1. درك متقابل یكدیگر

شك نیست كه زن و شوهر از دو خانواده و در دو فرهنگ جداگانه پرورش یافته اند. طرز فكرها، سلیقه ها، طرز تلقّى ها و برداشت ها متفاوتند و ممكن است درباره هر مسئله اختلاف نظر وجود داشته باشد. در اختلاف نظر است كه هریك مدعى اتخاذ شیوه اى مى شود و چون با همدیگر كنار نمى آیند ، مى گویند: همسرم مرا درك نمى كند. این خود موجب پیدایش انفجار در زندگى خانوادگى است. اما اگر دو نفر بكوشند كه یكدیگر را بشناسند و از علایق و اندیشه هاى یكدیگر آگاهى پیدا كنند ، مطمئناً به موفقیت هایى دست مى یابند.

در راه درك یكدیگر و رسیدن به تفاهم، زوجین باید به این اطمینان برسند كه محبوب یكدیگرند و در بینشان پیوندى حقیقى وجود دارد.

این نكته را نباید فراموش كنیم اگر انتظارات افراد از دیگران با مقدورات آن ها برابرى داشته باشد ، آنجا درك كردن وجود دارد. در چنین موقعى، تلاش و كوشش و امید حركت به وجود خواهد آمد. ولى وقتى انتظارات از حدود مقدورات فرد خارج باشد ، درك كردن وجود ندارد و در نتیجه ، سردى و یأس و سكوت به وجود خواهد آمد. به جاى حركت بیشتر، سكون و ركود جایگزین خواهد شد زیرا وقتى كسى را درك نكرده باشیم، طرف مقابل دچار رنج و ملال شده، از حركت و پویایى باز خواهد ایستاد.

 

2. تكریم یكدیگر

در زندگى مشترك زوجین، شاید رعایت آداب به صورتى كامل امكان پذیر نباشد ، ولى وجود احترام متقابل براى آن ها اصلى اساسى است. درگیرى ها و اختلافات آشكار هنگامى پدید مى آیند كه پرده حرمت فیمابین دریده شود و طرفین براى یكدیگر ارزش و احترامى قایل نباشند. مهم ترین شیوه براى جلوگیرى از بروز درگیرى ها در بین زن و شوهر تحكیم روابط و تكریم یكدیگر است. تكریم كردن زن به شوهر و بر عكس، طرفین را دل باخته و اسیر یكدیگر مى سازد. آن چنان كه هرگز از زندگى با همدیگر احساس سیرى و خستگى نمى كنند و سعى دارند همیشه در كنار یكدیگر و دور از همه گونه فریب ها زندگى كنند. حرمت گذاردن به هم یك حُسن است و هر زن و مرد باید در جستجوى نقاط مثبت در زندگى همسر و تكریم او به خاطر آن نقطه مثبت باشد.

بزرگداشت و تكریم به شخصیت، براى همسران، بلكه هر انسانى یك نیاز طبیعى است. در اثر غریزه حبّ ذات كه در طبیعت انسان نهاده شده، به ذات خویش علاقه دارد ، میل دارد دیگران نیز شخصیت او را بپذیرند و گرامى بدارند.

اگر نیاز طبیعى به تكریم شخصیت هر فرد در خانواده تأمین شد ، احساس آرامش مى نماید و به نفس خویش اعتماد پیدا مى كند. از توانایى هاى خود استفاده مى نماید و با دل گرمى و امید به موفقیت و كسب رضایت سایر اعضاى خانواده در مسیر زندگى قدم برمى دارد ، به خانواده همسر و دیگر مردم خوش بین مى شود و آنان را قدرشناس و قابل اعتماد مى داند و از همكارى با افرادى كه قدر او را شناخته و شخصیتش را گرامى مى دارند، هراسى ندارد.

همسرى كه مورد تكریم و احترام خانواده قرار گرفته است، به خانواده خود عشق می ورزد و در احترام متقابل همسر خود ، از هیچ كوششى دریغ نمى كند.

 

اگر این نیاز طبیعى در چارچوب روابط سالم همسر تأمین نشود، بلكه بر عكس، همسر مورد تحقیر قرار گیرد و به شخصیتش ضربه وارد شود ، خود را ضعیف و ناتوان و همسر خود را قدرناشناس به حساب مى آورد . چون از همسر و خانواده احترام ندیده است، نسبت به همسر خود بدبین مى شود. در این زمان است كه سوءظن ها و بدبینى ها سراسر وجود او را مى گیرد و درصدد انتقام جویى برمى آید. از این رو، در احادیث معصومان(علیهم السلام) در مورد كسانى كه مورد تحقیر قرار گرفته اند و عزّت نفس آن ها مورد خدشه واقع شده، روایات بسیارى وارد شده است.