پرسش : در صورت متوسل شدن (مثلاً به امام زمان(عج) ) آيا نيازي به دارو و درمان وجود ندارد؟ و يا براي حل هر مشكل ديگري آيا فقط توسل كافي است؟
پاسخ: عوامل مؤثر در سرنوشت انسان دو قسم اند:اول. عوامل مادي؛ مثل دارو، درمان، دكتر، پرهيز، غذا، سلامت، ورزش و... كه البته اينها را هم خدا قرار داده است. يعني دارو، هم وجودش را از خدا گرفته است، هم تأثيرش را. دكتر را هم خدا قرار داده است. غذا را هم خدا خلق كرده و خدا خواسته كه اين غذا مؤثر در سرنوشت انسان باشد يا دارو مؤثر در سرنوشت انسان باشد.
دوم. عوامل معنوي؛ مثل توسل، دعا، صدقه و هر احساني، كه همه اينها درسرنوشت مؤثر است و به عكس، هر گناهي در سرنوشت انسان مؤثر است، به گونهايكه يك گناه ميتواند عمر 60 ساله را به 30 سال تقليل دهد، يك حقكشي ميتواندانسان را بدبخت كند، روزي انسان را از بين ببرد، سلامت انسان را از بين ببرد،اين عوامل هم مخلوق خدا هستند و خدا به آنها تأثير داده است. يعني همانخدايي كه دارو را خلق كرده، دعا را هم وسيله تغيير سرنوشت قرار داده است.پيامبر اكرم(ص) فرمودند:الدعاء يردّ القضاء ولو أبرم ابراماً.
دعا قضا (سرنوشت) را تغيير ميدهد اگرچه آن سرنوشت محكم شده باشد.
با اين مقدمه پاسخ اين پرسش مشخص ميشود كه اين تصور برخي عامه كه چراسراغ عواملي برويم كه ربطي به خدا ندارد، [بلكه بايد] سراغ دعا، صدقه، توسلو... برويم، صحيح نيست، نه، هر دو را خدا قرار داده و به استفاده از هر دو هم امركرده است. خدا به ما عقل داده است و به ما علم داده است كه اگر سرما خوردي فلان دارو را مصرف كن و نزد فلان دكتر برو تا سرماخوردگيات خوب شود.
اگر مراد سؤال اين باشد كه آيا ميتوان اين دو را با هم به كار گرفت؟ بله خيليخوب است اگر انسان توجه داشته باشد كه همه كارها دست خداست، دكتر وسيلهاست، دارو هم وسيله است، دعا و صدقه هم وسيله است. هر دو را با هم به كار گرفتن بسيار خوب است.
اما بين اين دو دسته، يعني بين عوامل مادي و معنوي كه در سرنوشت انسان مؤثرند، تفاوت هايي وجود دارد و آن اينكه اسباب مادي به جايي ميرسند كه اظهار عجز ميكنند. بيماري به جايي ميرسد كه دكتر ميگويد از دست من كاريساخته نيست. دارو ديگر توان رفع اين بيماري را ندارد.
اسباب مادي محدوديت دارند اما اسباب معنوي خير. دعا به جايي نميرسد كه بگويد ديگر در قدرت من نيست. توسل اينگونه نيست كه اهل بيت(ع) بگوينداينجا ديگر كار دست ما نيست. خير، اين اسباب نامحدود است. اهل بيت(ع) نه تنها هر بيماري را كه بخواهند شفا ميدهند، بلكه به اذن خدا مرده را هم زنده ميكنند. در صورتي كه دارو و دكتر اين توان را ندارند.
پس بايد توجه داشت كه مؤثر همه اين ها خداست و آن ذهنيتي كه برخي خيالميكنند كه دكتر در مقابل دعا و توسل است اين ذهنيت باطلي است. اين دو دركنار هماند و هر دو را خدا قرار داده است، منتهي آن محسوس و مادي است واين نامحسوس و معنوي. اگر با اين تصور سراغ هر دو برويم اين مطلوب تر است ولي در درجه اول عقل و علم انسان است و استعدادهاي خدادادي حكم ميكند كه اين اسباب دم دستي را به كار بگيريم و در كنار آن هم دعا و توسل خوب است.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید