خنده‌های حکیمانه

محمدحسین قدیری

زن‌هراسی

می‌گفت: عادت ندارم سرم را روی بالش کوتاه بگذارم. یک‌بار دوتا بالش زیر سرم گذاشته بودم و در خواب ناز و عالم هپروت بودم که دیدم زیر سرم خالی شد و سرم افتاد روی بالش زیری.

همسرم بود که از قانون نیوتن استفاده کرده بود و بالش بالایی را با سرعت کشیده بود!

 گفتم: چرا این کار را می‌کنی هااااا؟!

 گفت:‌ کور خوندی نمی‌ذارم زیر سرت بلند بشه!

گفتنی است که من همیشه یک شلوار دارم و تا این تکه‌تکه نشود، همسرم اجازه نمی‌دهد شلوار دیگری بخرم. می‌گوید: نمی‌ذارم شلوارت دوتا بشه!

 جالب این‌جاست که همسرم بخاری خانه را هم زمستان‌ها خاموش می‌کند.

وقتی از سرما با لرز می‌گویم: خانم! مُردم از سرما چرا روشنش نمی‌کنی؟

می‌گوید: نمی‌ذارم نفست از جای گرم بلند بشه!

قدیم، همسرم پشت سرم نماز می‌خواند که دیگر نمی‌خواند!

می‌گویم: چیزی شده؟ می‌گوید: نه، مامانم میگه قبر خودت را داری با دست خودت می‌کنی! این یعنی تأیید عدالت شوهرت و تأیید عدالت یعنی کیش و مات تو در صفحه شطرنج با مهره هوو.

* امان از دست این زنان!

می‌گویند زن گل است، ولی نمی‌گویند چه گلی؟ من تازگی در برنامه مستند دیدم که گل‌های آدم‌خوار هم وجود دارد. مدتی است زن‌هراسی دارم.