از هر دو نفري كه سيگار كشيدن را از دوره جواني شروع ميكنند، يك نفر به علت عوارض آن، جان خود را از دست ميدهد. اين واقعيت تلخ را تحقيقات كارشناسان ثابت ميكند. سالانه بيش از پنجاه هزار نفر در ايران بر اثر استعمال دخانيات جان خود را از دست ميدهند. اين آمار در معيار جهاني به روزانه ده هزار نفر ميرسد، اين آسيب ها به دليل بيش از چهارهزار نوع ماده سمي و خطرناك موجود در تركيبات سيگار است كه انواع سرطان ها و سكته هاي قلبي و مغزي از عوارض آن به شمار مي آيد.
تا چند سال پيش، كشيدن سيگار در كشورهاي اروپايي هيچ محدوديتي نداشت، اما از سال 2004 كشور ايرلند كشيدن سيگار را در اماكن عمومي ممنوع اعلام كرد و به دنبال آن كشورهاي سوئد و ايتاليا نيز قوانيني براي منع استعمال دخانيات وضع كردند. امروزه در بيشتر كشورهاي اروپايي محدوديت هايي در اينباره اعمال مي شود. در كشور فرانسه كشيدن سيگار در بيمارستان ها، مدارس، ادارات، ايستگاه هاي راهآهن و فرودگاه ها ممنوع است و متخلفان با جريمه هاي نقدي تا سقف 68 يورو روبه رو مي شوند. در انگلستان اين جريمه ها شديدتر است و گاه تا 2500 پوند هم ميرسد.
يك تأمل:
اين كه آمريكا و كشورهاي اروپايي با وضع اين قوانين سخت و ايجاد محدوديت هاي بسيار مي كوشند مصرف دخانيات را در كشورشان كاهش دهند، اما از آن سو، شركت ها و كارخانجات توليد دخانيات آنها هر چه بيشتر محصولات خود را به كشورهاي جهان سوم سرازير كرده و در تبليغ كالاهايشان هم از هيچ چيز كوتاهي نميكنند، سؤالي است كه بايد جوانان و نوجوانان عزيز كشور ما درباره آن تأمل كنند.
دود دست دوم:
براساس يافته هاي محققان، دود سيگار دست دوم شامل بيش از پنجاه نوع ماده سرطانزا و حداقل 250 ماده شيميايي خطرناك است و در اين ميان بيشترين خطرها متوجه كودكان و نوجواناني است كه با والدين سيگاري خود زندگي مي كنند. در همين حال گفته شده احتمال ابتلا به سرطان ريه در افراد غيرسيگاري كه با افراد سيگاري زندگي ميكنند سي درصد بيشتر از ديگران است و در بزرگسالان به بروز بيماريهاي قلبي و سرطان ريه و در كودكان به سندرم مرگ زودرس و بيماري هاي ريوي منجر ميشود. مصرف دخانيات در حالي ساليانه جان پنج ميليون نفر را در جهان مي گيرد كه با وضع برخي قوانين ميتوان درصد بالايي از اثرات آن را كنترل كرد.
متأسفانه براساس پيشبيني هاي انجام شده آمار تلفات مرگ و ميرهاي ناشي از مصرف سيگار تا سال 2020 روزانه به 25 هزار نفر ميرسد.
سيگاري ها در محدوده زمان:
شايد اين انتقاد مطرح شود كه با منع سيگار كشيدن در اماكن عمومي، افراد به خانه ها پناه ميبرند و زن و بچه هايشان را در معرض آلودگي هاي ناشي از دود دست دوم سيگار قرار ميدهند اما با يك تحليل ساده ميتوان گفت: افراد بيش از نيمي از وقت خود را در خانه خواب هستند و مابقي آن را نيز كه در كنار زن و فرزند ميگذرانند به علت برخي حساسيت ها كمتر به كشيدن سيگار در محيط خانه رغبت نشان مي دهند و اين ميتواند آغازي براي كمتر سيگار كشيدن و يا ترك مصرف دخانيات باشد.
