معني گناه و گوناگوني آن

گناه به معني خلاف است، و در اسلام هر گونه كاري كه برخلاف فرمان خداوند باشد، گناه است، گناه هر چند كوچك باشد چون نافرماني خدا است، بزرگ است.

رسول اكرم (ص) در سخني به ابوذر فرمود:

لاتنظر الي صغر الخطيئه و لكن انظر الي من عصيته:

« كوچكي گناه را ننگر، بلكه آن را بنگر كه از چه كسي نافرماني مي‌كني![1]»

آثار و پي‌آمدهاي شوم گناه

« سخت‌ترين مردم از نظر بلا، پيامبرانند، سپس كساني كه در پي آنانند، سپس كسي كه از ديگري بهتر است به ترتيب.»[2]

« گنهكار دوست مي‌دارد كه فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كندـ و (نيز) همسر و برادرش را ـ و قبيله‌اش را كه هميشه از او حمايت مي‌كردند ـ و تمام مردم روي زمين را تا ماية نجاتش شود. اما هرگز چنين نيست، شعله‌هاي سوزان آتش است كه دست و پا و پوست سر را مي‌كند و مي‌برد.

طرفداران اين نظريه، براي اثبات آن به دو دسته دليل عقلي و نقلي استدلال كرده‌اند:

استحقاق ثواب و عقاب يك امر عقلي است؛ بنابراين با آمدن ايمان و انجام اعمال نيك، انسان مستحق ثواب مي‌شود و با مرتد شدن و انجام گناه كبيره، مستحق عذاب.

سپس براي او پاداش بزرگي مي‌نويسم در عوض بلائي كه مي‌بايست بر او وارد شود و آن پاداش را براي او ذخيره مي‌سازم و زياد مي‌كنم و او اينها را نمي‌داند و ناراحتي كيفر و بلا باو نرسيده و منم خداي رئوف و مهربان.