امروزه با افزايش سن ازدواج، سن بارداري هم بالا رفته است. ولي متخصصان زنان و زايمان معتقدند بارداري در سنين مختلف تفاوت دارد.
بارداري در هر سني، مزايا و معايبي دارد که با برخي از اين معايب و مزايا آشنا مي‌شويم.
بارداري در 20 سالگي
گفته مي شود فاصله 20 تا 30 سالگي، بهترين دهه براي بارداري و بچه‌دار شدن است. به گفته محققان، قدرت باروري زنان در 24 سالگي در اوج است. همه دختران هنگام تولد، حدود يک ميليون تخمک دارند و در سال‌هاي باروري تعداد تخمک‌ها حدود 300 عدد است. با افزايش سن، سن تخمدان‌ها هم افزايش مي‌يابد و تخمک‌ها نيز کيفيت ابتدايي را نخواهند داشت.
خطر سقط جنين در زنان 20 تا 24 ساله، فقط 10 درصد است، در حالي که بين سنين 35 تا 39 سالگي، به 18 افزايش پيدا مي‌کند. احتمال سقط جنين در زنان 40 ساله، 34 درصد است.
در 20 سالگي خانم ها کمتر دچار مشکلات زنانگي نظير فيبروم و اندومتريوز شوند، در حالي که با افزايش سن خطر اين بيماري‌ها افزايش مي‌يابد.
در هر سيکل قاعدگي و تخمک‌گذاري، شانس باروري 25 درصد است و بررسي‌ها نشان مي‌دهد، شانس بارداري در اوايل 20 سالگي 98 درصد و در اواخر 20 سالگي 84 درصد است و فقط 7 درصد از زنان 20 ساله، نابارور خواهند بود، در حالي که حدود دو‌ سوم زنان بالاي 40 سال، دچار ناباروري مي‌شوند.
6 درصد از زنان 20 ساله با وجود درمان ناباروري، هرگز بچه‌دار نمي‌شوند، در حالي که شانس اينکه زنان 40 ساله هرگز بچه‌دار نشوند، 64 درصد است.
احتمال سقط جنين در زنان 40 ساله، سه برابر زنان 20 ساله است و شانس داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون (منگوليسم) در 20 سالگي، يک در هر 1295 تولد است، اما اين تعداد در زنان 30 ساله، به يک در هر 759 تولد مي‌رسد.
20 تا 30 سالگي بهترين دوره سني براي بچه‌دار شدن زنان است.
بارداري در 30 سالگي
35 سالگي سني است براي تسويه‌حساب کردن با زناني که قصد بچه‌دار شدن دارند. در اوايل 30 سالگي، شانس بارداري بسيار کمتر از 20 سالگي است و خطر سقط و تولد فرزند مبتلا به سندرم داون بسيار بيشتر است، اما در 35 سالگي احتمال ناباروري بيشتر است و خطر بروز ناهنجاري‌هاي ژنتيکي هم نگران‌کننده‌ است؛ بنابراين بسياري از پزشکان انجام‌ آزمون‌هايي مثل آمنيوسنتز، بررسي ويلوس کوريوني و ساير آزمون‌هاي غربالگري جنيني را توصيه مي‌کنند.
احتمال سقط و عوارض مرتبط با بارداري نيز با افزايش سن بيشتر مي‌شود. يک زن 35 ساله بيشتر از يک زن جوان دچار بارداري خارج رحمي مي‌شود و همچنين احتمال سزارين براي زنان بالاي 35 سال بيشتر است.
محققان معتقدند زنان 35 ساله به بالا نياز به مراقبت‌هاي دوران بارداري بيشتري دارند، مخصوصا اگر بيش از يک فرزند بخواهند.
در فاصله بين 29 تا 35 سالگي ميزان باروري کاهش پيدا مي‌کند. در 30 سالگي شانس بارداري در هر تخمک‌گذاري 15 درصد است. به گفته محققان موسسه ناباروري سنت‌لوييس، شانس بارداري يک سال پس از تصميم به بارداري در حدود 75 درصد است، اما در صورت تاخير در بارداري اين شانس به 65 درصد کاهش پيدا مي‌کند. شانس سقط نيز از 12 درصد در 30 تا 34 سالگي، به 18 درصد در 35 تا 39 سالگي افزايش پيدا مي‌کند.
زناني که در 35 سالگي صاحب اولين فرزند خود مي‌شوند 40 درصد احتمال سزارين دارند و خطر تولد فرزند مبتلا به سندرم داون در 30 سالگي يک در 759 تولد است که اين آمار در سن 35 سالگي به يک در هر 302 تولد مي‌رسد.
احتمال دوقلوزايي در زنان 35 تا 39 ساله نيز بسيار بيشتر مي‌شود.
بارداري در 40 سالگي
هر چه بارداري بيشتر به تاخير بيفتد و سن خانم بالاتر برود، احتمال وقوع آن کمتر مي‌شود. بارداري در 40 سالگي، يعني بچه‌دار شدن 15 سال پيش از يائسگي و باز هم يعني کاهش تعداد تخمک‌ها که اين با افزايش مشکلات کروموزومي همراه است که خطر سقط و نقايص جنيني از پيامدهاي آن است. بين تخمک‌هاي توليد شده در اوايل 40 سالگي تا اواسط و حتي اواخر آن تفاوت آشکاري وجود دارد. به نوشته نشريه باروري و ناباروري، باردار شدن در 41 سالگي بهتر از بارداري در 43 سالگي است.
زنان 40 ساله‌اي که به دليل ناباروري تحت درمان هستند، 25 درصد شانس بارداري دارند، در حالي که زنان 43 ساله 10 درصد احتمال دارد بچه‌دار شوند.
بعد از 40 سالگي احتمال درمان ناباروري با تخمک‌هاي خود زن بسيار کم مي‌شود و نياز به درمان‌هاي کمکي و استفاده از تخمک‌هاي اهدايي بيشتر مي گردد.
عوارض بارداري از ديگر نگراني‌هاي مادران 40 ساله است. اگر قصد داريد در 40 سالگي باردار شويد، ممکن است در معرض خطر فشار خون بالا و ديابت بارداري قرار بگيريد. مشکلات مربوط به جفت و عوارض زايمان نيز در کمين شما است.
احتمال زايمان زودرس و نوزاد نارس در زنان 40 ساله بيشتر است. ميزان مرده‌زايي در زنان 40 ساله نيز بيشتر خواهد بود.