از نظر اسلام زن حق حضور اجتماعی با رعایت حفظ حجاب را دارد و همچون مردان در فعالیت‌های جامعه اسلامی و رهبری آن مشارکت می‌کند. اگر چنین است، پس چرا حضرت زهرا (س) می‌فرمایند بهترین چیز برای زن این است که کسی در جامعه او را نشناسد؟

در ارتباط با سؤال و روایت نقل شده از فاطمه زهرا (س)، نکاتی چند به عرض می‌رسانیم:

الف) این روایت در بر دارنده یک حکم شرعی قطعی نیست، و در بیان یک حکم کلی استثناء ناپذیر نمی‌باشد. بسیاری از روایات شبیه روایت فوق (ذکر شده) وجود دارد که شاید در نگاه اول ظاهری مطلق و کلی دارند ولی با توجه به روایات و مستندات دیگر، حکم تخصیص خورده و یا مقید به قیودی می‌شود که یک بحث تفصیلی است.

ب) فرمایش حضرت زهرای مرضیه (س) در روایت ذکر شده، به معنای الزام و وجوب نیست، به عبارت دیگر، در عین حال که خروج زن از منزل و حضور او در صحنه اجتماع با رعایت موازین و حدود شرعی جایز شمرده شده است، اما در مواقع غیرضروری برای زنان بهتر آن است که از اختلاط با مردان اجتناب کنند. و این امر منافاتی با حضور علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی زنان (با حفظ شئونات و موازین اسلامی) ندارد. کما اینکه حضرت زهرا (س) خود به جبهه جنگ می‌رفتند و در غزوه‌های متعددی همراه با پیامبر (ص) شرکت می‌کردند و در دفاع از ولایت حضور فعال داشتند و حتی سخنرانی نمودند تا جایی که در همین راه به شهادت رسیدند.

ج) بعضی از قیود و محدودیت‌هایی که در احکام و روایات در مورد زنان وارد شده است به‌منظور پاسداشت حریم عفاف و سلامت جامعه و از همه مهم‌تر حفظ کرامت و شخصیت واقعی زن متناسب با رسالت همسری و مادری می‌باشد. و تجربه جهان غرب در آزادی‌های نامحدود برای ارتباط زنان و مردان در جامعه (به اعتراف اندیشمندان جامعه غرب) تجربه بسیار تلخی است که زمینه انحطاط خانواده و به دنبال آن سقوط جامعه در منجلاب شهوات را فراهم نمود، که از این رهگذر بیشترین ضرر و زیان نصیب زنان جامعه شد و در نتیجه کرامت و شخصیت زن به پایین‌ترین حد خود تنزل نمود.