وحي و نبوت يهودي

• 1394/4/29
• 0
• 1041

بياييد ساختار آياتي را كه در آنها به گونه‏اي سخن از وحي و نبوت رفته است‏ببينيم. درمعنايي عام، تمامي كلمات به كار رفته در متون مقدس، نوعي وحي، خبر، پيام، نبوت ياچيزي از اين سنخ هستند كه با وارسي شكل يا محتواي آنها و يا نسبتهايي كه با هم و باديگر جنبه‏هاي زندگي و انديشه بشر پيدا مي‏كنند، مي‏توان نظريه‏اي در باب ارتباط خدا وانسان طراحي كرد; گر چه در اين مقال در پي چنان كاري نيستم، اما شايد گامي در اين راه‏بردارم. در هر حال، در اينجا مقصود معناي عمومي و عرفي «وحي و نبوت‏» است و به سهولت‏مي‏توان آن را براي نظيره‏هاي وحي و نبوت اسلامي در فرهنگهاي اديان ديگر نيز به كار برد.به بيان ديگر، اين قلم نه درون كاوي لغات و اصطلاحات را پيش‏خواهد گرفت و نه درگيرگفت و گوهاي ريزه سنجانه درباره معناي آنها خواهد شد. چيزي از دست نخواهيم داد!... زمينه‏ها، سياقها، كاربردها، تلقيها و تصديقات مهمترند تا عنوانها يا اسمها و معناها ياتصورات.

ادامه مطلب

نگاهي به خداشناسي يهود در قرآن مجيد

• 1394/4/29
• 0
• 906

قرآن مجيد خداشناسي يهود را در کنار ديگر تعاليم، متون مقدس و شخصيت‌هاي اين دين، مطرح کرده و دربارة آن داوري کرده است. با اينکه قرآن اصل خداشناسي يهودي را مورد تأييد قرار داده است، اما در عين حال اموري را در اين باره به يهوديان نسبت داده و آنان را مورد مؤاخذه قرار داده است. قرآن مجيد به يهود نسبت مي‌دهد که عزير را پسر خدا خوانده‌اند، عالمانشان را رب خود گرفته‌اند، خود را فرزند خدا دانسته‌اند، خدا را فقير و خود را غني خوانده‌اند، و به خدا نسبت بُخل داده‌اند.

ادامه مطلب