سيگار كشيدن تحفه غرب و اروپا براي جوانان ايراني بود و با تقليد از هنرپيشه هاي سينماي غرب رواج يافت. حالا اما به نظر ميرسد كساني كه به سادگي به خاطر همين تقليدهاي سطحي، سيگاري شده اند نتوانند به همين راحتي با ممنوعيت سيگار كشيدن در اماكن عمومي كنار بيايند.
در حالي كه پليس هاي بسياري از كشورهاي اروپايي در خيابان ها و اماكن عمومي به گشتزني مي پردازند تا با متخلفان و افرادي كه در معابر عمومي سيگار ميكشند برخورد كنند، آيا ميتوان روزي شاهد بود در كشور ما هم مثل بسياري از طرح هاي ضربتي، طرح پليس سيگار نيز مطرح شود و به اجرا درآيد؟
يك تدبير بي فايده:
آيا افزايش قيمت سيگار راه حل مناسبي است؟ تجربه سال هاي گذشته نشان داده كه افزايش قيمت سيگار نتوانسته مهاري براي كاهش استعمال سيگار باشد بلكه سيگاري هاي كم درآمد را به طرف كشيدن سيگارهاي ارزانتر كه هم ضرر بيشتري دارند و هم دود بيشتر در اصطلاح سيگاري ها به سيگارهاي گازوييلي معروف است ترغيب كند. وقتي به آساني با ارايه جريمه اي متوسط فرهنگ استفاده از كمربند حتي در معابر داخلي شهري به رانندگان القا شد چگونه از اين اهرم براي منع استعمال دخانيات در معابر عمومي استفاده نشده است؟
شيوه هاي ترك سيگار:
هماكنون در كشور ما در بسياري از شهرها كلينيك ترك دخانيات داير است. داوطلبان ترك سيگار با مراجعه به اين مراكز از خدمات مشاوره اي رايگان و مراقبت هاي دوره اي زير نظر پزشكان كلينيك استفاده ميكنند. از سوي ديگر براساس يكي از آخرين مطالعات بيماري و سلامت، 7/11 درصد از افرادي كه به اين مراكز مراجعه ميكنند افراد زير چهل سال تشكيل مي دهند و دو سوم آنان نيز نخستين سيگار خود را در سنين جواني 15 تا 24 سال تجربه كرده اند.
سيگار فريب مي دهد:
سيگار يكي از بزرگترين مشكلات بهداشتي قابل پيشگيري در همه جوامع است. اغلب افراد سيگاري ادعا ميكنند سيگار باعث كاهش عصبانيت و تنش و رفع اضطراب و خستگي آنان مي شود، اما تحقيقات نشان مي دهد شروع به مصرف دخانيات، جنبه رواني دارد و سيگار تنها به صورت گذرا و موقت، عصبانيت را كاهش ميدهد ولي ساعتي بعد اضطراب و نگراني شدت بيشتري ميگيرد.
سيگار ميان دانش آموزان:
شيوع مصرف سيگار در ميان نوجوانان رو به افزايش است و متأسفانه هر ساله سن شروع به استعمال دخانيات كاهش مييابد. در يك تحقيق آزمايشي كه در نواحي شهري و روستايي برخي از شهرستان ها ميان 1950 دانش آموز، 1950تن از والدين و 468 تن از مسئولان مدارس به صورت تصادفي انجام گرفت، چهاردرصد دختران، 9/12درصد پسران و در مجموع 7/8 درصد از كل دانش آموزان گفته بودند كه روزانه دست كم يك نخ سيگار مي كشند. جالب اينجاست كه متوسط سن دختران و پسران دانش آموز چهارده تا پانزده سال بود.
برخي از مسؤولان بهداشت كشور هنوز اميدوارانه به اين معضل نگاه ميكنند و با بيان اين كه هنوز هم ايران به نسبت كشورهاي ديگر آمار استعمال سيگار كمتري دارد، ميگويند: اجراي برنامه هاي فرهنگي و پيشگيرانه ميتواند آمار فعلي را نيز كاهش دهد و حداقل مانع از گرايش ساير افراد و پيوستن آنان به جامعه سيگاريها شود. به راستي آيا روزي شاهد استعمال آخرين نخ سيگار در ميان سيگاري ها خواهيم بود؟
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید