دعا خیر و استغفار کردن برای کفار و مشرکین تا زمانی که امید هدایت در مورد آنها برود اشکال ندارد اما پس از آن که یقین حاصل شد که افراد مذکور عامدا با حق مخالفت می کنند و پس از اتمام حجت، ایمان نمی آورند ،در این صورت نباید برای آنان دعا و استغفار کرد .

خداوند می فرماید: « برای پیامبر و مومنان شایسته نیست که برای مشرکان ( از خداوند ) طلب آمرزش کنند ، هر چند از نزدیکانشان باشند ، پس از آنکه برای آنها روشن شد که این گروه اصحاب دوزخند.» (توبه، 113)

طبق این معنا مسلمانان می توانند برای دوستان و بستگان مشرکشان مادام که در قید حیاتند و امید هدایت آنها می رود استغفار و دعا کنند ولی پس از آنکه دانسته شد که امیدی به هدایت آنها نیست و در حال #کفر و شرک از دنیا رفتند دیگر نباید برای آنها دعا و استغفار کرد. (تفسیر_نمونه ج8 ص160)

در روایتی نقل است که امام کاظم علیه السلام فرمود: «مانعی ندارد که برای طبیبی نصرانی (تا زمانی که امید هدایت در او باشد ) دعا کنید ( اما اگر آن نصرانی عامدا با حق و حقیقت مخالفت کرده باشد) دعای شما برای او نفعی ندارد و خداوند آن را مستجاب نمی کند. (الکافی ج2 ص650) (وسائل_الشیعه ج7 ص118)

قرآن می فرماید: « استغفار ابراهیم برای عمویش ( آذر ) به خاطر وعده ای بود که به او داد اما هنگامی که برای او آشکار شد که او دشمن خداست از او بیزاری جست و برایش استغفار نکرد.» (توبه 114)

 از این آیه نیز به خوبی استفاده می شود که #ابراهیم نبی انتظار داشت که آزر از این طریق جذب به سوی ایمان و توحید شود و استغفار و دعای او نیز در این حقیقت این بود که خدایا او را هدایت کن و گناهان گذشته او را ببخش اما هنگامی که عداوت و دشمنی آزر برای ابراهیم محرز شد و در همین حالت چشم از دنیا بست دیگر جایی برای هدایت او باقی نماند و استغفار و دعای  خود را برای او قطع کرد .

در روایتی نقل است که امام کاظم علیه السلام فرمود: «مانعی ندارد که برای طبیبی نصرانی (تا زمانی که امید هدایت در او باشد ) دعا کنید ( اما اگر آن نصرانی عامدا با حق و حقیقت مخالفت کرده باشد) دعای شما برای او نفعی ندارد و خداوند آن را مستجاب نمی کند. (الکافی ج2 ص650) (وسائل_الشیعه ج7 ص118