تدبير ش 61
ضرورت توجه به شموليت حكم غيبت به كتاب و رسانههاي جديد
ايني كه اصلاً اين كار [غيبت] جايز است يا جايز نيست، ولو به قصد اصلاح باشد، اين را نميشود بهطور مطلق يك چنين چيزي را پابند شد؛ كه ما بگويم ما چون ميخواهيم در امر جامعه اصلاح كنيم، پس زيدي را، عمروي را، يا يك جرياني را بهطور مطلق مورد تهاجم قرار بدهيم، غيبت كنيم حالا آن كساني كه اين كارها را ميكنند، خيلي اوقات به غيبت هم اكتفاء نميكنند؛ خب! ملاحظه ميكنيد ديگر. گاهي چيزهاي را ميآورند كه معلوم نيست حدِّ غيبت[معني غيبت، تعريف غيبت] بر او صادق باشد؛ شايد مصداق تهمت است، مصداق افتراء است، مصداق قول به غير علم است، مصداق سبّ و شتم است؛ نميشود اين را گفت كه اگر طرف قصد اصلاح دارد، پس بنابراين، اين جايز است براي او، نه! موارد استثناء همان مواردي است كه [در كتب فقهي] ذكر شده است. منتها بايد اين موارد صدق كند، احراز بشود. اين خيلي مهم است.
واقعاً يكي از چيزهاي كه ما همهمان بايد توجه كنيم، به مردم هم بايد بگويم، ياد بدهيم كه توجه بكنند اين است كه: به صرف توهم اينكه حالا اين كار مصلحت دارد، دستشان را، يا قلمشان را، يا وبلاگشان را آزاد نكنند كه هر چه به دهنشان آمد، آن را بگويند؛ اينجور نيست، چون وسايل مدرن امروز همه مشمول همين حكم است. يعني خواندن وبلاگ هم مثل خواندن كاغذ است، كتاب است، نامه است، مثل شنيدن حرف است. استماع غيبت شامل همة اينها ميشود؛ يعني ملاك استماع در اينها وجود دارد مسلّماً. شنيدن به گوش خصوصيتي ندارد، خواندن توي نامه هم عين همان است كه ما در بحث استماع اين را تأكيد كرديم و عرض كرديم.
خب! دوربين هم همينجور است. فرض كنيد كه اگر چنانچه انسان يك خطاي را از كسي ديد، اين را رفت با دوربين ثبت كرد، بعد آمد يك جاي نشان داد، اين هم همان است ديگر؛ چه فرقي ميكند؟ يعني بايستي واقعاً به اينها توجه كرد. محيط را بايد محيط اخلاقي كرد. ما اگر بخواهيم جامعه را اصلاح بكنيم، اين اصلاح فقط به اين نيست كه انسان از افراد غيبت بكند. راههاي ديگري هم وجود دارد. حالا من غيبت را عرض ميكنم؛ فضلاً[تا چه رسد به] از تهمت و افتراء و اينها.1
بايستي ارتباط خود با خدا را مستحكم كنيم
بايستي ارتباط خود را با خدا حفظ كنيم، مستحكم كنيم. خاصيت يك حركت الهي همين است: همتهاي مردم، كارهاي مردم، عزم و ارادة مردم، حضور مردم، در كنار توجه به خدا، در كنار دلهاي آمادة براي تضرع؛ اينها خيلي مهم است. ارتباط خود را با خدا قوي كنيم. نگذاريم دلهاي ما متمايل به سمتي شود كه ما را از راه خدا دور كند؛ «رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً»؛(آل عمران 8) اين دعاي است كه قرآن به ما ياد ميدهد.
خوشبختانه جوانهاي ما با دلهاي پاكشان، با دلهاي نورانيشان، با حضورشان در مراسم گوناگون، رحمت الهي را جلب ميكنند. و يكي از موارد جلب رحمت الهي، همين نهم دي بود. به بركت ياد حسينبنعلي سيدالشهداء مردم در صحنه آمدند و بساط فتنهگران را جمع كردند.2
تدبير ش 62
مراقب اعمال، رفتار، گفتار، حتّي افكار و تصورات خود باشيم
خداي متعال به پيغمبر خود هم ميفرمايد: « يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ».( احزاب 1) تقوا، لزوم تقوا، رعايت تقوا، مخاطبش حتّي وجود مقدس پيغمبر است. خدا را در نظر داشته باشيم. مراقب اعمال خود، رفتار خود، گفتار خود، حتّي افكار و تصورات خود باشيم؛ اين معناي تقواست. اگر اين حاصل شد، همة راههاي بسته گشوده خواهد شد و خداي متعال در همة مراحل، ملتي را كه داراي تقواست، ياري خواهد كرد.3 3. ۸۹/۱۱/۱۵ بيانات در خطبههاي نماز جمعه تهران
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید