تحقيقات نشان مي دهد که داشتن ارتباط خوب بين همسران روابط را ارتقا مي بخشد ، همچنين صميميت ، اعتماد و حمايت بين طرفين را نيز بيشتر مي کند. عکس اين مسئله نيز صادق است، يعني ارتباط بد ، صميميت را از بين برده، عدم اعتماد و اطمينان ايجاد مي کند و حتي موجب تحقير و اهانت بين دو طرف مي شود.

اختلاف نظر در هر زندگي زناشويي اجتناب ناپذير است و بهترين کار اين است که روشي داشته باشيم که انتهاي اين اختلاف نظر به جاهاي باريک نکشد.راه هاي زير براي رسيدن به اين مقصود به شما کمک مي کند.

1) اجتناب از دعوا بطور کل: بجاي صحبت کردن در مورد مشکلات در يک جو آرام و توام با احترام برخي افراد سعي مي کنند هيچ چيز در مورد مشکلات و دليل ناراحتي خود به طرف مقابل نگويند و بعد آن را يکباره بصورت عصبانيتي وحشتناک بيرون مي دهند. اين به نظر راهي کم استرس تر مي آيد، که بخواهيد بطور کل از بحث و مشاجره دوري کنيد، اما معمولا استرس بيشتري براي هر دو طرف ايجاد مي کند چون با آن انفجار عصبانيت، تنش، خشم و مشاجره بيشتري بين دو نفر ايجاد خواهد شد. پس بهتر اينست که به راحتي و با آرامش خاطر درمورد مشکلات خود با هم بحث کنيد.انکار مسئوليت استرس را در کوتاه زمان کمتر مي کند اما در طولاني مدت موجب بروز مشکلات بسياري خواهد شد.

2) حالت دفاعي گرفتن: بعضي ها بجاي اينکه گله و شکايت هاي همسرشان  را با ديدي منتقدانه و با ميل شخصي مورد توجه قرار دهند و نقطه نظرات او را درک کنند، سعي مي کنند هرگونه اشتباه و خطاي خود را انکار کنند و به هيچ طريق زير بار نمي روند که ممکن است خودشان موجب بروز مشکل شده باشند. شايد به نظر برسد که انکار مسئوليت استرس را در کوتاه زمان کمتر مي کند اما در طولاني مدت موجب بروز مشکلات بسياري خواهد شد.

3) تعميم افراطي: بعضي ها وقتي اتفاقي مي افتد که چندان به مذاقشان خوش نيست با آن را عموميت مي دهند. هيچ وقت جملات خود را با «تو هميشه....» يا «تو هيچ وقت...» مثل «تو هميشه دير مياي خونه» يا «تو هيچوقت کارايي که من دوست دارم را انجام نميدي» شروع نکنيد. کمي مکث کنيد، فکر کنيد و ببينيد آيا اين جمله ها واقعا صحت دارد. همچنين هيچ وقت با پيش کشيدن مشکلات قديمي سعي نکنيد که مشاجره را بدتر کنيد.

اگر بخواهيد فکر کنيد که براي هر کاري روش درست و روش غلط وجود دارد، و روش شما هميشه درست است، رابطه تان خراب خواهد شد.

5) روانکاوي: بعضي ها بجاي اينکه در مورد افکار و احساسات طرف مقابلشان سوال کنند، فکر مي کنند که مي دانند که طرفشان به چه چيز فکر مي کند يا در مورد يک مسئله خاص چه احساسي دارد و معمولا هم اين تفسيرها منفي است. مثلا وقتي طرفشان دير سر قرار مي آيند، پيش خودشان فکر مي کنند که براي او اهميت ندارند. اين کار دشمني و سو»تفاوم بين دو طرف ايجاد مي کند.

6) گوش ندادن: بعضي افراد بجاي اينکه خوب به حرف هاي طرف مقابل شان گوش کنند و حرف هاي او را درک کنند، موقعي که طرفشان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع مي کنند، چشمانشان را اينطرف و آنطرف مي گردانند يا به آنچه خودشان مي خواهند در جواب بگويند فکر مي کنند. اينکار باعث مي شود نتوانيد به خوبي از نقطه نظرات طرف مقابلتان مطلع شويد. هيچ وقت اهميت گوش دادن به حرف هاي همديگر را دست کم نگيريد.