در کتاب احتجاج طبرسی از احمد بن اسحاق نقل شده که او ضمن پرسشهایی که از حضرت حجة بن الحسن - عجل اللّه تعالی فرجه شریف - می‌نماید از جمله می‌پرسد: چرا مردم خود نمی‌توانند رهبر و امام انتخاب کنند و باید این انتخاب از طرف خدا باشد؟
- حضرت حجت (عج): امام مصلح یا مفسد؟
- احمد بن اسحاق: البته امام مصلح و عادل.
- حضرت حجت (عج): با توجه به این که جز خدا کسی از درون و ضمیر پنهان اشخاص و صلاح و فساد آنان خبر ندارد، آیا این احتمال نمی‌رود که مردم بر اثر عدم آگاهی (از حقیقت باطنی افراد) فرد مفسدی را به جای مصلحی انتخاب کنند؟
- احمد بن اسحاق: بله.
- حضرت حجت (عج): علت همین است حال دلیل و شاهدی برای تو می‌آورم که عقل تو پذیرای آن باشد، سپس حضرت اشاره به داستان حضرت موسی می‌نماید که خلاصه آن چنین است: حضرت موسی با آن جامعیت و وسعت عقل و کمال علمی که داشت و با توجه به عالم غیبت اتصال داشت و بر او وحی نازل شد هفتاد نفر از بهترین مردم خود را که در ایمان و اخلاقشان هیچ شکی نداشت برای میقات پروردگارش با خود برد، اما این گونه انتخاب او، روی افراد نااهل و منافق انجام گرفت و آن جریان که خداوند در قرآن می‌فرماید پیش آمد (یعنی آن هفتاد نفر برگشتند و گفتند: تا وقتی که خدا را آشکارا به ما نشان ندهی ما به تو ایمان نمی‌آوریم.) در جایی که انتخاب کسی که خداوند او را به نبوت برگزیده روی افراد صالح قرار نگیرد با آنکه آن حضرت فکر می‌کرد آنها بالاترین درجه شایستگی و صلاحیت را دارند و از همه افراد موجود در جامعه اصلح می‌باشند، نتیجه می‌گیریم که جز آن خدایی که از درون سینه‌ها و دلها آگاه است و علم او به نهان و آشکار مردم احاطه دارد، کسی نمی‌تواند امام و رهبر را انتخاب و تعیین نماید و صالح و فاسد را تشخیص ‍ دهد.