کمتر از يک ماه از درگذشت ژان پل دوم، و کمتر از ده روز از انتخاب يوزف راتسينگر به مقام پاپى نگذشته است. همين زمان کوتاه، ناظران و تحليلگران دينى و بين المللى را در انديشه فرو برده است که شأن و جايگاه دستگاه واتيکان در زمان رهبرى او چه سرنوشتى خواهد يافت. راتسينگر که ساليانى رئيس مجمع ايمان در واتيکان بود
ادامه مطلبجبرگرايي، نتيجه اي ممکن و آشکار از تعريف مقام الوهي يا خدا در بيشتر نظامهاي الاهياتي است. اين نظامها به طور معمول خدا را وجودي مي دانند که قادر و عالم مطلق است و علم مطلق او شامل پيش آگاهي او از همة حوادث آينده مي شود. به نظر مي رسد وجودي با چنين ويژگي هايي بايد به طور کامل مسئول نهايي همة حوادثي باشد که در اين جهان اتفاق مي افتد. بنابراين، هيچ موجودي نيست که وجود او فراتر از خدا باشد، مانند انسان و در عمل يا تصميم گيري و يا هر کار ديگري، چه مهم و چه پيش پا افتاده، در هر زماني و در هر مکاني و در هر شرايط قابل فهمي واقعاً آزاد باشد.
ادامه مطلبنويسنده در اين مقاله به بررسى نظريات توماس آکويناس درباره تعليم مقدس مىپردازد. منظور او از تعليم مقدس همه علوم و معارفى است که معلم آنها خداست و کتاب مقدس شايسته اين عنوان است. آکويناس بر اين باور است که براى رستگارى انسان ضرورى استحقايق خاصى که فراتر از عقل است، از طريق وحى الهى براى انسان آشکار شود. حقايق درباره خدا، آنچنان که عقل قادر به شناختن آن باشد، فقط توسط افراد معدود قابل شناخت است؛ آن هم پس از مدتهاى طولانى و همراه با خطاهاى فراوان. بنابراين ضرورى است که انسانها حقايق الهى را از طريق وحى بياموزند.
ادامه مطلبدر اين نوشتار برآنم كه به يك پرسش به ظاهر پيش پا افتاده كه پيش از اين بارها عالمانِ جنبش هاى نوپديد دينى از آن بحث كرده اند، پاسخ گويم[1]. يك جنبش نوپديد دينى چيست؟ به رغم اين واقعيت كه در بى شمارى از سخنرانى ها از جمله دو سخنرانى از همين نويسنده (1994 و 1999) از اين موضوع سخن به ميان آمده اما من معتقدم كه تا كنون تعريف مناسبى از آن ارائه نشده است
ادامه مطلبتثليث: آموزه اى بنيادين در الهيات مسيحى، مبتنى بر الوهيت خداى سه گانه پدر، پسر و روح القدس. تثليث، در لغت به معناى سه گوشه کردن و بر سه بخش کردن چيزى آمده است[1] و در الهيات مسيحى به معناى آموزه‌اى است که الوهيت خداى سه‌گانه پدر، پسر و روح‌القدس را بيان مى‌کند.[2] نظريه تثليث (TRINITY)، بيانگر ادراک طيفى از مسيحيت از خدا به عنوانِ يک حقيقت سه‌گانه است.
ادامه مطلبارتباطات ميان فلسفه و مسيحيت در طول بيست قرن آينه تمام نمايى از تضاد و تنش منازعه پيلاطوس با اين ادعاى مسيح است كه او نشانه حقيقت است[1]. در دوران جديد، لازمه سنجه هاى عقلانيت دوره روشنگرى آن بود كه اعتقادات دينى در صورتى به لحاظ فلسفى معتبرند كه بر دلايل معتبر استوار باشند و مقدمات آن ها از مقبوليت همگانى برخوردار باشد. چنين دلايلى به رغم تلاش هاى استوار و متهورانه نازا وامانده اند، و در نيمه قرن بيستم صاحبان تقريباً جدى دين و فلسفه در برابر مباحث فلسفى دين (كه در آن وقت در رشته فرعى فلسفه دين شكل تخصصى به خود گرفته بود) موضعى كاملا دفاعى گرفتند.
ادامه مطلببه عنوان يک اروپايي ساکن در امريکا شاهد افزايش چشمگيري در تعاطي فرهنگ هاي متمايز هستم . بسياري از ارزش هاي مسلم براي انسان وقتي که مجبور به زندگي در جامعه اي با فرهنگ متفاوت است بايد تغيير کند. در اينجا علي رغم وجود 92درصد اشتراک زباني در حدود 80 درصد اختلاف فرهنگي وجود دارد. عده معدودي ، از مشکلات من و خانواده ام که در امريکابا آن مواجه هستيم آگاهي دارند. اگر در افريقا بوديم انتظار شوک فرهنگي را مي شد داشت .
