پاسخ: برزخ در لغت به معناي حائل و پرده ومانع بين دو چيز است. برزخ به اين معني در قرآن نيز آمده است: « مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ  بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لاَ يَبْغِيَانِ» (الرحمن: 19 و 20) دو درياي به هم رسنده و در كنار هم را به هم در آميخت؛ بين آن دو برزخي است تا بر هم غلبه نكنند. و در اصطلاح به عالمي كه از هنگام مرگ انسان تا قيامت كبري فاصله شده است، اطلاق مي‏شود. برزخ به اين معني فقط يك بار در قرآن كريم آمده است: «حَتَّي إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ  لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحاً فِيَما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَي  يَوْمِ يُبْعَثُونَ» (مومنون: 99 و 100) تا آن هنگام كه مرگ يكي از آنان فرارسد، گويد: اي پروردگار من، مرا باز گردانيد، شايد عمل صالحي را از آنچه كه انجام نداده‏ام انجام دهم. (مرا بازگردانيد تا كوتاهي‏ هاي خود را جبران كنم.) به او گفته مي‏شود: هرگز چنين نيست، اين سخني است كه او به زبان مي‏گويد. (اگر به دنيا برگردد به همان اعمال سابق خود برگردد.) و پشت سر آنها (پيش روي آنها) برزخي است تا روزي كه برانگيخته مي‏شوند.