زودرنجی مخصوصا در خانم ها معمولاً می‌تواند برآمده از دو علت باشد:
1. افسردگی 
2. تربیت‌های ناصحیح خانوادگی.
اگر علائمی از افسردگی در فرد وجود دارد باید حتماً اقدامات درمانی انجام شود تا این زودرنجی هم تخفیف پیدا کند. در صورتی‌ که به‌ دور از هرگونه علامت افسردگی یا اضطراب زودرنجی به‌ عنوان یک مشخصه در فرد وجود دارد باید روش‌های رفتاری را تمرین نمود تا این خصوصیت تعدیل شود.

یکی از علل اصلی زودرنجی، پرتوقع بودن است. فرد زودرنج در واقع انتظار و توقع بالایی از دیگران دارد و چون دیگران نمی‌توانند همیشه این انتظار او را برآورده سازند موجب خشم و دلخوری او می‌شود.

در وهله اول باید نگاه خود را به مسائل و به افراد و اطرافیان خود تغییر دهید. باید بدانید که دیگران مختارند طبق عادات، رسوم، آداب، ارزش‌ها و نظرات خود رفتار کنند و این شمایید که باید افراد را با خصوصیات شخصی‌شان بپذیرید و در عین پذیرش با آن‌ها معاشرت کنید.

همان‌طور که برخی از خصوصیات شما دیگران را آزار می‌دهد و یا موردپسند آن‌ها نیست. پذیرش به معنای این است که با مسائل مرتبط با آن‌ها کنار بیایید و این مسائل را به‌ عنوان مشکل درون خود تلنبار نکنید. همسرتان را همان‌طور که هست قبول کنید و بیش از این از او انتظار نداشته باشید. این‌طوری خود شما هم آرامش بیشتری را دریافت خواهید کرد و مدام به دلیل مسائلی که باب میلتان نیست تنش نخواهید داشت. فرض کنید شما فرزندتان را مطابق سن کودکی‌اش می‌پذیرید. به این معنا که می‌دانید توان و ظرفیت او در همین حد است و نمی‌توان انتظار دیگری از او داشت.

دلیل دیگر زودرنجی این است که عادت ندارید دلخوری خود را به دیگران بیان کنید و مستمراً مسائل را درون‌ریزی می‌کنید. این عادت غلط ظرفیت و گنجایش شما را به‌ مرور کم می‌کند و احساس ناتوانی به شما می‌دهد و باعث می‌شود تا در اثر این ظرفیت‌ تکمیل شده هر آن، لبریز شوید.

یاد بگیرید انتظارات و خواسته‌های خود را به دیگران بگویید. تا آن‌ها اطلاعاتی از نیاز شما نداشته باشند نمی‌توانند آن را پاسخ‌گو باشند.

از قضاوت ناصحیح بپرهیزید. خیلی اوقات ما آدم‌ها عادت کرده‌ایم در مورد مسائل خیلی راحت تصمیم‌گیری کنیم و به بدترین شکل ممکن آن‌ها را تعبیر کنیم. احساس ما برگرفته از نوع تعبیری است که از مسائل داریم. گاهی آن چیزی که احساس انسان‌ها می‌گوید با حقیقت متفاوت است.

با خود شرط کنید که هیچ‌گاه و در هیچ شرایطى بعد از یک گفت‌وگویی که به جرو بحث کشیده می‌شود، دیگر به آن فکر نکنید.

رفتارتان را کنترل کنید اما با بیان ساده و صمیمانه دیگران را از وضعیت روانی خود مطلع کنید؛ مثلاً به‌طرف مقابلتان بگویید که این رفتار یا حرفش، شما را ناراحت کرده است.

به‌ هنگام بروز ناراحتی و دلگیری، به‌ سرعت حالات خود را تغییر دهید؛ مثلاً اگر ایستاده‌‏اید، بنشینید و اگر نشسته‌‏اید، دراز بكشید و صورت خود را با آب سرد بشویید و یک لیوان آب خنک بیاشامید و خود را از موقعیت دور کنید. 
اگر می‌خواهید انتقاد کنید، زمان و روش درست آن را بشناسید. به اطرافیانتان نشان دهید که حسن نیت دارید و هنگام مطرح کردن مواردی که شما را آزار می‌دهند، از ویژگی‌های مثبت شروع کنید و به‌ جای ضمایر تو و شما، از ضمایر من استفاده کنید، "من از این رفتار خوشم نمی‌آید" را جایگزین "این رفتار تو مطلوب نیست"، کنید.

یکی دیگر از علل زودرنجی در خانم‌ها کم‌خونی است. افراد کم‌خون بسیار بیشتر از دیگران دچار نارحتی‌های جسمی و روحی می‌شوند. بنابراین لازم است تا با آزمایش خون از وضعیت جسمانیتان مطلع شوید. افراد مبتلا به کم‌خونی بهتر است از گوشت قرمز که سرشار از آهن است بیشتر از گوشت سفید استفاده کنند.