سهم حلالت را کم نکن:

در حدیث داریم رزق‌ هركسی با حلال اندازه‌گیری شده است؛ آن‌هایی كه به حرام می‌پرند، خدا از حلال کمشان می‌گذارد. دانشجو! جوان! دختر! پسر! تو بناست از حلال یك همسر خوبی گیرت بیاید، منتهی حالا می‌گویی «این دختر هم بد نیست، یک‌خرده او را ببینم. حالا یک بستنی با این بخوریم، یک‌خرده یك پاركی، یك پیامکی به این بزنیم.» یك دو ساعتی، چهار ساعتی با این پسر، با این دختر، تاب می‌خوری. شد؟! دو سال ازدواجت عقب می‌افتد كه اگر این گناه را نمی‌كردی، گره ازدواجت باز می‌شد. تا می‌روی ازدواج كنی عمه عروس مي‌ميرد، عموي داماد مي‌ميرد. چهل روز عقب بینداز. می‌روی درست كنی، بنّایی داریم. می‌روی‌ درست كنی، می‌بینی اوه... دو سه سال این‌ها لفتش دادند. این‌ها حدیث هست. می‌گوید: هركس از حرام كام بگیرد، خدا سهم حلالش را كم می‌گذارد.

اگر كسی گناه بكند و بگوید «این چیزی نیست.» خدا این را نمی‌بخشد. گاهی وقت‌ها خدا گناهان كوچك را نمی‌بخشد. چون می‌گوییم كه چیزی نیست. اما  گاهی خدا ممكن است گناه بزرگ را ببخشد.

خانم! این دو تار مو كه بیرون است حرام است. مي‌گويد: «برو بابا! مردم كل موهایشان بیرون است! حالا این دو تا! به دو تا مو گیر نده!» شاید آن بی‌حجاب را خدا ببخشد. این دو تا مو را نبخشد. چون می‌گوید: چیزی نیست.

یك كسی نمازش غلط بود. گفتند: آقا نمازت غلط است. گفت: «برو! این‌قدر خدا تارك‌الصلاه دارد كه الان فرشته‌ها سر همین نماز غلط من دعوایشان می‌شود! او می‌گوید به من بده، او می‌گوید به من بده!»

ممكن است خدا آن تارك‌الصلاه را ببخشد، ولی این‌كه می‌گوید چیزی نیست. هم می‌خواند، هم غلط می‌خواند و هم می‌گوید اشكالی ندارد. خدا اين‌ را نمي‌بخشد. هیچ‌وقت به گناه نگویید این چیزی نیست.