مسئله ارتباط دختر و پسر (صحبت کردن، دوستي هاي خياباني، رابطه تلفني و اينترنتي و....) از زواياي مختلفي قابل ارزيابي است که در آغاز اين بحث، به دو نکته ي مهم آن اشاره مي کنيم:
نکته ي اول: ايام جواني دوره ي شور احساسات، شوق جنسي و نشاط جسمي است. با بيدار شدن قواي مختلف جسمي، توجه به مسائل عاطفي و جذابيت هاي ظاهري جنس مخالف زيادتر مي شود. اين بلوغ طبيعي، در پيدايش دوستي ها و روابط دختر و پسر تأثير به سزايي دارد.
نکته دوم: همه ما معتقديم که انسان موفق کسي است که اهداف مشخص در زندگي داشته باشد و براي رسيدن به آن برنامه ريزي نمايد و راه مناسب را انتخاب کند. يک جوان نيز، بايد سعي کند راهي را انتخاب نمايد که او را به يک زندگي ايده آل و سرشار از آرامش، کمال و شادي برساند.
انسان داراي نيازمندي هاي روحي و جسمي بسياري است و براي رسيدن به تکامل و آرامش بايد به هر دو بعد مادي و معنوي خود بپردازد؛ از طرفي دين اسلام داراي مجموعه قوانين کامل و جامعي است که به همه ي نيازمندي هاي انسان توجه نموده و در تعاليم خود، مصالح عمومي و سعادت دنيا و آخرت را مدّ نظر قرار داده است.

بر اين اساس، اسلام براي پاس داري از حريم پاک و جلوگيري از انحرافات، رعايت ضوابطي را در روابط دختر و پسر ضروري دانسته و آزادي مطلق و بدون حساب و دوستي ها و عشق بازي هاي مصطلح امروزي را ناپسند و مردود شمرده است. اسلام صحبت کردن زن و مرد را در مواردي ضروري و در جريان رسيدگي به کارهاي روزمره ي زندگي حرام ندانسته است؛ اما براي پيش گيري از پيامدهاي سوء احتمالي، آنان را از اين گونه روابط بر حذر داشته است.

در اين آيه به صراحت دستور داده شده است که زن و مرد نامحرم به يکديگر نگاه نکنند و از نگاه هاي هوس آلود پرهيز نمايند. به راستي، اگر به اين آيه ي مبارکه عمل شود و دختر و پسر نامحرم از ابتدا به يکديگر توجه ننمايند و به هم نگاه نکنند، آيا دوستي ها و عشق هاي خياباني به وجود مي آيد؟

البته، بعد از مطالعه، تحقيق و دقت هاي لازم، اگر شرايط مثبت بود و دختر و پسر واقعاً قصد ازدواج با يکديگر را داشتند، مي توانند براي اطمينان بيش تر و ايجاد هماهنگي و آمادگي براي آغاز زندگي، با نامزدي رسمي و شرعي (به صورت عقد موقت) به خواست خويش برسند.

1ـ بايد به اين نکته توجه کنيم که روابط آزاد دختر و پسر، نه تنها طرفين را به شناخت مورد نياز نمي رساند، بلکه چه بسا سبب بدنامي و محروميت از ازدواج مناسب و در خور شأن آنان مي شود.

2ـ هم چنين، غوطه ور شدن در اين نوع روابط، جواناني را که بايد در بهترين مقطع از سن خود، به دنبال آموختن علم و کسب تجربه براي آينده ي خويش باشند، در اضطراب و هيجانات بي اساس نگه مي دارد و با ايجاد فشارهاي روحي و تشويش هاي دروني، آرامش را از آنان سلب مي کند؛ هيچ گاه اين جوانان طعم شيرين آرامش، شادي و رضايت را در زندگي خانوادگي نخواهند چشيد و هميشه چشم طمع به ديگران خواهند داشت؛ و اين دردي است خانمان سوز که درماني ندارد! اگر نگاهي به کشورهاي غربي و غرب زده که در اين زمينه آزادي کامل دارند، بيندازيم، چيزي جز مفاسد گوناگون و معضلات مختلف اجتماعي نمي يابيم!

3ـ علاوه بر اين ها، دوستي ها و ازدواج هايي که بر اين پايه چيده شده اند، بسيار متزلزلند؛ هفته نامه ها و مجلات خانوادگي مملو از غم نامه هايي است که دختر ها و پسرها درباره ي دوستي ها و ازدواج هاي ناکام خود مي نويسند! بسياري از آنان وقتي شور و اشتياق اوليه شان براي زندگي فرود مي نشيند و با واقعيت هاي زندگي بيش تر و بهتر روبه رو مي شوند، با يکديگر احساس نوعي بيگانگي و غرابت مي نمايند و با عدم تفاهم در زندگي مشترک مواجه مي شوند! کم نيستند زوج هايي که به خاطر اين نوع ازدواج ها از هم جدا مي شوند. واضح است که خود طلاق هم معضلي بزرگ است، هم براي اجتماع و هم براي آن خانواده ي از هم پاشيده!

4ـ از نظر روان شناختي ذهن در استرس ها و تنيدگي ها تمايل دارد، به گذشته خوش خود برگردد از آن جا که در اين دوستي ها خوشي هاي موقتي وجود دارد. پس از ازدواج افراد هنگامي که با اختلاف و ناسازگاري روبرو مي شوند، بجاي حل مشکل دائماً به ياد گذشته خود با افراد متفاوت مي افتند و سپس تنفر از هم ديگر پديد مي آيد.

5ـ تعاليم حيات بخش اسلام، راه درست و متعادل را به انسان نشان داده، و براي پيش گيري از روابط نامشروع دختر و پسر اصول و ضوابط اخلاقي و در دوره جواني، ازدواج را توصيه نموده است.

6ـ طبق نظر مشاوران امور خانواده، پس از ازدواج حاصل از اين دوستي ها خوره بدبيني به زندگي مي افتد. مرد به زن و زن به مرد بدبين مي شوند با اين نگرش که از کجا معلوم او که در خارج از عرف و شرع با من دوست شد با ديگري دوست نشود.

7ـ در پايان، توصيه مي شود، جوانان عزيز عفت و پاکدامني پيشه کنند و دامان خود را به اينگونه روابط آلوده نسازند. و گام هاي اساسي براي پيشرفت و تعالي خود بردارند.