کبر آدم را بي مزه ميکند.نديده اي بعضي ميوه ها وقتي بزرگ ميشوند از مزه مي افتند ديگر مشتري ندارند و گاهي هم به جاي اينکه به مصرف انسان درآيند خوراک گاو و گوسفند ها ميشوند.
البته همين جا گفته باشم که آن افتادگي اي ارزش و بها دارد که براي خداوند باشد و نه هيچ انگيزه اي ديگر.چون پاره اي خود را افتاده نشان مي دهند تا به قول بيدل دهلوي از اين رهگذر ديگري را شکسته و يا از صحنه بيرون برانند.درست مثل سنگ که پايين آمده و افتادگي ميکند تا جامي را شکسته و يا چيزي را پرت و يله سازد.
((از فريب خاکساري هاي خصم ايمن باش سنگ تا شد مايل افتادگي مينا شکست)).