برخی چنین می‌پندارند که خدای بزرگ که همة هستی از آن اوست و به انسان‌ها و بندگانش مهربان و رحیم است، هیچگاه زنی را به خاطر آشکار بودن چند  تار مو یا ...به جهنم می‌فرستد.

 این سخن گرچه، صورتی عامیانه دارد اما می‌خواهد به یک استنتاج کلامی برسد که چنین سختگیری‌هایی از سوی خداوند نیست، دیگران دین خدا را سخت کرده و عرصة حیات را بر بندگان خدا ضیق ساخته‌اند.
به نظر می‌رسد پاسخ گفتن به این پرسش چندان دشوار نباشد. زیرا این سخن را در مورد تمامی احکام دینی می‌توان بر زبان راند. یعنی می‌توان گفت خداوند بندگان را به خاطر ترک چند رکعت نماز، یا چند روز روزه‌خواری و یا...به جهنم نمی‌برد. و نتیجة این سخن نوعی اباحی‌گری در عمل است.

گذشته از آن، مگر قرآن کتاب الهی و سخن خداوند نیست، آیا نباید به سخنان خدای رحیم در نامه‌اش به سوی انسان‌ها گوش فرا داد؟ آیا تهدیدهای خداوند در کتابش قابل اعتنا نیست؟ مگر آن که منکر اصل کتاب شویم که در آن صورت بحث و استدلال باید به گونه‌ای دیگر صورت پذیرد.

از سوی دیگر، اگر خدای رحیم زنی را به خاطر عریانی چند  تار مو به جهنم نبرد، آیا این زن، نباید خواست‌ة مولای خود را محترم بشمارد؟

انسانی که همه چیزش از پروردگار می‌باشد، عقل به وی حکم می‌کند، فرمان‌ها و توصیه‌های آفریننده را پاس دارد و در حد توان بدان پایبند باشد.