي از طرف " لرد بالفور " وزير امور خارجه ي انگليس به جنرال النبي سالار سپاه انگليس در فلسطين صادر مي شود و در آن تأکيد مي گردد:
"بجميع قوي در حفظ و صيانت حضرت عبدالبهاء و عائله و دوستان آن حضرت بکوشد"، متعاقب آن دستور،  جنرال النبي تلگرافي پس از فتح حيفا به لندن مخابره و از مصادر امور تقاضا نمود"صحّت و سلامت مبارک را بدنيا اعلام نمايند" ضمناً فرمانده جبههء حيفا مأموريت يافت که تصميمات لازم را جهت حفظ جان مبارک اتّخاذ و از اجراء نقشهء پليد جمال پاشا که طبق اخبار واصله بدايرهء اطّلاعات انگلستان بر آن تصميم بوده  که در صورت تخليهء شهر و عقب نشيني قواي ترک "حضرت عبدالبهاء و عائلهء مبارکه را در کوه کرمل مصلوب سازد"  جلوگيري نمايد.
اين مطلب در صفحات 623 و 624 کتاب قرن بديع اثر قلم شوقي افندي ، ترجمه ي نصر الله مودّت ، 149 بديع - 1992 ميلادي آورده شده است.
پس از جريان جنگ ، انگلستان در جهت قدرداني از جناب عبدالبهاء ، طي مراسمي لقب "سر" و نشان " نايت هود "( Knighthood ) که بزرگترين نشانه خدمتگزاري به انگليس است ، به ايشان اهدا مي نمايد ، لازم به ذکر است که  اين مراسم در روز 27 آوريل 1920 در باغ حکمران نظامي حيفا بعمل آمد .
اين مطلب نيز در صفحه ي 625 کتاب قرن بديع اثر قلم شوقي افندي ، ترجمه ي نصر الله مودّت ، 149 بديع - 1992 ميلادي و در صفحه ي77 کتاب بهاءالله وعصر جديد تأليف ج. اي. اسلمنت و ترجمه ع. بشير إلهي ، هـ. رحيمي ، ف. سليماني  آمده است.
با توجه به مطالب فوق الذکر، مشخص مي شود که عباس افندي با هم دستانش با دولت استثمارگر انگليس ارتباط برقرار کرده بودند و انگليس ، ايشان را در پوشش حمايت خود قرار داده بود.
در پستهاي آينده سعي مي شود مطالب و مدارک بيشتري در مورد جانبداري عبدالبهاء از انگليسي ها و آمريکايي ها ارائه مي گردد.
عباس افندي در سن هفتاد و هشت سالگي در ساعت يک و نيم صبح روز دوشنبه 28 نوامبر  1921 ميلادي فوت کرد.
از تأليفات عبدالبهاء مي توان به مقاله سياح - تاريخ دوره ي اوّل امر به فارسي-  مکاتيب در سه جلد مشتمل بر الواح مختلفه ( فارسي و عربي) - تذکرة الوفاء مشتمل برترجمه هاي احوال بعضي از مؤمنين امر(بهائي) - خطابات عبدالبهاء- الواح الوصايا- بعضي مناجات هاي فارسي و عربي و... اشاره کرد.
 
در پايان لازم مي دانم به اين نکته نيز اشاره نمايم که همانگونه که خوانندگان محترم مطلع هستند در طول جنگ اسرائيل با غزه و جنايات وحشيانه اسرائيل در غزه بسياري از کشورها از جمله غير مسلمانان به محکوم کردن اين جنايات در اسرائيل به هر نحوي با تظاهرات و راهپيمايي هاي خياباني پرداختند اما بهائيان اين مدعيان پر مدعاي اتحاد و صلح ميان همه ي بشر ، به دليل  وابستگي هايي که به اسرائيل دارند هيچ حرکتي اعم از صدور بيانيه ، مقاله و ... انجام ندادند و سکوت اختيار نمودند.  اين بحث ،مي تواند به نحوي ماهيت حقيقي بهائيت را بيشتر آشکار  سازد.