در جواب اجمالی می توان گفت که فرد بهشتی هر چه طلب کند، برایش برآورده می شود و در بهشت احساس محرومیت نسبت به امری وجود ندارد. اما درباره مساله همسر بهشتی برای زنان باید گفت که: در قرآن مجید این بشارت داده شده است كه مؤمنان در صورتى كه همسران و فرزندانشان نیز مؤمن باشند در كنار یكدیگر خواهند بود. بنابراین برقرار بودن زناشویی مختص مردان نیست و حکم همسری برای زنان نیز صدق می کند.

«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَ أَزْواجُكُمْ تُحْبَرُونَ؛[زخرف/۷۰] وارد بهشت شوید شما و همسرانتان در نهایت شادباشى»
«هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فی‏ ظِلالٍ عَلَى الْأَرائِكِ مُتَّكِؤُنَ؛[یس/۵۶] آنها و همسرانشان در سایه‏ هاى قصرها و درختان بهشتى بر تختها تكیه كرده ‏اند»
«رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتی‏ وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزیزُ الْحَكیمُ؛[مؤمن/۸] پروردگارا، آنان را به باغهاى جاوید كه وعده شان داده ‏اى با هر كه از پدران و همسران و فرزندانشان كه به صلاح آمده ‏اند داخل كن؛ زیرا تو خود ارجمند و حكیمى»
«جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ...؛[رعد/۲۳] بهشتهاى عدن كه آنان با پدران و همسرانشان و فرزندانشان كه درستكارند، در آن داخل مى ‏شوند و...»

اما درباره حور العین اختلاف نظر است، عده ای مثل آیت الله مکارم معتقدند که حوری مذکر نیز داریم: «حور جمع حوراء و احور به كسى گفته مى ‏شود كه سیاهى چشمش كاملا مشكى و سفیدى آن كاملا شفاف باشد، و یا به طور كلى كنایه از جمال و زیبایى كامل است، چرا كه زیبایى بیش از همه در چشمان تجلى مى ‏كند، و عینجمع اعین و عیناء به معنى درشت چشم است، و به این ترتیب كلمه حور و عین بر مذكر و مؤنث هر دو اطلاق مى‏شود و مفهوم گسترده ‏اى دارد كه همه همسران بهشتى را شامل مى‏شود، همسران زن براى مردان با ایمان و همسران مرد براى زنان مؤمن»[۱]

و برخی نظیر علامه طباطبایى(ره) حور العین  را مونث دانسته اند: كلمه حور جمع حوراء است، كه به معناى زنى است كه سفیدى چشمش بسیار سفید، و سیاهى آن نیز بسیار سیاه باشد، و یا به معناى زنى است كه داراى چشمانى سیاه چون چشم آهو باشد. و كلمه عین جمع كلمه عیناء یعنى درشت چشم است.[۲]

البته باید به این نکته نیز توجه کرد که علیرغم وجود نکاح با حور العین، هر جا که سخن از حور العین هست، منظور نکاح نیست: «  وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِینٍ[طور/۲۰]- منظور از تزویج  قرین شدن دو نفر با همند. و معناى جمله این است كه: ما ایشان را قرین حور العین كردیم، نه اینكه میان آنان عقد زناشویى برقرار ساختیم، به دلیل اینكه فرموده: بحور عین و تزویج را با حرف باء متعدى كرده و اگر منظور از تزویج نكاح به عقد بود احتیاج به حرف باء نبود»[۳]

دلیل مسلم اینکه منظور از زوجیت در همه جا، نکاح نیست، آیه زیر می باشد:
«یهَبُ لِمَن یَشَاءُ إِنَثًا وَ یَهَبُ لِمَن یَشَاءُ الذُّكُورَ * أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَ إِنَثًا  وَ یجَعَلُ مَن یَشَاءُ عَقِیمًا؛[شوری، آیات ۴۹-۵۰]
 به هر كه بخواهد دختر مى‏ بخشد و به هر كه بخواهد پسر مى‏ بخشد. * و یا هم پسر دهد و هم دختر. و هر كس را بخواهد عقیم مى‏ گرداند.»
در این آیه همراه بودن دو فرزند پسر و دختر برای یک شخص با عبارت یزوجهم آمده است.

در پایان تاکید مجدد بر این نکته لازم است که بهشت، محدودیتی در مقابل خواسته های انسان ندارد.
«فیها ما تَشْتَهیهِ الانْفُسُ وَ تَلَذُّ الاعْیُنُ؛[زخرف/۷۱] در بهشت آنچه دل خواهد و چشم از آن لذت مى‏ برد موجود است»
هر چند ممکن است بعضی خواسته ها از طبع ناسالم باشد. که شخص بهشتی از آن مبرا باشد.

پی نوشتها:
[۱]. تفسیر نمونه، ج‏۲۲، ص۴۲۸.
[۲]. ترجمه المیزان، ج‏۱۸، ص۲۲۸.
[۳]. ترجمه المیزان، ج‏۱۹، ص۱۶.