اولین علامت دیسترس تنفسی، افزایش سرعت تنفس است. معیار سرعت تنفس در سنین مختلف، متفاوت خواهد بود. در نوزادی بیشتر از 60 بار در دقیقه، تا یک‌سالگی بیش از 50 بار در دقیقه، تا 5 سالگی بیشتر از 40 بار در دقیقه و پس از 5 سالگی بیش از 30 بار در دقیقه است.

علائم

کودک با بیماری تنگی نفس، معمولاً صدای ضعیفی دارد و نمی‌تواند خوب عمل مکیدن را انجام دهد، کلمه به کلمه حرف می‌زند و تحرک و فعالیت بدنی را انجام نمی‌دهد. عضلات در بین دنده‌ها، پایین دنده‌ها و بالای جناغ سینه به داخل کشیده می‌شوند و ممکن است پره‌های بینی در هنگام تنفس باز و بسته شوند. اگر مشکل شدیدتر باشد، در هنگام بازدم عضلات شکم به داخل کشیده می‌شود. در صورتی که اکسیژن به اندازه کافی به بدن نرسد زبان، لب‌ها و صورت کبود خواهد شد. گاهی ممکن است کودک رنگ پریدگی پیدا کند. کودک برای تنفس تلاش زیادی می‌کند و ممکن است در حین بازدم ناله کند و یا ممکن است صدای خس خس شنیده شود. کودک مبتلا به دیسترس تنفسی اغلب بد اخلاقی و بی‌قراری می‌کند، نق می‌زند، بی‌خواب می‌شود و یا خیلی خواب‌آلود و خسته به نظر می‌رسد. ممکن است برای این‌که راحت‌تر نفس بکشد، به جلو خم شود و دست‌ها را روی سطح صاف بگذار و شانه‌ها را به سمت جلو بدهد.

گاه در هنگام خواب دچار سرفه شدید شده و از خواب بیدار می‌شود.

علت

علاوه بر بیماری‌های دستگاه تنفسی، قلبی، گوارش، بیماری‌های غدد و متابولیک و ضربه نیز می‌تواند باعث دیسترس تنفسی شوند.

درمان

دیسترس تنفسی را جدی بگیرید و بلافاصله جهت بررسی آن به پزشک مراجعه کنید. اگر پزشک علت آن را تشخیص داد و درمان را شروع کرد درمان را ادامه دهید. و در صورتی که بهبودی حاصل نشد بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید.

اگر تنفس به طور ناگهانی قطع شود بلافاصله اقدامات احیا را آغاز کنید.

اگر به طور ناگهانی دیسترس ایجاد شد، تغذیه کودک را قطع کنید.