مناظره عالم شیعی با رئیس آمرین به معروف حجاز

در مناظره‌ای که بین یکی از علمای شیعه، با رئیس آمرین به معروف حجاز رخ داد، در این‌جا به قسمتی از آن توجه کنید..

رئیس: چرا شما کنار قبر رسول خداـ صلّی الله علیه و آله ـ در ضمن اذکار، می‌گویید «اَلسَّلامُ عَلَیک اَیتُهَا الْمَظْلُومَهُ» «سلام بر تو ای بانوی ستمدیده»، چه کسی به فاطمه‌ـ سلام الله علیها ـ دختر پیامبرـ صلّی الله علیه و آله ـ ستم کرده است؟

دانشمند شیعی: ماجرای غم‌انگیز ستم به فاطمه‌ـ سلام الله علیها ـ در کتاب‌های خود شما، ذکر شده است.

رئیس: در کدام کتاب؟

دانشمند شیعی: در کتاب «الامامَه و السیاسه» تألیف ابن‌قُتَیبَه‌دینوری، در ورق سیزدهم، بیان شده است.

رئیس: چنین کتابی در نزد ما نیست.

دانشمند شیعی: من این کتاب را از بازار می‌خرم و برای شما می‌آورم.

رئیس، پیشنهاد مرا پذیرفت، من به بازار رفتم و کتاب «الامامه و السیاسه» را تهیه کرده و نزد او آوردم، جلد اوّل صفحه 19 آن را گشودم و گفتم بخوان، در آن صفحه چنین آمده بود:

«همانا ابوبکر در جستجوی جمعی گردید که با او بیعت نکردند و در خانه علی‌ـ علیه السّلام ـ جمع شده بودند، عمربن‌خطّاب را نزد آن‌ها فرستاد، عمر کنار در خانه علی‌ـ علیه السّلام ـ آمد و با صدای بلند علی ـ علیه السّلام ـ و آنان را که در خانه‌اش جمع شده بودند، طلبید و گفت: از خانه برای بیعت با ابوبکر، بیرون آیید، آن‌ها از بیرون آمدن امتناع کردند، عمر هیزم طلبید و گفت «سوگند به کسی که جان عمر در دست او است قطعاً باید بیرون بیایید وگرنه خانه را با اهلش به آتش می‌کشم».

بعضی از حاضران به عمر گفتند: «حضرت فاطمه‌ـ سلام الله علیها ـ در خانه است»، عمر گفت: «گر چه فاطمه نیز در خانه باشد»، ناگزیر آنان که در خانه بودند بیرون آمدند، جز علی‌ـ علیه السّلام ـ که بیرون نیامد».[1]

و در ذیل همین صفحه 19 کتاب مذکور، نوشته شده «وقتی که ابوبکر در بستر مرگ افتاد، می‌گفت «ای کاش متعرّض خانه علی‌ـ علیه السّلام ـ نمی شدم، گرچه او اعلان جنگ با من می‌کرد».

در این‌جا بود که دانشمند شیعی به رئیس گفت «به گفتار ابوبکر با دقّت توجه کن، که چگونه هنگام مرگ اظهار تأسّف و پشیمانی می‌کرد!».

رئیس که در برابر این استدلال، در تنگنا قرار گرفته بود، گفت «صاحب این کتاب (ابن‌قُتَیبه) به شیعه میل دارد».[2]

قابل ذکر است که اگر «ابن‌قُتَیبه» به مذهب تشیع تمایل دارد، درباره صاحب کتاب صحیح بخاری چه باید گفت که هر دو روایت می‌کنند که «فاطمه‌ـ سلام الله علیها ـ در آخر عمر، نسبت به ابوبکر خشمگین شد و از او دوری کرد، تا از دنیا رفت».

در این مورد به صحیح مسلم جلد 5 صفحه 153 چاپ مصر، و صحیح بخاری، جلد 5 صفحه 177، چاپ الشعب (باب غزوه خیبر) مراجعه شود.[3]

--------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت:

[1] . و انّ ابابکر تفقّد قوماً تخلّفوا عن بیعته عند علی کرّم الله وجهه فبعث الیهم عمر، فجاء فناداهم و هم فی دار علی، فَاَبَوا ان یخرجوا، فدعا بالْحَطَب، و قال والَّذی نفس عمر بیده لتخرجَنَّ اولا حرقنّها عَلی مَن فیها، فقیل له یا اباحفص انّ فیها فاطمه؟.

فقال وَ اِن، فخرجوا فبایعوا اِلاّ علیاً (الامامه و السیاسه ط مؤسّسه حلبی، ص19).

[2] . مناظراتٌ فی الحرمین الشریفین، مناظره 9.

[3]. فَهَجَرَتْهُ فاطِمَهُ وَ لَمْ تکلّمهُ فی ذالک، حتّی ماتت (شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج 6، ص 46).