ادامه مطلببا وجود اختلاف نظرى که در مسلک هاى کاتوليک، ارتدکس و پروتستان مشاهده مى شود اما مسأله تثليث در همه اين مسلکها وجود دارد به نحوى که مهمترين شاخصه دين مسيحى را بايد در اين امر جستجو کرد و محور تعاليم اين دين به شمار آورد. علي گلايري(1) در اين مقاله ابتدا نظريه تثليث را در عهد جديد بررسى نموده سپس به منشأ آن پرداخته که آيا از تعاليم عيسى مسيح است يا بر اثر مرور زمان از ناحيه عقايد اديان غيرآسمانى وارد اين دين شده است. در حالى که نه با عقل سازگار است و نه موافق با تاريخ و تعليمات مسيحيت و قرآن کريم نيز آن را به صراحت رد مى کند.
ادامه مطلبواژه «تجدد» modernity يکى از واژههاى چترگونه است که مىتواند معانى متعدد و حتى گوناگون را در برداشته باشد. آن گونه که اخيرا در کتابى از لويى دوپره Luis dupre با نام گذار به تجدد (1) Passage to modernity آمده است، «تجدد حادثهاى است که رابطه بين هستى، منشا متعالى آن و انسان مفسر را دگرگون کردهاست». (ص249کتاب) اين جمله هر چند تا حدى خنثى است. در عين حال دلالت مى‌کند که ترکيب زنده پيشين گسسته، و بينشهاى قديمىتر درباره روابط عميق بين طبيعت، خدا و آدمى دچار تغيير اساسى شده است.
ادامه مطلببرّه خدا Lamb of God: لقبى که يحياى معمدان، عيسى را بدان توصيف کرد و در کتاب مکاشفه به عنوان نماد مسيح مطرح شده که به مثابه فديه گناه، قربانى شد.
ادامه مطلباز ديدگاه كليساى كاتوليك، خدا از راه القاى تدريجى سرّ خاصش به صورت اعمال و كلمات، خود را بر آدمى آشكار ساخته است. از آنجاكه كتاب مقدس به الهام الاهى نوشته شده، كتاب مقدس در حقيقت كلام خداست. به بيان ديگر، خدا مؤلف كتاب مقدس است; زيرا او آيات آن را به مؤلفان بشرى الهام كرده است. همچنين خدا با فرستادن پسرش خود را كاملا آشكار ساخت و عهدش را در او براى هميشه پايدار ساخت.
ادامه مطلبهيچيک از کساني که درباره‌ي گرايش‌هاي مختلف مسيحي يهودي قلم زده‌اند، تاريخي کهن‌تر از عصر اصلاح ديني براي آن (مسيحيت يهودي)، نيافته‌اند. پس از آن، پوريتن‌ها، علاوه بر حفظ تئورک‌ِ لزوم شکل‌يابي دولت يهودي، آن را به عرصه‌ي عمل سياسي صهيونيسم مسيحي آوردند و سرانجام، با پايان‌جنگ جهاني دوم و با پديد آمدن دولت يهودي اسرائيل، به آن جامعه‌ي عمل پوشاندند
ادامه مطلب* رنسانس سرآغاز عصر جديدي در تاريخ غرب است، از آن‌رو که هنرها، ادبيات و... بعد از قرن‌ها فراموشي و ميرايي، دوباره جان گرفت و زنده شد؛ البته با محوريت انسان و جايگزيني انسان به جاي خدا و ماديت به جاي معنويت. اين دوره، با اصلاح ديني و سپس، استعمار مشرق زمين و عصر روشنگري و انقلاب در اروپا ادامه يافت و به سرعت، نه اروپا و غرب را، بلکه تمام دنيا را متأثر ساخت.
ادامه مطلبتاريخ کليساى کاتوليک گوياى اين مطلب است که آموزه «معصوميت» يک مسئله حادث است و به پس از دوره حواريان برمى گردد. در هيچ جايى از کتاب مقدّس و مکتوبات ديگر دوره اوليه مسيحيت، اين آموزه به صورت يک اصطلاح بيان نشده است و در هيچ سند مکتوبى نمى توان آن را يافت، بلکه با مطالعه اسناد کليسا مشاهده مى شود که اين آموزه از جمله تصميمات و اختيارات پاپ در کليسا بوده است و پاپ ها يکى پس از ديگرى در مطرح کردن آن دخالت مى کنند.
ادامه مطلبآمرزش نامه ((Indulgence: در آيين کاتوليک روم، يعنى بخشودگى ناتمام مجازات هاى دنيوى به سبب ارتکاب گناه و پس از آن که گناه به وسيله آيين توبه بخشوده شود. الهيات آمرزش نامه ها بر اين مفهوم استوار است که با آن که جرمِ گناه و مجازات ابدى آن، به وسيله آيين توبه بخشوده مى شود، محبت و عدالت الاهى خواهان آن است که فرد گناهکار براى جرم خود تاوان بپردازد؛ در اين دنيا يا در برزخ.
ادامه مطلب
