والديني كه مي دانند قسمت والد شخصيت ضبط هاي امر و نهي و رفتارهاي پدر و مادر را انجام مي دهد قطعاً در برخورد با يكديگر ملاحظه، دقت و توجه بيشتري مبذول مي دارند و از نزاع، پرخاشگري و رفتارهاي تكانشي به خصوص در حضور كودك پرهيز مي كنند.
او دوست ندارد مورد امرونهي ديگران واقع شود و ديگران، حتي پدر و مادر برايش تكليف معيّن كنند. نوجوان، دوست دارد به رأي و انديشه‌اش احترام بگذارند،و مهمتر از همه اينكه، مي‌خواهد انتخابگر باشد.
لازم نيست کودک شما حتما کار برجسته و فوق‌العاده‌اي انجام دهد تا به او توجه و در نهايت وي را تشويق کنيد بلکه پيشرفت‌هاي معمولي کودکان نيز نياز به توجه دارند و حس ارزش‌مندي آنها را نسبت به خود تقويت مي‌کند.
پدر و مادري که کودکي نوپا دارند، سه برابر پدر و مادري که فرزندشان به سن مدرسه رفتن رسيده دچار ناراحتي هاي روحي هستند. مدارک پزشکي موجود اين ادعا را ثابت مي کند.
ايجاد محدوديت براي بچه ها براي ايجاد رفتارهاي مثبت در آنها بسيار مهم و ضروري است بشرطي که خيلي شديد و خشک و غير منطقي نباشند براي ايجاد محدوديت در بعضي از رفتارهاي کودکان بهتر است روشهاي زير را به کار ببريم .
براي تربيت تخيل و خلاقيت در کودکان بايد مطمئن شويم که کودکان به تجارب گسترده اي دسترسي دارند تا از طريق آن بتوانند خلاقيت و تخيل خود را رشد دهند. يکي از راه هاي گسترده تر کردن تجارب کودکان، استفاده از محيط اجتماعي است.
ورود نوزاد دوم در خانواده براي كودك بحران بزرگي را به وجود مي‌آورد. او كه تا آن زمان مورد توجه والدين بوده است با آمدن نوزادي ديگر موقعيتش را در خطر مي‌بيند و احساس ناخوشايندي پيدا مي‌كند.
كودك در سنين خيلي پايين ( شيرخوارگي ) كه دركي از معاني واژه ها ندارد و تفاوت ظريف موجود بين آنها را نمي فهمد، از شنيدن صداهاي متنوع شما و ديدن احساسات و عواطف شما لذت مي برد .
خانواده كانون گرم محبت[1] و نشاط و تلاش است. انسان در مسير تكاملي خود براي پاسخگويي به نيازهاي روحي و جسمي اش، شريكي براي زندگي انتخاب مي كند.
گروهي از والدين تصور مي کنند که اگر فرزند نوجوانشان توجه خاصي نسبت به دوستان هم سن و سالش دارد، به اين معناست که او ديگر به خانواده اش اهميتي نمي دهد. به همين دليل برخي از آنها براي جلب توجه او به سوي خود، مدام از دوستان وي بدگويي مي کنند؛
مهمترين مسئله اين است كه تربيت كودك كارى است كه كم و بيش انجام مى دهيم بدون آنكه زياد درباره آن فكر كنيم. بيشتر اوقات مكث نمى كنيم تا درباره آنچه در جايگاه پدر و مادر انجام مى دهيم فكر كنيم، چرا كه شرايط اجازه نمى دهد.
هنوز از زماني که پدرها نقش رييس خانه را بازي مي کردند، مدت زيادي نگذشته. اما اين روزها برخلاف آن روز و روزگار، پدرها به فرزندان شان بسيار نزديک تر شده اند....
تربيت ديني فرزندان يکي از دغدغه هاي اصلي خانواده هاي ايراني است. در کشوري که مردم آن به مذهب تشيع معتقدند و سيره امامان بزرگوار را سرمشق زندگي خود قرار مي دهند، طبيعي است که تربيت ديني يکي از پايه هاي اساسي فرزندپروري است.
پدران مي توانند در سطوح مختلف ارتباط فعال با فرزندانشان با يکديگر تفاوت داشته باشند. پدران به شيوه هايي برفرزندانشان، تأثير مي گذارند که مادران توانايي آن را ندارند؛
در اين دوران، خانواده حتي ممکن است از نظر ديگران خيلي شاد و خوشحال بنظر بيايد. اما فرزندان بتدريج ياد گرفته اند که اين آرامش و شادي و خوشحالي ادامه نخواهد داشت ودير يا زود، خشونت رفتاري اتفاق خواهد افتاد. بنابراين فرزندان اعتماد به دوران آرامش را از دست مي دهند.
