جایگاه و اهمیت تشکیل خانواده

انسان، اصالتاً موجودی است اجتماعی و نخستین بستر فعلیت یافتن این ویژگی برترین مخلوق الهی، به طور قطع کانون مقدس خانواده است. هم خانواده، اولین، مهم‌ترین و پر برکت ترین نهاد اجتماعی در تاریخ فرهنگ و تمدن انسانی است. خانواده، کانونی است که باید برای حفظ حرمت و کرامت انسان و تأمین سلامت جسمانی و روانی و و رشد معنوی او استحکام یابد. قوام خانواده به منظور تداوم انسجام جامعه و تأمین محیطی سالم برای زیستن انسانها ضرورتی انکار ناپذیر است.

خانواده با پیمان ازدواج و پیوند همسری زن و مردی هوشمند و آگاه و برخوردار از بلوغ فکری و قابلیت‌های اجتماعی پایه گذاری می‌شود و این زوج ستون اصلی حیاتی‌ترین نهاد اجتماعی، یعنی «خانواده» را تشکیل می‌دهند.

در نظام الهی و فرهنگ قرآنی، هدف اصلی ازدواج و تشکیل خانواده رسیدن به آرامش روان و آسایش خاطر، پیمودن طریق رشد و شکوفایی، نیل به کمالات انسانی و تقرّب به ذات حقتعالی است.

تردیدی نیست که از تنهایی به در آمدن، همسر و همراه شدن، خانواده مستقل تشکیل دادن، ارضای کششهای نفسانی و غرایز طبیعی، بهره‌گیری از دوران با نشاط جوانی، کسب استقلال، حفظ عفت و مصونیت از گناه، آرامش و تعادل اعصاب و تولید و تکثیر نسل از نتایج قهری ازدواج و بالطبع از مهمترین عوامل مؤثر در آرامش روان، آسایش فکر و جان و احساس رضامندی درونی است. خالق حکیم و جان آفرین در قرآن کریم می‌فرماید:

"از نشانه‌های او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید. و در میانتان مودت و رحمت قرار داد." (1)

پس اولین و برترین معیار و نشانه برتری و سعادتمندی همسران، احساسی است که از آرامش روان و شکوفایی وجود دارند. خانه‌ای که آرامشگاه است، مناسب‌ترین سکوی اعتلای وجود است و همسری که آرامش بخش است، مطلوب‌ترین همدل و همراه می‌باشد. آرامش خاطر و آسایش روان همسران زمانی به شایستگی فراهم می‌گردد که ارتباط متقابل ایشان بر پایه محبت، عطوفت، مهربانی و گذشت استوار باشد.

بنابراین سلامت و سعادت جامعه به سلامت و پویایی نظام خانواده وابسته است و سلامت و تعادل و تعالی نظام خانواده نیز به کیفیت روابط بین زن و شوهر، والدین و فرزندان بستگی دارد.

در کانون خانواده، هر یک از اعضای خانواده نسبت به یکدیگر وظایفی به عهده دارند که از حقوق آنان سرچشمه می‌گیرد. این وظایف باید به شکل متقابل مورد توجه قرار گیرد تا در سایه ایفای نقش هر یک از آن، این کانون بنیادین تقویت و تعالی یابد.
هر قدر روابط فیمابین همسران بهتر، سالم‌تر و پرجاذبه‌تر باشد، زندگی‌ای شیرین‌تر و باصفاتر می‌گردد و فرزندان پرنشاط و موفقی تربیت را خواهند شد.

پی نوشت:

1- سوره روم، آیه ۲۱