اگر توسل به مردگان جایز است چرا فرزندان یعقوب برای بخشش به قبر حضرت ابراهیم توسل نکردند و از او نخواستند که برای آمرزش آنها دعا کند و به نزد حضرت یعقوب که زنده بود رفتند! آیا این نکته قرآنی دلیل بر بطلان توسل به مردگان نیست!

ما در گذشته مفصلا ثابت کرده ایم که انبیاء و امامان پس از وفاتشان در عالم برزخ زنده هستند و صدای ما را می شنوند و ما می توانیم با آنان ارتباط بگیریم ؛ بنابراین توسل به آنان ،به هیچ عنوان توسل به افراد مرده که از احوال ما بی اطلاع هستند نمی باشد ؛ از سوی دیگر در منابع اهل سنت ، روایات متعددی بر جواز توسل به کسانی که از دنیا رفته اند به چشم می خورد ؛

1- نقل می کنند که در زمان عمر بن خطاب مردم دچار قحطی شدند . بلال بن حارث به کنار قبر پیامبر گرامی آمد و عرضه داشت که رسول خدا مردم از قحطی و خشکسالی در حال نابودی اند . برای امتت طلب باران نما ، رسول خدا به خوابش آمد و گفت به سراغ عمر برو و سلام مرا به او برسان و به او خبر ده که به زودی باران خواهد آمد و به او بگو کیسه سخاوت و بخشش را بگشا.

بلال بن حارث به نزد عمر آمد و ماجرا را بازگو کرد ، عمر گریست و گفت خدایا من کوشش خود را کردم ولی ناتوان بودم » (دلائل النبوه ج7 ص47، مصنف ابن ابی شیبه ج7 ص482 ، فتح الباری ج2 ص412، البدایه و النهایه ج7 ص105)

مطابق اعتقاد اهل سنت که سنت صحابه را حجت می دانند در این ماجرا یک نفر صحابی به پیامبر گرامی پس از وفات توسل کرد و صحابی دیگر نیز عمل او را تایید کرد و او را سرزنش نکرد .

2- حاکم نیشابوری نقل می کند که مروان بن حکم روزی از کنار قبر رسول خدا می گذشت که مشاهده کرد ابو ایوب انصاری صحابی معروف صورت بر قبر رسول خدا گذاشته و با او نجوا می کند . مروان دست برد و گردنش را گرفت و گفت آیا می دانی چه می کنی ؟ ابو ایوب پاسخ داد که به محضر رسول خدا آمده ام نه کنار سنگ ( و او متوجه من است )» (مستدرک حاکم ج4 ص515 ، مسند احمد ج5 ص422)

3- دارمی از علمای معروف اهل سنت نقل می کند ؛

« در مدینه قحطی شدیدی آمده بود و مردم به نزد عایشه شکایت بردند و از او چاره جویی خواستند . عایشه گفت ؛ کنار قبر پیامبر بروید و سوراخی در سقف بالای قبر قرار دهید تا آنکه میان قبر و آسمان مانعی نباشد و منتظر بمانید . مردم به این دستور عمل کردند و در نتیجه باران بارید که پس از مدتی بیابان ها سبز شد و شتر ها چاق و فربه شدند » (سنن دارمی ج1 ص43)

4- و یا نقل می کنند «زمانی که پیامبر گرامی درگذشت ، ابوبکر در منزل چهره او را باز کرد و بوسید و گفت پدرم و مادرم فدای تو باد از ما پیش پرودگار خود یاد کن و به خاطر داشته باش.» (کشف الارتیاب ص265)

در این رابطه روایات دیگری نیز در منابع اهل سنت وارد شده است که جهت آگاهی رجوع شود؛ (آیین وهابیت ، سبحانی ، ص165)

اما این که چرا فرزندان یعقوب به قبر حضرت ابراهیم توسل نکردند و برای توسل به سراغ پدرشان رفتند ؛

پاسخ روشن است . آنان نه تنها به یوسف نبی بلکه به حضرت یعقوب نیز ظلم کرده بودند . طلب بخشش کردن حضرت یعقوب برایشان  نشانه گذشت یعقوب از گناه آنان نیز تلقی می شد .

گذشته از آنکه قبر حضرت ابراهیم در نقطه ای دورتر از محل زندگی آنان بود و دست رسی به آن به سادگی برایشان امکان نداشت .

توجه به این نکته نیز لازم است که سیره برادران حضرت یوسف برای ما حجت نیست ، و اگر توسل آنان به حضرت یعقوب مورد استدلال ما واقع می شود ، به دلیل تایید عمل آنان توسط حضرت یعقوب و قرآن می باشد .بنابراین  صرف این که فرزندان یعقوب به قبر حضرت ابراهیم توسل نکردند ،نمی تواند دلیلی بر رد این نوع توسل باشد .